Woensdag, 27 oktober '15
De dag begint met het bewonderen van de prachtige omgeving, waarin we ontwaken. Het water rondom ons is zo helder en zo prachtig blauw en na een ochtendduik, voelen we ook haar warmte. Het strand en de vulkanische gebergten schitteren in de ochtendzon en aan de andere kant kijken we op de Noordoostkant van Lanzarote, die hier ontzettend dichtbij ligt. Daar zien we in de verte huizen staan, vannacht waren het allemaal lichtjes. De verschillende gebergten van Lanzarote geven ons alweer een uniek zicht. De natuur heeft hier alweer iets prachtigs gecreëerd.
Het is hier een beschermd natuurgebied en om hier te ankeren heb je toestemming nodig. Die hebben we aan boord ingevuld liggen, maar nooit officieel aangevraagd, volgens andere cruisers wordt er niet op gecontroleerd...en anders proberen we het wél met onze charme, hé.
Meeuwen zijn al vanaf Porto Santo en Madeira opvallend weinig aanwezig, ook hier op Graciosa zijn ze in kleine aantallen te bespeuren, maar duiven des te meer!
We maken schoon schip en verleggen Zensation, door ons anker op te halen en een beetje verder in de baai het weer te droppen, in de hoop dat we hier wat beschutter en rustiger liggen, want af en toe rollen we wel wat. Diegene die onze overtochten niet zo goed verteerd, is onze munt-plant. Hij was mooi en sterk toen we het vaste land van Portugal verlieten en bij aankomst in Porto Santo was het nog een piere-verdrietje. Maar door de liefde en verzorgende vingers van the Captain was ie er weer bovenop aan 't komen. Helaas heeft ook deze overtocht hem niet goed gedaan...hopelijk komt hij er nog door. Zijn planten-broertje, de basilicum, daarentegen doet het héél goed en houd zich berensterk.
We cocconen, zwemmen, luieren en genieten van al het moois rondom ons en de rust... Ja, ja, een meerdaagse tocht is toch altijd wél vermoeiend.
Morgenvroeg gaan we La Graciosa verkennen.
Laat ik het ondertussen even hebben over enkele dingen die al een tijdje popelen om in onze blog te verschijnen en waar we al langer mee te maken hebben of kunnen hebben.
Ten eerste: de toiletbrillen-dief/-dievegge! Ja, sinds Frankrijk is die ons al aan het plagen en komen we toiletten tegen zonder wc-bril. Ook in Spanje en Portugal is hij of zij geweest...vervelende dief hoor, ik hoop dat die onze route niet blijft voorop lopen en doorgaat met de diefstal. Ondertussen is er nog een bijkomend iets bij een toiletbezoek, sinds we in de Algarve aankwamen, nml. het toiletpapier dat niet in het toilet mag gegeooid worden, maar in de vuilbak. Dat kennen we wél en passen we ook op ons Zensation toe. En we kennen dit ook van op de Griekse eilanden, dus no problema ;-)
Ten tweede: kakkerlakken! De eerste hebben we in Olhão(PT) zien lopen, en in Porto Santo zijn ze ook gespot en in Madeira liepen ze onder onze voeten op het terras. De Canarische zouden een echte broedplaats voor hen zijn en vanaf hier is het een plaag. So watch out! Wij hanteren al langer 'de geen schoenen aan boord'-regel. Want de kakkerlakken dragen hun eitjes onder hun schild en als je er op trapt, heb je die aan je zolen hangen en wanneer komen ze uit? Ook wordt er geen karton of etiketten meer aan boord gebracht vanaf de Canarische, want ook hier kunnen eitjes onder plakken. En als er iets is wat je niet aan boord wil en niet kapot krijgt, dan zijn het wél deze beestjes!!! Schoenen gaan in een mandje naast de reling en worden afgewassen, alvorens ze weer aan boord komen. Kakkerlakken-lokhuisjes hebben we al sinds de Spaanse Ria's. Maar elke cruiser weet dat, ondanks de voorzorgen, je vroeg of laat er toch aan boord mee geconfronteerd wordt.
Ten derde: ratten & muizen. Deze zouden via de landvasten aan boord geraken. Wél die willen we ook zeker niet, want die knaagdieren knabbelen al je bedrading stuk, waardoor onze kostbare en onmisbare apparatuur in gevaar komt. Ik gruwel van die pelskes en hun vettige lange staart en ze kunnen door dunne spleetjes. En, laat ons nu net heel wat spleetjes aan boord hebben en héél wat proviand waarvan ze kunnen smikkelen! We gaan flessen aan de landvasten hangen in havens waar het een probleem zou zijn, zodat ze niet over onze touwen kunnen lopen. Ankeren is de beste oplossing om ze niet aan boord te krijgen.
Ten vierde: 'fotograferen'. Het is niet altijd evident om iets te fotograferen waar niemand opstaat die je niet wilt, of net iemand voor je lens loopt, vooral in steden en bij bezienswaardigheden is dit vaak het geval. Soms is de zon afwezig is of staat ze net verkeerd staat... Om met de gevoelige lens vast te leggen, wat je ziet en voelt, is een moeilijke opgave, want 'LIVE' is het op z'n best. Toch proberen we al het moois en de indrukken die we te zien krijgen niet alleen waar te nemen, maar ook op onze memorycards op te slaan. En dan een selectie maken uit al die honderden foto's, om toch maar enkele te posten op de blog, zodat we ze kunnen overbrengen naar jullie, is altijd een zware keuze.
Laten we eindigen met het belangrijkste...ten vijfde: we doen het "SUPER GRAAG!" Dat is een vraag die we regelmatig vanuit het Belgen-landje te horen krijgen. We hebben al zo véél moois gezien en gedaan en super-leuke mensen ontmoet. En er staat ons nog véél meer te wachten...we kijken er al naar uit! Ook al lopen we het risico om elke keer weer een stuk van ons hart ergens achter te laten en plekken en mensen in ons hart te plaatsen, zodat we de gaten opvullen...we hebben een groot hart! Dus, laat maar komen ;-)
