Dinsdag, 19 juni ‘18
(UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
We zijn weer weg... au revoir aan de goed gevulde
supermarkten en ‘iets’ beter internet. Wanneer we weer een stad met deze
faciliteiten treffen of er arriveren is nog een ‘?’.
Het weer om naar ‘Maupiti’ te varen is gunstig. Vooral de
deining & wind zijn zéér belangrijk voor het doorvaren van de pas. De
‘Onoiau’ pas, is de de enige pas, ze is 40m breed, 10m diep & twee mijl
lang. Over deze pas gaan er onder de cruisers heel wat horrorverhalen rond! Ook
de pilot schrijft er over. De pas zou namelijk bij een deining uit het zuiden
of zuid-westen ontoegankelijk zijn. Dit zou komen doordat de pas aan de
zuidkant van het eiland ligt en er een enorme hoeveelheid water door deze
smalle lange pas in & uit gaat. Er kan een stroming staan van 8 tot 9
knopen. Dit samen met een deining uit het zuiden of zuid-westen, zouden hoge
brekende golven veroorzaken die over het rif rollen, waardoor de smalle
doorgang moeilijk zichtbaar wordt, ook al is ze bebakend met rode & groene
boeien. Nou, we zullen er eerst maar eens even naar toe varen en dan de
situatie inschatten.
Eens we de lagoon en pas van Bora Bora verlaten, krijgen we
grote windgolven en voelen we de wind.
Er staat meer wind dan voorspeld, met ruime wind vliegen we
in sneltempo met een gemiddelde van 7 knopen richting Maupiti. De geschilderde
onderkant doet zijn werk. De golven botsen langszij tegen onze dame, waardoor
ze wordt verstoort in haar koers & ritme. De vislijn hangt uit en al snel
horen we de elastiek van ons zelfgemaakt vissysteem, tegen de beugel kletsen. Beet...
voor we het weten ligt er een lange smalle vis met scherpe tandjes in de kuip:
een wahoo! Onze eerst Wahoo. Een uurtje later gaat de andere vislijn... nog een
wahoo. Nou, dat wordt weer een feestje straks.
Voor ons vertrek kregen we nog extra info over de pas van de
Sarayu- & Starlet-crew, die er reeds geweest zijn en er nu ook liggen. Op
AIS zien we Sarayu buiten varen en via VHF vernemen we hoe de pas op het moment
is. Geen probleem! Nou, dat klinkt goed.
We naderen als eerste de pas. Ze ligt tussen de mooie
palmrijke Motu’s ‘Tiapaa & Pitiahe’. Het voorzeil wordt ingerold, de motor
wordt gestart, het grootzeil is gereefd en staat bij als stabiliteit. The
Captain navigeert onze dame tussen de rode & groene boei, links &
rechts van ons donderen & breken de golven op het rif. Meteen als we tussen
de boeien zijn, is het water in de pas rustig, enkele rafelingetjes en slechts
1 knoop stroom tegen. Nou, dat is een eitje. Meteen melden we het nieuws aan
Jonas, die achter ons aan komt.
We zijn binnen! Wat een entree met zulke adembenemende
setting naast een ‘gevreesde’ pas. Meteen worden we overdonderd door de intense
blauwe kleurenschakeringen van de lagoon en het contrast van het groene
bergachtige landschap. We zijn verkocht.
Met het tipje grootzeil zeilen we met 5kn snelheid verder de
lagoon in naar het dorp ‘Vaiea’. Samen met Jonas droppen we het anker.
We worden verwelkomt door Jennifer & Marc van
Starlet. Ze hebben op ons gewacht om ons nog extra info te geven. We nemen
afscheid, ze halen anker op en verlaten Maupiti...
