Vrijdag, 1 - dinsdag, 5 december ‘17 (UTC -9u30 = -10u30 tijdsverschil met BE(UTC +1u)!) (Markiezen Archipel is 30’ verschil met Tahiti)
NUKU HIVA, HET MYSTIEKE EILAND
Volgens het lokale scheppingsverhaal (zie vorige blog) schiepen de goden de Markiezeneilanden als hun woning. Daarom dragen alle eilanden in de archipel namen die samenhangen met het bouwen van een huis. “Nuku Hiva”, het grootste eiland (339 km² (25 bij 17km)) van de groep, met 2500 inwoners, was de top van het gebinte van het huis.
Voorheen was het eiland ook bekend als Île Marchand en Madison Island.
De duizelingwekkende vulkaanpieken en fenomenale hellingen verdwijnen in het blauw van de oceaan. Een nieuwe wereld opent zijn deuren. Het vertrekpunt van ons Markiezen avontuur is ‘Taioha'e’, de hoofdstad van de eilandengroep (hier heeft de algemene plaats), aan het einde van een grote baai en dorp met dezelfde naam.
Je kunt er prachtige landschappen ontdekken, talrijke archeologische overblijfselen, fantastische verhalen, een veelzijdige cultuur en een vriendelijke bevolking. Cultuur en natuur ten voeten uit!
De kust, begrensd door steile kliffen, is een mengeling van zwarte zandstranden en paradijselijke baaien die de woonplaats bieden aan allerlei vis- & haaiensoorten, springende jagende geelvintonijnen, sierlijk zwevende manta’s en nieuwsgierige zeeschildpadden.
In het dichtbegroeide regenwoud, waar je nog duizenden overblijfselen uit de pre-Europese tijd vindt, lopen wilde paarden, geiten en zwijnen. De woeste natuur maakt indruk op elke bezoeker, je vindt er een aaneenschakeling van natuur- en cultuurwonderen.
Nuka Hiva heeft een gebergte dat wordt gedomineerd door de Mount Tekao(1224 m). En in het midden van het eiland ligt het groene Toonvii plateau(800 m). Daarnaast vind je op het eiland fjordachtige baaien en imposante watervallen, zoals de 350m hoge Vaipo waterval.
Bijzonder zijn de vele Marae's (heilige plaatsen) en Tiki (beelden) op het eiland. Deze Polynesische beelden zijn ook te vinden in de hoofdstad ‘Taiohae’, boven op een berg staat een gigantische Tiki met vooruitstekende blote borsten met naast haar een krijger, waken over ons in de ‘Taiohea baai’. Een andere belangrijke bezienswaardigheid van deze havenstad is de kathedraal Notre Dame van Marquises, die is gebouwd van verschillende kleuren en vormen steen.
Voor we dit alles gaan ontdekken, hebben we even tijd nodig om te recupereren van de bijna 6-daagse ‘aan-de-wind’-se tocht.
‘You can’t control the wind, but you can adjust the sails’ en dat heeft the Captain constant gedaan... veel gevaren en getrimd.
Het vulkanisch landschap geeft ons een Canarische eilanden-gevoel, alsook de vele valwinden die onverwacht plots je bijna van boord blaast 🌬. Het water verandert, rimpelingen verschijnen en een minuutje later "woef" waait alles weg. We genieten van het uitzicht en de zon helpt ons bij het drogen van onze spullen.
Meteen ervaren we ook weer wat het is om geen rif om ons heen te hebben dat de deining & golven tegen houdt... we rollen en rollen, maar volgens the Captain is de ‘Flopperstopper’ niet nodig... (vooral te moe om het allemaal te installeren, ja!).
De eerste nacht wordt net geen nachtmerrie, resultaat: rollen van links naar rechts in ons bed en alles wat niet vaststaat of -ligt maakt lawaai: een balpen die rolt, kruidenpotjes die tikken, pannen die verschuiven, kleerhangers die tegen de zijkant van de kast botsen, een schoot die niet voldoende is aangespannen, de giek of een kabel in de mast die heen & weer gaat, enz... Elk geluidje proberen we te zoeken en de mond te snoeren! We zijn té moe om er van wakker te liggen en laten ons stevig in slaap wiegen... zijn we nog aan’t varen? Ik dacht dat onze trip voorbij was... hadden we onze bestemming niet bereikt? Of zijn we aan’t dromen?! Ach, al mijn wacht begint of we er bijna zijn, zal mijn Lovertje me wél wakker maken 💤😴
De volgende dag is het klussen geblazen. Proberen om gewicht te herverdelen: zware dingen, zoals de reservezeilen worden van voor- naar achteraan verhuisd, in de hoop Zensation duikboot-af te maken, sinds onze nieuwe ankerketting van 100m i.p.v. 60m in de ankerbak ligt heeft Zensation toch wel meer de neiging om in de golven te duiken! Na enige tijd benedendeks te vertoeven, voel ik me wat zeeziek 🤢. Meteen wordt de ‘Flopperstopper’ buitenboord gehangen. Zo wordt het rollen een beetje geneutraliseerd en het leven aan boord weer iets comfortabeler, alhoewel gevulde glazen toch best worden vastgehouden 😜 of in de bekerhouders worden gezet.
Mondjesmaat bezoeken we de stad, een klein dorpje met enkele winkeltjes, post- & politiekantoor, ziekenhuis, snacks (bistro’s) en een pension met restaurant. Waar we genieten van een verse pizza bij een glas wijn & bier, terwijl tientallen gekko’s boven ons hoofd spelen op het plafond 🦎🦎🦎
‘s Morgens aan de havenkom worden we op zaterdag getrakteerd op een heus spektakel door de vissers die de afval van prachtige grote dikke geelvintonijnen de baai in gooien, die in luttele seconden worden verorberd door een familie hamerhaaien en enkele anderen 🦈🦈🦈. Ondertussen steelt the Captain met zijn ogen de fileertechniek van de bekwame vissers, die het aan een vlot tempo prachtige tonijnfilets overhouden.
Aan de baai is een ‘Maison de l’artisnat’ waar allerlei kunst- & houtsnijwerken, juwelen, honing, Monoï-olie, enz... te koop is van verscheidene plaatselijke kunstenaars en creatievelingen.
Een hoeveelheid verse groenten & fruit 🍋🍌🍍🥑🥕🍆🥒🍅🥔 worden dagelijks aangevuld en liggen uitgestalt in een overdekte hal, de plaatselijke groenten- & fruitmarkt.
Bij een superette kan je voor dag & dauw (vanaf 5u! En best voor 7u) verse baguettes, croissant, pain au chocolat en ander lekkers kopen. Bijna alles is hier verkrijgbaar en de pompelmoezen, mango’s, bananen en broodvruchten hangen hier aan de bomen. Hier en daar bij een verlaten boom plukken we iets of rapen het op.
We beklimmen de heuvel naar de vrouwelijke Tiki Tūhiva en haar krijger Tūhiva, waar we getrakteerd worden op een panoramisch zicht op de baai en het dorp.
De kathedraal is gesloten en op zondagochtend missen we de mis... tijdverschil: we vergeten steeds de extra 30’ bij te tellen en vertikken het de boordklok aan te passen 🕰!
Er liggen hier net geen twintig boten, wat véél is voor de tijd van’t jaar, volgens de ‘life a boards’ en locals. Slechts één andere boot heeft, net zoals wij, de zware tocht van Tahiti naar hier ondernomen. De overigen liggen hier al vier maanden, sinds hun oversteek vanuit Panama! Bij snack Vaeaki of beter bekend als ‘Bananen bar’ leren we tijdens het internetten, een drankje & een hapje, de andere cruisers kennen. Ook locals komen hier effe wat eten en internetten, vrouwen zaols steeds met een bloem achter hun oor en we bewonderen de prachtige tattoos terwijl we genieten van de ontspannen sfeer en het dagelijkse leven: kippen pikken broodkruimels onder je tafel, poezen stelen de vis van je bord, een haan loopt te kraaien tussen de banken terwijl de kippen op de vele bananentrossen vliegen die aan de tent hangt die ons beschermt tegen de felle zon.
We proberen onze eerste woorden Marquesans:
Goeie dag = Kaoha
Tot ziens = Apai
Bedankt = Kata nui
Een beetje moeilijker dan het Tahitiaans...
De badkamervloeren krijgen een mooi vinyl beschermlaagje, dat met behulp van een krantenmal op maat wordt geknipt en past als gegoten 👍🏽 We ontdekken dat we tijdens de tocht het bakboord navigatielicht aan de preekstoel zijn kwijtgeraakt 🚦, jammer! De aangroei op de romp wordt vanuit ons Dinghietje een beetje bijgehouden aan de waterlijn, aangezien het water hier niet helder is en dit de woonplaats is van enkele haaienfamilies!
De Aranui 5 meert aan, passagiers bevolken de bananenbar en stelen onze WiFi... enkele uren later is ie weer weg...
Wanneer de was klaar is (1000CFP/10 US$ per zak, gewassen, gedroogd en opgevouwen bij Kevin Yacht Service (op de kade)) is het tijd om iets rustiger water op te zoeken.
