Dinsdag, 12 - vrijdag, 15 juni ‘18 (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
In de namiddag zeilen we in de lagoon naar het kleinere zustereiland ‘Tahaa’. Twee uur en half later, eindigt onze dagtrip bij Motu ‘Maharare’, vlakbij de koraaltuin waar enkele ‘Nemo’s’, clownvisjes, wonen.
Ondertussen hebben we VHF contact met onze Vlaamse vriend Rik (SY Masquenada). Hij volgt ons op de voet vanuit Bora Bora. Niet veel later zitten we bij elkaar aan boord en praten we bij. We reserveren samen een ‘Vanilla’ toer voor donderdag. Tahaa wordt het ‘Vanilla Eiland’ genoemd, daar willen we natuurlijk wél meer van weten.
De volgende ochtend dinghieën we naar de koraaltuin en dompelen we ons onder tussen de mooie leefwereld van duizenden kleurrijke vissen. Ze zijn heel nieuwsgierig en helemaal niet bang. Van een vriendelijke lokale gids kregen we een stuk ‘pain de coco’ mee, en de vissen pikken de stukjes gretig uit mijn hand, waarbij ze in mijn vel pitsen 😄. We drijven met de stroom mee en speuren het koraal af... daar is een zeeanemoon en daarin verstopt een clownvis zich. Ja, Nemo is weer van de partij, het is een groter exemplaar dan ons bezoek enkele weken terug. Hij is helemaal niet bang en laat zich door iedereen gewillig fotograferen & filmen. Wat is dit toch een leuke snorkelplek. Na enkele uren is het wél en zeilen we naar ‘Hurepiti’ baai. Hier mogen we aan een meerboei liggen van ‘Vanilla Tours’. Bij hen thuis, op het terras, mogen we gebruik maken van hun WiFi en zoetwater tanken. De hond en de poezen houden ons graag gezelschap, vooral de laatsten spinnen hun lijfjes graag tegen de tablets & telefoons aan 🐱.
De volgende ochtend om 8u start onze toer in de tuin, waar ze verscheidene tropische planten & bomen hebben en onze gids weet er veel over te vertellen. We proeven voor het eerst noni-sap, afkomstig van de vrucht noni (meer hier over volgt).
We stappen in de 4x4, die voorzien is van een tap met vers citroenwater. Tijdens de etnisch-botanische toer van meer dan 4u, rijden we rond het eiland met diepe valleien, magische uitzichtpunten en stoppen we bij een Vanilla-plantage & een rumdistillerie. We leren meer over het mooie eiland Tahaa en de aanwezige begroeiing. Jaarlijks zou het eiland 2mm zakken... het is op weg om een atol te worden, net als de andere Genootschapseilanden. Om dit tegen te houden proberen de bewoners het eiland aan de lagoonkant met koraalranden te verhogen en te verstevigen. Ooit vormde het samen met Raiatea één eiland, gevormd door verschillende vulkanen. Door de inpakt van de natuur zijn het nu twee eilanden in één rif. Tahaa is heel groen en vruchtbaar, watervallen & bergrivieren zorgen voor verschillende waterbronnen. Langs de weg zien we weer de lange brievenbussen voor de baguette-bedeling bij de huizen staan.
Bij een Vanilla-plantage zien we de vanilla orchidee plant en enkele vruchten: Vanillabonen. Het is een langdurig en delicaat proces om deze bonen te kweken (meer hier over zie hier onder *).
Bij Pari Pari zien we hoe de bonen gedroogd & verpakt worden. Wat ruikt de vanille heerlijk. In de zaak wordt ook rum gedestilleerd. Rietsuiker werd door de Polynesiërs meegebracht, met als doel als medicijn te gebruiken. De ontdekkingsreizigers Cook & Bougainville zouden het van Polynesië naar de West-Indies gebracht hebben. Het distilleerproces wordt uitgelegd en natuurlijk mogen we proeven... 🥃.
In de zaak maken ze ook nog kokosolie en lichaamsproducten van kokos, alsook de tamanu olie.
We krijgen een tattoo... ja, echt, een varen-tattoo. De onderkant van het blad van de varensoort ziet wit/grijs, je legt deze op een lichaamsdeel en geeft een tik op het bald: et voilà, je hebt een ‘natuurlijke tattoo’ 🌿. De paarse verbena bloempjes zien er lieflijk uit en smaken naar champions, leuke decoratie voor op je slaatje en een lekkere smaak.
Bij de parelboerderij ‘Love Here Pearl Farm’ zien we de werknemers aan het werk en de verschillende stappen. De griffiers zijn bezig met de eerste bevruchting van de oester: de graft (= stuk vlees van de oesterlip) en de nucleus parel worden in de oesterzak ingebracht. De winkel heeft mooie juweelcreaties. De keshi-parels (= de natuurlijke parel die ontstaat, wanneer de oester de nucleus afstoot), heeft een unieke vorm en vind ik persoonlijk wél mooi, net als de imperfecte gekweekte parels.
Onze toer eindigt met een traktatie van vers kokoswater & -vlees, pompelmoezen, stervruchten & bananen... zo lekker die verse vruchten 😋.
Het was een mooie en zeer leerrijke toer.
We kaarten nog wat na op het terras bij onze gids en mogen nog een nachtje aan de moering blijven liggen.
*Meer info over de ‘vanillabonen en vanille.:
Vanille is een smaakstof afkomstig uit de vruchten van de klimorchidee van het geslacht Vanilla. De vanille-orchidee (Vanilla planifolia) levert de specerij vanille(stokjes), die niet alleen wordt verwerkt in levensmiddelen, maar ook in onder andere drank, tabak en parfum (het is een afrodisiacum). Gedurende twee jaar groeit de plant rond een stevige kleine boomsoort, die zowel als steun als schaduw fungeert. De vanillaplant komt oorspronkelijk uit Mexico.
Vanaf begin 19e eeuw werd de vanille ook in Europa en zijn koloniale gebieden geteeld, maar de planten droegen hier geen vruchten. Uiteindelijk ontdekte men wat de oorzaak was: in de oorspronkelijke gebieden werden de bloemen bestoven door een plaatselijk levende bijensoort. In andere gebieden zijn géén geschikte bestuivers aanwezig en sterven de bloemen af zonder vrucht te dragen. Pas nadat men ontdekte hoe de bloemen kunstmatig, met de hand, bestoven kunnen worden, kon de vanille ook buiten Mexico worden gewonnen.
Daarbij komt, dat van de tros maar één bloem per nacht open gaat. De bloem bloeit maar één dag! Elke plant op de plantage moet nauwlettend in de gaten gehouden worden, zodat er tijdig bevrucht kan worden. Zeer precies & delicaat werk. Na twee maanden, wanneer de bloem eraf gevallen is, groeien de bessen (peulen). Het duurt vijf tot acht maanden voordat men de halfrijpe vruchten kan oogsten. Na een paar koude nachten kan de hele oogst al mislukken. De geoogste vruchten zijn vochtig, ze worden kort verhit en langzaam gedroogd, elke dag liggen ze 4 à 5u in de zon en worden ze om de 30’ omgedraaid gedurende 4 maanden, hierdoor treedt een fermentatieproces op. 's Nachts worden de vruchten in luchtdichte vaten bewaard om het kostbare aroma te behouden. En zo verandert de onrijpe niet-aromatische vrucht in een zwart en glimmend vanillestokje met een fijne geur en smaak. De ‘vanilline’ is daarvoor verantwoordelijk, een reukgevende stof die te zien is als fijne kristalnaaldjes (givre) op de buitenkant van het stokje. Wanneer een vanillestokje overlangs doormidden wordt gesneden, zie je binnenin kleine zaadjes, het zogenaamde vanillemerg: zwart van kleur en zeer aromatisch.
Wat een langdurig en arbeidsintensief delicaat proces. Geen wonder dat dit ‘zwarte’ goedje goud waard is en zo duur is in aankoop.
Herkomst vanillestokjes Tahiti:
Tahitiaanse vanille, ook bekend als ‘de koningin onder de vanille’, wordt geteeld op Frans Polynesische eilanden en komt van oorsprong uit Guatemala. De (gekruiste) vanille-orchidee die deze specerij voortbrengt wordt vooral geteeld op de Genootschapseilanden: Tahiti, Tahaa, Raiatea, Huahine & Bora Bora. Haar vanillebonen zijn groter, donkerder, dikker en bevatten meer zaad, vocht en olie, maar minder vanilline – de stof die zorgt voor de kenmerkende vanillegeur en smaak – dan van andere vanille-orchideeën.
Vanille uit Tahiti heeft een subtiele smaak doet denken aan bloemen en rijp fruit en laat zich goed combineren met caramel, drop en chocola. Dit specerij is een uitstekende keuze voor zoete gerechten zoals desserts en cocktails die vanille als belangrijkste smaakprofiel gebruiken.
Onder de chefs en pattisiers is dit dan ook de meest gewaardeerde vanille.
