Zaterdag, 16 - dinsdag, 19 juni ‘18 (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
Het zeilcruiseschip ‘Wind Spirit’ meert af. De stadskade van ‘Raiatea’ moet tegen 10u vrijgemaakt worden voor de grote chartercatamarans, althans die mededeling kregen we gisterenavond. Reeds om 8u lopen er al enkele mensen zenuwachtig over de kade. Nog even naar de patisserie & de supermarkt om verse croissants & baguettes te kopen. We zijn klaar en gooien een uurtje vroeger dan gepland los.
De wind wil niet meewerken... afwisselend zeilen of motoren we naar de ‘Papai’ pas voor ‘Tahaa’, tussendoor wordt er ook gemotorsaild! Wanneer we de lagoon verlaten kunnen we weer zeilen. Na bijna drie uur varen we de ‘Teavanui’ pas van Bora Bora binnen. We varen verder de lagoon in naar de oostkant van het eiland, over een plateau met een diepte tussen de 3 & 4m van aquamarijnblauw water met een witte zandbodem onder onze kiel, slechts hier en daar zien we kleine donkere plekjes: een beetje koraal, deze zijn duidelijk op de kaartplotter aangegeven. Toch sta ik vooraan op de punt en hou de kleuren in het water in de gaten. Bij motu ‘Tupe’ & ‘Tape’ droppen we het anker, dit is vlakbij de manta-spot. Benieuwd of we daar morgen ‘Mr. Ray’ (de reuze manta Meester Ray, uit de Pixar/Disney animatiefilm ‘Finding Nemo’).
De volgende ochtend dinghieën we met snorkelgerief en onderwatercamera’s naar de spot. Er ligt reeds een excursieboot, de vriendelijke gids wenkt ons en zegt precies waar we naar toe moeten om de manta’s te zien. We zwemmen er naar toe en ja hoor, onder ons glijdt de eerste reuze manta rustig onder ons door, en nog één & nog één. Wauw, wat zijn ze toch geweldig! Één van hen is nog groter dan de andere twee en heeft prachtige witte tekeningen op zijn rug.
De lucht wordt grijs... de zon verdwijnt achter het wolkendek. Het weer en het zicht is te slecht om nog verder zuid te varen en te gaan snorkelen bij de koraaltuin. We halen anker op en varen terug richting pas. Onderweg kruisen we onze Noorse vrienden (SY Offshore Hunter). Ze draaien even terug en al zeilend (wij op voorzeil, zij op motor) wordt er info (WiFi-codes) en een stuk verse tonijn 🐟 uitgewisseld, die ze gevangen hebben. Een dik uur later, pikken we een moering op bij de ‘Bora Bora Yacht Club’.
Onze NL-vrienden van Bella Ciao & Jonas zijn onderweg van ‘Tahaa’, we zien hen de pas binnenvaren en helpen hen, vanuit onze bijboot, met hun lijnen door een moering te halen. We organiseren een Nederlandstalig diner met als hoofdingrediënt de verse tonijn, de anderen hebben wat lekkers voor erbij 😋.
Voor het slapen gaan, wordt de wekker gezet, the Captain wil de voetbalmatch van de Rode Duivels op het WK volgen, maar die wordt reeds gespeeld om 5u ‘s morgens (Bora Bora tijd)!
In het donker dinghiet hij naar de jachtclub. Online kan hij het volgen, weliswaar zonder beeld, want de livestream wordt geblokkeerd voor het buitenland, maar dankzij ‘Sporza Radio’ kan hij het al luisterend volgen, net als vroeger 📻. Tijdens de rustpauze haalt hij me op, zo kan ik rustig de was doen en gebruik maken van de douche van de club.
De Rode Duivels winnen met 0-0. De eerste punten zijn binnen ⚽️⚽️⚽️!
Het is bijna zo ver, nog even en we verlaten dit land. We moeten de uitklaringsprocedure starten en eerst zouden we een mail naar de portcaptain in Papeete in Tahiti moeten sturen of voor ons vertrek daar er naar toe gegaan zijn. Oeps... dit lazen we pas gisteren... dus hebben we nog maar snel even een mailtje gestuurd.
Het is maandagmorgen, één voor één vertrekken we naar de stadskade van ‘Vaitape’, Jonas & Zensation vinden er een plekje, Bella Ciao gaat even verderop voor anker. Meteen gaan we met de bootspapieren en paspoorten naar de Gendarmerie, die tegenover de haven ligt. Hier krijgen we zeven papieren om in te vullen: onze uitklaringsprocedure wordt gestart. Morgen mogen we langskomen om te informeren of de documenten klaar zijn, het duurt tussen de 24 à 48u. Alles wordt naar Papeete, Tahiti gemaild en die mailen enkele document terug die we dan overhandigd krijgen en waarvan we één moeten onderteken en opsturen naar Papeete. Vanaf dan moeten we binnen de 48u Frans Polynesië verlaten! Best een raar gevoel... ik heb er moeite mee om dit land & vriendelijke bewoners los te laten...
Maar het is nog niet zo ver, eerst nog even de stadsfeer opsnuiven en de laatste boodschappen doen. Naast de havenkom staat een grote tent, ook hier wordt er volop gerepeteerd en er omheen timmeren ze aan een heel hutjes dorp voor het ‘Heiva’ festival. Bij de artisanale markt maak ik kennis met enkele locals. Onze dame ligt lekker rustig aan de stadskade en we besluiten er te overnachten. Toch weer handig zo op & af de boot stappen. En we kennen hier vlakbij een lekkere roulotte 😉. Bij ‘Aloe Café‘ drinken we nog wat op het terras. Hun WiFi is redelijk goed, ‘s avonds zijn ze jammergenoeg gesloten, maar hun WiFi staat nog aan 😜.
De volgende ochtend, dinsdag, zijn onze uitklaardocumenten er! In het postkantoor kopen we de nodig postzegel en posten het uitklaringsdocument. Nu is het officieel! Maar, nog niet definitief... neen, we maken nog even illegaal een stop bij de twee laatste meest westelijke Frans Polynesische eilanden: ‘Maupiti & Maupihaa’, indien het weer dit toelaat. De meeste cruisers maken hier nog een stop, maar ‘Bora Bora’ is het laatste westelijkst gelegen eiland waar je kan uitklaren, van daar.
In het dorp is het een drukte van jewelste, bij de grote tent staan allerlei eetkraampjes en schoolbussen met schoolkinderen komen toe. De tribune loopt vol en het plein is gevuld met kinderen in leuke kleurrijke traditionele kleding. Vandaag is het schoolfeest voor alle kleuters & lagere schoolkinderen. We pikken nog net de opening en een dansje mee. Nostalgie giert door mijn lijf...
We gaan nog even wat rondsnuffelen bij de artisanale markt, om wat leuks te kopen, de dames zijn blij me weer te zien en kennis te maken met the Captain (had hen verteld dat ik met hem zou terugkomen 😉). Spontaan krijg ik een bloemenkrans van de ‘Tiaré de Tahiti’ om. Op het vliegveld keek ik telkens mijn ogen uit naar deze mooie bloemenkransen en nu hangt er heen om mijn nek te geuren & mooi te wezen... ik word er helemaal emotioneel van... wat een mooi afscheidskado. Met een papieren bootje en Merci-chocolaatjes ga ik de dames bedanken en dan vaart Zensation weg uit Bora Bora... Jonas achterna ⛵️.
