Donderdag, 25 januari ‘18, 10u tot vrijdag, 26 januari '18, 10u (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE!)
Totaal:
Afgelegde afstand: 138 NM
Vaaruren: 24u
Gemiddelde snelheid: 5,75 kn
Knopen wind: 10 tot 35 kn
Positie: 19°30'S 139°26’W
Afstand tot bestemming (Gambier): 332 NM
Voor dag & dauw zijn we al op pad, voor de laatste keer wandelen we de twee kilometer naar het dorp om de laatste aankopen te doen: flessen drinkwater, groenten, fruit en diepvriesproducten. De bakker heeft de rantsoenering op het meel verhoogd of het is op... de baguetten zijn reeds iets over zes uur uitverkocht! Pech, we hadden er wél enkele willen meenemen op onze tocht. Onze reddende engelen François & Johanna schenken ons nog een zelfgemaakte kokoscake en halen nog enkele uru’s/broodvruchten uit de boom met een verlengde stok van 4m met aan het uiteinde een mes met een netje om de vrucht op te vangen. Met hun wagen brengen ze ons en de boodschappen naar het dok.
Dankzij een tip van een bevriende cruiser, hebben we nog net oude & nieuwe fietsbinnenbanden mee en extra spanbanden, om eventueel de uitlaatslang te repareren.
De blauwe plekken zijn bijna verdwenen en mijn voet is weer tip top. Alles is ingeladen en opgeruimd, we zijn er klaar voor...
Tijd om afscheid te nemen van iedereen. Komen we hier nog terug? Zien we deze lieve, behulpzame locals ooit weer? Kunnen ze het atol weer doen bloeien en evolueren?
Onze Nederlandse Bella Ciao-vrienden treffen we wél weer in de nabije toekomst op één van de eilanden in één van de archipels, hier in Frans Polynesië.
Om 9u helpt iedereen ons met het losmaken van de landvasten en worden we tot ver uit het zicht uitgezwaaid. Ik kan nog net een gekko vangen en aan wal zetten. De andere twee die zich tussen de vallen en op de stootkussens proberen te verstoppen kan ik vangen, ze grijpen zich krampachtig aan mijn vinger vast terwijl ze het ruime sop in gaan... het spijt me 🦎🦎
Om 10u zeilen we de ‘Kaki’ pas door, met naar schatting 1,5knoop stroming tegen. Vanaf hier beginnen we aan de 460NM naar de Gambier Archipel. Even buiten het atol wordt het log losgemaakt, zodat we onze afgelegde mijlen weer kunnen volgen.
Aan de navigatietafel kijk ik tegen een leeg gat aan in het navigatiebord: de kleine plotter staat nu boven. Niet makkelijk om van een leegte iets af te lezen en te noteren. Dit moet nu in de kuip gebeuren of alles moet gedicteerd worden, want de weers- & zeilomstandigheden zijn niet ideaal om netjes alles in het logboek te schrijven. Dus, schrijven we er maar minder vaak de gegevens in.
De weersvoorspellingen kloppen alweer niet met de realiteit. Tell us something new!!!
Anticiperen dus en proberen te zeilen met de wind die we hebben. We blijven naast het atol, om zo te kunnen profiteren van de 30mijl lange beschutting tegen de deining.
Tegen zonsondergang is de hemel volledig bedekt met wolken en al snel is het uitwijken voor de eerste squall. Dit is nog maar een voorproefje voor wat de rest van de avond & nacht ons staat te wachten. Water komt over ons heen en het is zoeken naar een droge plek in de kuip: beste plaats is de kajuitingang. Om ons heen zien we overal de hemel oplichten. Donder & bliksem sluiten ons in. Ook al blijft het hoog en ver van ons verwijdert, het houdt het niet op en de spectaculaire flitsen zijn best angstaanjagend. Alle elektronica verdwijnt in de oven. Zelf kan ik er jammergenoeg niet meer bij... ‘waar wil je zijn op zo’n moment?’ of beter ‘waar wil je zeker NIET zijn?!’ Alles behalve op het midden van de Stille Oceaan. Euh, zei er iemand ‘Stille’?!
Het worden actieve ⛈⛈⛈ donkere uren. De maan verstopt zich achter de wolken en buiten nu & dan wat gerommel en een lichtspektakel is het tasten in het donker. Regen, squalls, windshiften, reven, reven eruit, motorsailen, over stag gaan & gijpen om zo nog meer water proberen te ontwijken. Drie uur aan een stuk is het werken geblazen en krijgen we tot 35kn wind over ons heen en dan plots weer 5kn.
De uren duren lang en we zijn blij dat het eerste daglicht verschijnt... wat een zware nacht! Onze dame zeilt gewoon verder en laat het niet aan haar hart komen, wat een straffe madam ⛵️
Laat de zon maar komen 🌞
