Dag 23: Donderdag, 1 -> vrijdag, 2 juni '17 _ 13.00 LT(local time= UTC -9)
Aankomst!!!
Resultaten na 20u:
Afgelegde afstand: 127 NM
Gemiddelde snelheid: 6,35 kn
Knopen wind: 15 kn
Positie: 23°06'S 134°58'W
Koers: -
Afstand tot bestemming: 0 NM
Eindtotaal oversteek Ecuador -> Frans Polynesië, Gambier
Archipel:
Afgelegde afstand: 3564 NM
Aantal uren gevaren: 552u
Gemiddelde snelheid: 6,45 kn
Aantal uren gemotord: 13u + 1,5u bij het binnenvaren van het
archipel
Het gevoel & de gewaarwording van de golven en de wind
is veel gemoedelijker en trager in het daglicht, dan in het donker. Is het
omdat je het visueel kan waarnemen en je er mentaal beter op kan voorbereiden?
De dagen hier bestaan nu eenmaal uit 12u licht en 12u donker en daar kunnen we
niet onderuit. Het is helder weer vanavond en door de aanwezigheid van de maan
& sterren is de zichtbaarheid verbazingwekkend goed.
En zo gaan we onze laatste donkere uren en nachtwachten in.
Het weer en de wind zijn ons goedgezind. Zensation glijdt
over de afgevlakte golven. In onze cocon zien we de liggende halve maan het
water fel verlichten, wanneer ze ondergaat wordt het heiig en is de horizon
moeilijk te onderscheiden. Bijna zijn we er. Op de kaart en de plotter komt
onze positie steeds dichter bij het eiland. Zensation blijft vliegen met een
snelheid tussen de 6 à 8 knopen, het lijkt wél of ze er ergens moet zijn ;-)
Hoe zal het straks zijn om weer land te ruiken en vaste
grond onder onze voeten te voelen?
En hoe is het lichamelijk & fysiek met ons gesteld?
Zouden we hier ook 1kg minder wegen zoals op de evenaar (wetenschappelijke test
in Ecuador bij 'Mitad del Mundo') of meer of minder? Qua eten & drinken zijn
we zeker niks te kort gekomen. We hebben nog steeds vers fruit & groenten
en een gevulde vriezer! Nog meer dan 200L water in de watertank en ongeveer
300L Diesel. We waren voorzien om tussen de 4 à 6 weken hier voor nodig te
hebben. Deze oversteek is dan ook véél vlotter verlopen dan we hadden durven
dromen, dankzij de goede wind en de uitstekende begeleiding van onze
walkapitein Guy. Waarvoor onze oprechte dank!
Straks kunnen we waarschijnlijk weer gebruik maken van WiFi.
Berichtjes & mails maken en versturen kunnen dan weer met de hedendaagse
technologie. Intikken van berichtjes met behulp van het 'woordenboek',
selecteren, kopiëren, knippen, plakken en geen steno meer om zoveel mogelijk in
een beperkt aantal karakters te willen zeggen. Mijn chemobrain kan haar gaten
weer opvullen met behulp van Google, Wikipedia, Pinterest, enz... Heum, missen
we iets?! Ja, het zal weer leuk zijn om ff te kunnen Whatsapp-en, FaceTimen of
Skypen. De afgelopen 23 dagen hebben we wél contact gehad via mail of sms en
deed elk berichtje deugd, maar het blijft toch een beetje beperkt, wegens de
hoge sattelietkosten. Bedankt om jullie lief en leed met ons te blijven delen
tijdens de afgelopen twee jaar & de oversteek en ons te steunen & te
motiveren. Onbeschrijflijk wat het voor ons betekend om via deze weg betrokken
te worden bij elkaars leven en zo verbonden te zijn met elkaar, ook al zijn we
mijlen van elkaar verwijderd. Vriendschap & liefde is onbetaalbaar en
overbrugt alle opstakels! We love & miss U all xxx
"Land in zicht!" Aan de heiige horizon zien we
heuvels opdoemen. Yeh, we zijn er bijna. Dat vieren we met een
feest-pannenkoeken-ontbijt. Njammie ;-)
De rifingang naar het archipel is bebakend en ligt recht in
de wind. Zeilen gaan toe en op motor varen we de laatste 9 mijl in turquoise
bauw water naar Rikitea, de hoofdstad van Île Mangareva. Het eiland ziet groen
en is dichtbegroeid met naaldbomen en andere gewassen. Huizen, villa's en een
kerk met twee opvallende witte torens vullen het beeld. Rondom ons zijn
parelkwekerijen en liggen visnetten.
Het anker wordt klaar gemaakt en ik zet me op de punt. Met
mijn nieuwe Polaroid bril op mijn neus zou ik de riffen beter kunnen
onderscheiden. Best wel een aanpassing zo'n bril. Toen ik hem de eerste keer op
had en een foto nam met mijn camera, dacht ik dat die stuk was! Ook het kijken
naar het scherm van de plotter is niet evident, afhankelijk vanuit welke hoek
of hoe je je hoofd houdt, zie je iets of zie je slechts een zwart scherm. Héél
bizar!
Ankeren, het gaat helemaal mis! Eerst varen we bijna op een
rif en dan blokeert het anker, de ketting is helemaal verroest. Het ligt dan
ook al bijna 8 weken ongebruikt in de ankerbak. Er komt een knoop in de ketting
en ze blokkeert. Even een stukje weer ophalen en verder droppen. En dan is er
weer een knoop! Weer een stukje ophalen en dan... blijft ie oprollen (zoals in
Aruba)! STOP! Geert zet meteen de contactschakelaar af. Het relais van de
ankerwinch blijft weer hangen. Met de hand worden de laatste meters bijgegeven.
We liggen gevaarlijk dicht bij het rif achter ons! Nou, dat is geen goede
aankomst. Meteen demonteert the Captain het relais en maakt de contactpunten
schoon met een fijn schuurpapiertje, extra vaseline eraan en weer monteren. Hij
doet het weer! Anker op en even een stukje verder naar voor varen om te
herankeren, met een veiligere afstand an het rif.
We zijn er! Oef... het is gelukt. De ontlading is groot en
we zijn trots op onze prestatie!
Daar toosten we op terwijl ons 'Vertrekkerslied', van het
'Uitzwaaicomité', uit de boxen galmt. Such a good song! ;-)
Opmerking:
Dit zal voorlopig de laatste blog zijn die m.b.v. onze
IT-man Gunter gepost wordt. Merci Gunter voor alweer de goede zorgen x.
De iridium-satteliettelefoon gaat uit. Vanaf
morgen hopen we nu en dan ergens internet te kunnen scoren en via de gewone
E-mailadressen en Whatsapp te kunnen communiceren. 
