Donderdag, 12 april_15u - zaterdag, 14 april ‘18_14u30 (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
Totaal trip:
Resultaten na 47u30’:
Afgelegde afstand: 280 NM
Gemiddelde snelheid: 5,9 kn
Gemiddelde knopen wind: 12 kn
Voilà, we zijn weer onderweg. Onderweg naar de Tuamotus Archipel voor de vierde keer... Ja, we hebben reeds enkele van de 76 atollen bezocht en willen er nog andere aan doen.
Met een ‘aan de windse’-koers, is het meteen weer wennen aan de hellingsgraad, met onvermijdelijke ‘boatkisses’ op onze lijven tot gevolg. Onze dame duikt regelmatig in een golf en de bonken die ze bij elke botsing uitkreunt blijven pijnlijk voor ons hart & oren!
‘s Avond & ‘s nachts krijgen we enkele squalls & buien over ons heen en nu & dan wat zoutwaterspatten. Een maan zien we niet door de bewolking en ook omdat het binnen enkele dagen nieuwe maan is, is het ieniemie overgebleven sikkeltje maan, dat maar even komt opdagen, onzichtbaar. De volgende dag is het grijs en bewolkt. Zensation blijft er voor gaan.
Vrijdag, 15u: beet! Het binnenhalen gaat niet zo soepel. Eerst laten we de hengel nog in de houder zitten en de vangst achter de boot meeslepen. Hij lijkt rustig, dan maar lijn inhalen. Af en toe komt hij dichterbij en zien we zijn contouren onder water. Het is een geelvintonijn, een groter exemplaar als onze laastste vangst. Hij komt dichtbij, is klaar om aan de haak de slaan, maar dan, na twee uur, lijkt hij zijn tweede adem gevonden te hebben en zwemt naar beneden... Na drie uur lijkt de tonijn zelfs zijn derde adem te hebben gevonden en vecht harder dan ervoor. Ondertussen is de avond gevallen. De visstok komt achter de windvaansturing vast te zitten. Doordat the Captain geen licht wil, om zeker geen aandacht van haaien te trekken, kunnen we te laat het heuvel oplossen, waardoor het bovenste stuk (met het begeleidingswieltje) van de hengel 🎣 afbreekt 😱! Zonder het wieltje is het niet makkelijk om de vislijn verder binnen te halen. De lijn kan breken op de scherpe rand van het afgebroken stuk. The Captain zijn armen, schouders & rug doen pijn. Hij is moe... de tonijn nog NIET! De visstok wordt met veel moeite weer in de houder aan de beugel geplaatst. Ongelooflijk wat een kracht & uithoudingsvermogen zo’n meer dan 1m grote vis van 25 à 30kg heeft. Zeilen zijn volledig uitgerold, de snelheid zit er weer in. Hopelijk wordt de vis nu moe of verdrinkt ie... Het is bijna 19u en plots verslapt de lijn... de tonijn hangt er niet meer aan, enkel het afgebroken stuk visstok en de kunstinktvis met haak hangen nog aan de vislijn. We zijn onze vangst kwijt! Is er een haai mee vandoor? Of zwemt er nu een tonijn rond met een hazenlip?!
Bijna vier uur lang hebben we koers & mijlen verwaarloosd, gevochten & gezwoegd, allemaal voor niks 😖. Wat een teleurstelling. The Captain is moe & heeft overal pijn, vissen is duidelijk een ‘sport’!
Nog snel wat koken, eten en dan start het wachtlopen al.
De hemel is wat opgeklaard en sterren twinkelen in de lucht. Tegen de ochtend zien we een strook palmbomen aan de horizon, een atol.
We kiezen voor “Apataki”, dit atol ligt op onze koerslijn en doodtij valt samen met onze geschatte aankomsttijd aan de pas.
Iets over 14u zijn we bij de pas, deze is rustig. Achter de pas staan er windgolven. We kunnen aan de kade van het dorp gaan liggen, maar met deze wind & windgolven is het niet de meest comfortabele plek en dus varen we negen mijl verder de lagoon door, naar Apataki Carinage/werf. De zon zakt en de koraalbommies zijn moeilijker te spotten. Een vissersbootje komt ons tegemoet gevaren en leidt ons naar een veilige ankerplaats tussen de koraalpatatten. Iets voor 17u liggen we achter ons anker ⚓️ voor enkele motu’s met palmbomen en koraalstranden.
Het was een redelijke tocht, ook al kregen we de eerste nacht wat water over ons heen en verspeelden we op dag twee enkele mijlen & een lekker hapje 🐟!
