Zondag, 28 januari - donderdag, 1 februari ‘18
Na weer enkele dagen & nachten te hebben vertoeft op de Stille Oceaan, met het gevoel alleen op de oceaan & de wereld te zijn, is het weer even een aanpassing om ergens te liggen dobberen met andere mensen & boten om ons heen.
Na de eerste zware nacht was het vooral genieten van de oneindige natuur om ons heen met het gezelschap van wolkenformaties om ‘U’ tegen te zeggen, de zon, maan & sterren.
En nu liggen we dus tussen andere cruisers en zitten we bij JoJo’s wat te internetten. Onze dame is weer opgeruimd en de nieuwe rubbers rond de luiken hebben hun nut reeds bewezen tijdens de afgelopen tocht: alles is droog, per uitzondering van de luchthappers, waar het wat onder druppelt.
Al snel kiezen we er voor om naar een andere ankerplaats te varen, met minder jachties en geen internet of telefoonbereik. Omwille van het speciale natuurverschijnsel dat de nacht van 30 op 31 januari zal plaatsvinden, die we hopen daar te kunnen waarnemen, aangezien de maan in Rikitea achter het eiland verdwijnt.
Het gaat over een ‘super-blauwe-bloedmaan’. Dat is een combinatie van een blauwe maan en een maansverduistering op het moment dat de maan het dichtst bij de aarde staat. Heel zeldzaam, want de laatste was in 1866 te zien. Helaas kan je er maar ten volle van genieten in het westelijke halfrond. Bevinden wij ons net aan de juiste kant van de wereld 🌎 Yeah! Die kans willen we niet missen en dus verkassen we enkele mijlen.
Met vier boten liggen we tussen de eilanden Taravai & Île Agakauitai. Een plek die we in juni reeds bezochten.
Vanaf het moment dat de zon ondergaat staat de maan bijzonder fel aan de hemel.
De wekker wordt gezet om 3u. Het lijkt wél of we wachtlopen, om de vijftien à twintig minuten wordt ik wakker en kijk ik even door het luik naar de maan.
Al voor 3u zien we een vlek voor de maan verschijnen. We nemen post in de kuip en volgen geduldig hoe de maan meer en meer bedekt wordt. Net op het moment dat de maansverduistering 🌚 plaats vindt, ontneemt een grote wolk ons het zicht. Gelukkig glijdt ze snel verder en zien we de maan met en oranje-rode gloed. Prachtig om te zien, maar onmogelijk te fotograferen op onze dobberende dame.
Om ons heen is de hemel donker geworden en twinkelen de sterren ✨ en de Melkweg om ons heen. Een vallende ster 💫 en een wens later, vallen onze luikjes toe en gaan we weer te kooi, met een maan die langzaam weer te voorschijn komt.
De ongelooflijke creaties van de natuur blijven ons verwonderen over de natuurlijke pracht die we mogen beleven en bewonderen 🌝
Meer info (bron:HLN) over een ‘super-blauwe-bloedmaan’:
Wat is een super-blauwe-bloedmaan nu juist? Dat is een combinatie van een supermaan, een blauwe maan en een bloedmaan bij volle maan. Wij overlopen even deze drie natuurfenomenen.
1. Supermaan
We zien een supermaan als de maan op haar dichtst mogelijke punt bij de aarde staat. Omdat de maan in een ellips rond de aarde draait, staat ze telkens op een verschillende afstand van de aarde. Het verst mogelijke punt ligt op zo’n 407.000 kilometer van de aarde, het dichtst mogelijke punt op zo’n 357.000 kilometer.
Wanneer de maan op het dichtste punt staat, krijgen we een helderdere en grotere maan, vandaar de naam ‘supermaan’.
Een supermaan is niet zeldzaam. De vorige stond op 1 januari nog aan de hemel. De volgende krijgen we in maart al te zien.
2. Blauwe maan
Een blauwe maan is geen natuurverschijnsel en de maan kleurt ook niet blauw. De term wordt gebruikt om aan te duiden dat we twee keer een volle maan krijgen binnen één kalendermaand. Op 1 januari hadden we al een volle maan en op 31 januari krijgen we er nog een.
De laatste blauwe maan kregen we in 2015 te zien en dit jaar krijgen we liefst twee blauwe manen: in januari en in maart.
3. Bloedmaan
Een bloedmaan krijgen we na een maansverduistering, wanneer de aarde tussen de volle maan en de zon schuift. De maan staat zo in de schaduw van de aarde, waardoor ze een oranjerode kleur krijgt.
