The Captain heeft nog last van zijn rug. Na het ontbijt worden vloerpanelen verwijderd en bilgen nagekeken...het lijkt toch meer diesel, dan water met een beetje diesel, zoals hij me steeds wil wijsmaken! Achterkajuit/bed leegmaken en naar de dieseltank kijken onder bed. Er is nog steeds een lek aan de vulleiding. Er worden nog extra spanbanden omheen gedaan en naast en over de tank laten we heet water met dreft doorlopen, om de restjes diesel te verwijderen.
We laten alles uit de bilgen die bij de tank liggen en laten ook het bed en de achterkajuit leeg. Één van de dagen gaan we nog eens checken of het niet meer lekt aan de leiding.
We zijn er even zoet mee en de blauwe plekken vermenigvuldigen zich met elke beweging in de bilge of van de ene naar de andere kajuit versassen van materiaal.
Op Ikiro is het ook klusdag...oplossen van generator-probleem. We spreken af, om even te rusten en binnen enkele uurtjes aan land te gaan.
Ik neem een pauze in het zonnetje en dommel in...ik schrik wakker van de ringtonen van Skype. Onze vrienden: 'Polly, de poes is niet goed! Ze ademt slecht en door haar mond i.p.v. door de neus. Ze ligt steeds in sfinx-houding, niet meer op haar zij en ze eet of drinkt (bijna) niet'. We maken ons meteen klaar en pikken hen op. Het is een uitdaging om Polly in haar reismandje te krijgen en haar mee te nemen in de dinghy. Hoe gaat ze hier op reageren? Maar het gaat goed, ook bij de wet-landing op het strand. Ze is een flinke poes en een echte zeilster. Ze zeilt al van jongs af mee en heeft al meegezeild naar de Caranische Eilanden, dus heeft ze al meer zielservaring als wij ;-)
Met het navigatie-systeem vinden we de weg naar de dierenarts, die reeds telefonisch op de hoogte is. Ze zijn nog 10' gesloten, terwijl ze aan de telefoon zeiden dat ze open waren. Gelukkig komen ze stipt om 16u er aan en laten ons binnen. Ze reageert raar als ze Polly ziet en zegt dat ze een RX nodig heeft van haar longen en hart en dat ze niet over dat toestel beschikt, dus moeten we naar een dierenkliniek. Waar? 15km van hier! Adres? Ze weten niks... Of misschien een beetje verderop in een andere dierenartsenpraktijk... We voelen ons onmenselijk behandeld en gaan met weinig informatie op zoek naar de andere praktijk. Daar maken ze meteen een behandelingskamer vrij, maar Polly laat niet niemand aan haar komen(nooit niet of enkel door haar baasjes, als ze het wilt). Onderzoeken gaat dus niet! Wat nu? Ze zetten haar voor enkele uren in een zuurstoftentje. Dan zal ze al beter kunnen ademen en hopelijk rustiger worden, want heel die reis naar daar en de mensen die haar willen aanraken, maken haar nog onrustiger en agressiever. Ze willen haar daarna verdoven en onderzoeken.
We laten haar daar en ondertussen wordt er met de dierenarts van Polly gebeld, of hij raad heeft, want de dames van de praktijk zijn allemaal nog jong, bang en onzeker. De arts raad aan om Polly zeker NIET te verdoven, omdat ze een Britse korthaar is van 13j en waarschijnlijk een verzwakt hart heeft. Vochtafdrijver in combinatie met cortisone, zou volgens hem, haar het comfortabeler maken qua ademen.
We gaan na een tijdje terug naar de praktijk en vertellen wat de dierenarts heeft gezegd. Polly is al rustiger, maar heeft nog last met ademen. De vochtafdrijver wordt toegediend en Christel & Andy besluiten om Polly voor de nacht daar te laten in de zuurstoftent. Morgen om 10 u mogen ze terugkomen en dan geven ze Polly opnieuw een injectie van de vochtafdrijver. Het is geen gemakkelijke beslissing: haar daar achterlaten. Maar dat is voor haar misschien comfortabeler dan op de boot zitten en die zuurstof kan ze gebruiken. Ze blijven dan ook nog een extra dag in Sines, zodat Polly nog de hele dag daar in de zuurstoftent kan blijven en nog enkele injecties vochtafdrijver kan krijgen.
Met een raar gevoel gaan we terug naar de boten. We eten samen en proberen de match van de Rode Duivels te pakken te krijgen en te volgen via internet. Dit is niet makkelijk, aangezien ze het voor het buitenland blokkeren, maar via omwegen krijgen we toch nog wat te zien en het eindresultaat, 3-1 voor de Belgen, telt!
We nemen afscheid van elkaar en wachten elkaar op in de Algarve binnen enkele dagen, hopelijk met een gezonde Polly.
