Maandag, 1 - zaterdag, 6 juli ‘19 (UTC Fiji +12u = +10u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
Met een blauwe hemel en een stralende zon zetten we koers naar het eiland ‘Beqa’.
In de Fiji-wateren bevinden zich héél wat riffen, rotsen & ondieptes. Het is algemeen bekend dat zowél de papieren als digitale kaarten hier onvolledig zijn. Onder de cruisers wordt er héél wat uitgewisseld, qua films, series, muziek, alsook pilots, waypoints en routes. Deze laatsten zijn allemaal opgeslagen, m.b.v. een bevriende zeiler, op de kaartplotter en als extra back up op de laptop met Open CPN gezet. De gratis app:’Ovitalmap’ geeft via ‘Google Earth’ foto’s nog meer back up. En de radar kan extra aangezet worden bij twijfel. Is het anders dan in de andere delen van de Zuid Pacific? We hebben reeds meerdere plekken bezocht met deze valkuilen. Het blijft spannend en het is belangrijk ‘om bij te les te blijven’. Er lopen jammergenoeg regelmatig boten op het rif... het kan iedereen overkomen... Je kan geen ogen genoeg hebben en een heldere dag met de zon op haar hoogste of in je rug geeft extra zichtbaarheid. The Captain stuurt terwijl hij kijkt op de plotter & Ovitalmap op de iPad. De laptop staat standby. Ik sta op de punt en geef indien nodig aanwijzingen.
De trip naar ‘Beqa’ gebeurt motor. De oostpas ligt er rustig bij. Hier en daar zien we stokken die een rots, ondiepte of rif markeren, enkele boeien geven het vaarwater aan. We ankeren tussen het ‘Beqa Lagoon Resort’ en het ‘Rukua’ dorp. We zijn blij dat we in een andere omgeving liggen, ook al is het water nog niet zo helder als we willen, toch is de blauwe kleur aantrekkelijker dan de bruine (van in Suva). Lokale boten varen langs ons heen, spelende lachende kinderstemmetjes weerkaatsen vanop het land. Er is geen wind, waardoor onze dame een beetje rolt, tijdens de nacht wordt het erger, de deining brengt haar in een vervelend ritme, de puts (=emmer) hangt uit om de bewegingen te vertragen en onze dame te stabiliseren. Een vervelend geluid van het grootzeil dat in mast over & weer gaat, probeer ik met oordoppen af te blokken. Ondanks de mooie plek en het plan om het dorpje en het resort te bezoeken, besluiten we het comfort prioriteit te geven en halen we de volgende morgen anker op.
We varen via de westpas buiten en steken weer over naar het hoofdeiland ‘Viti Levu’. Om ons heen zien we drijvende stukken hout, kokosnoten en palmbladeren, een gevolg van de vele regen van de afgelopen dagen. In het spiegelgladde bruine water van een rivier ankeren we in ‘Vunaniu Bay’. Een rustige ankerplaats aan de zuidkust, met in de verte een rookwolk die van een dorpje komt. Na een goede nachtrust vervolgen we onze tocht langs de zuidkust, de ‘koraalkust’ genoemd, verder west. We passeren de ‘zandduinen van Sigatoka’. Deze natuurlijke bezienswaardigheid van maar liefst vijf kilometer lang, een kilometer breed en twintig tot zestig meter hoog, zien we vanaf het water. De zandduinen zijn miljoenen jaren oud en kan je bezoeken. Een opspringende pijlstaartrog doet ons opschrikken. Vliegende/uit het water springende reuze manta’s hadden we reeds gezien, maar niet deze kleinere soort.
Al kusthoppend arriveren we in ‘Cuvu Harbour/Bay’, een mooie half cirkelvormige baai met zandstrand en een resort dat op een eilandje ernaast ligt. We brengen een bezoek aan het dorp. Bij terugkeer zit er een Fijier bij ons Sensation-tje. Naar eigen zeggen, heeft hij enkele jongeren bij haar weggejaagd toen ze er zand in aan’t gooien waren, of hij heeft het zelf gedaan, het is duidelijk dat hij iets wil van ons. We bedanken hem hiervoor en vragen of we hel een lift met de bijboot naar zijn dorp, tussen de baai en het resort eiland kunnen geven. Hij wil wat anders... hier gaat het kopen, denken we... geld! Neen, geen geld, hij heeft een papiertje waarop zijn naam, adres en enkele medicijnen staan geschreven. Of het mogelijke is om deze vanuit Nieuw-Zeeland naar hem op te sturen. We polsen waarvoor de medicijnen dienen, aangezien we héél wat soorten aan boord hebben. ‘To make a man strong’, antwoordt hij. Na wat doorvragen komen we er achter dat het een soort ‘viagra’ is dat hij wil! Hi, hi, hi,... zo’n vraag hebben we nog niet gehad en bevindt zich niet tussen onze reisapotheek.
Voor Happy Hour varen we naar het schiereiland Yanuca dat in de baai ligt en dat volledig ingepalmd is door het ‘Shangri-La’ Resort. Vrolijke vakantiegangers peddelen met een kajak voorbij, lawaaierige jetski’s vliegen rond ons dobberend huis en een mega opblaasbaar waterpark neemt een vierde van de baai in beslag. Even resort ‘crashen’. Het is druk in het resort, veel gezinnen en een zwembad vol spelende kinderen. Oeps, niet aan gedacht om onze zwemspullen mee te nemen. Bij een cocktail op het terras bekijken we de vakantiegangers. Plots hoort the Captain Vlaams. Neen, ik hoor Nederlands, maar de kinderen spreken Engels. We zullen het niet goed gehoord hebben. Maar toch, het zijn twee vriendinnen, een Vlaamse met haar twee jongens en een Nederlandse, allen woonachtend in Australië, Melbourne (respectievelijk sinds 15 & 6j), die hier voor enkele dagen op vakantie zijn. De jongens hebben twee weken schoolverlof en Fiji is slechts 4u vliegen. Daarom is het hier zo druk! We hebben een leuke babbel en worden uitgenodigd om hen te vergezellen voor een diner in een ander nabijgelegen resort. Na een heerlijk diner in leuk gezelschap keren we terug naar het resort en nemen afscheid van elkaar. Zij vliegen weer terug naar Australië en wij hoppen morgen verder.
Volgende stop is ‘Denerau’. ‘Denerau Island’ is een kunstmatig eiland, waar sinds de jaren '80 een aantal golfbanen, internationale luxe resorts, villawijken, een moderne jachthaven en een fraai winkelcentrum zijn verrezen. Het ligt 7km westelijk van Nadi (stad waar de internationale luchthaven is). Er is een shuttleservice op Denerau Island (Bula Bus) die rijdt tussen de hotelresorts en de Marina. De Marina is de uitvalsbasis voor ferry’s en boottransfers naar de nabijgelegen Mamanuca- & Yasawa Eilanden. Onze aanwezige vrienden hebben reeds een mooring voor ons gereserveerd en nemen vanuit hun dinghy onze lijnen aan. We nemen een kijkje in het kunstmatige open winkelcentrum en bij elke excursie-kiosk (en het zijn er véél) worden we aangesproken. De prijzen in de supermarkt en de restaurants zijn minstens 2x zo hoog als we gewoon zijn, maar er staan geen inkopen op ons lijstje. Er is zelfs een ‘Hardrock Café’! De focus ligt hier duidelijk op buitenlandse toeristen of dagjesmensen. ‘s Avonds veranderd de ‘village’ in een gezellige uitgaansbuurt, met verlichting en muziek van verscheidene zingende bands. Een leuke sfeer voor een dinertje met onze vrienden, met uitzicht op onze dames aan hun mooring.
De volgende dag, besluiten we na een was te hebben gedraaid en een thee-/koffiekransje als afscheid met onze vrienden, uit te checken en door te varen. Pfff, wat is het heet hier in de havenkom, geen zuchtje wind. We willen nog even tanken voor vertrek, maar het is druk aan de tanksteiger, ferry’s en andere schepen liggen te wachten. Dan maar op de volgende plek tanken.
5 mijl verder is ‘Vuda Marine’. Onderweg zien we weer een enthousiaste, uit het water, springende pijlstaartrog. De havengeul is gedrecht, smal en slechts 3,5m diep (volgens onze bronnen). Bij aankomst is het bijna laag water. Even via VHF checken of we mogen binnenkomen om te tanken en of de geul diep genoeg is voor onze 2m diepgang. Geen probleem. Toch zien we bij het invaren op de dieptemeter 1,8m verschijnen! We willen het risico niet lopen om in de smalle in-/uitgang vast te zitten in de modder en dus vragen we of we mogen wachten tot opkomend water om weer naar buiten te varen. Ondertussen nemen we een kijkje in de Marina. Het is een cirkelvormige kom, waar alle boten tegen elkaar liggen. De marina is gekend als een ‘hurricane hole’. Tijdens het cycloonseizoen worden de boten aan een boei in het midden van de cirkel vastgemaakt. Er is ook een werf en je kan je boot in een put laten zetten. Dit is een uitgegraven kuil, waarin de boten gaan met de kiel in de kuil, terwijl de romp ondersteund wordt door autobanden. Een ‘apart’ zicht. Terwijl we in onze kuip wachten op meer water, zien we een boot de havengeul uitvaren en... plots zit ie vast... Nog maar ff wachten. Ook hier in de Marina is het heet en is er geen zucht wind. We zijn blij dat we naar buiten kunnen varen en op anker kunnen gaan liggen. Er is een optreden van een band die avond, en we hebben met vrienden afgesproken elkaar daar te treffen. Wanneer we toekomen in de open bar, is er een ‘kava’-ceremonie (zie * voor meer info) aan de gang. We worden uitgenodigd om er aan deel te nemen en the Captain gaat hier graag op in, aangezien hij nog niet de kans heeft gehad om ‘kava’ te proeven (ik wél in Samoa). We krijgen beurtelings een ‘low tight’ (half gevuld; ‘high tide’= vol kommetje) kokosnootkommetje gevuld met een troebele vloeistof. Bij het aankijken van je kom klap je in je handen en roep je ‘BULA’, in één teug drink je het op en klapt iedereen drie keer in de handen en zegt ‘Maca’ (Ma-th uitgesproken).Na twee rondjes haak ik af, the Captain gaat nog even door. Hij vindt de smaak wél ok, ook al wordt het door velen als ‘modderwater of afwaswater’ beschreven. De lippen & tong worden een beetje verdoofd en geven een lam gevoel alsof je van de tandarts komt. Met een ‘dubbele’ tong spreken gebeurt dus niet alleen na te véél alcohol drinken 😜.
Het is een gezellige avond en de muziek is goed. De ankerplaats wordt ‘s nacht oncomfortabel, geen wind en een boot die heen & weer gewiegd wordt door de stroming.
Time to leave... anker op dus de volgende ochtend.
Meer info:
*’Kava’:
Kava(Piper methysticum) is een plant uit de familie Piperaceae. Het is een gewas dat al sinds de oudheid wordt geteeld op eilanden in de Stille Oceaan. Andere namen zijn ʻawa (Hawaï), ʻava (Samoa), yaqona (Fiji) en sakau (Pohnpei).
Kava is een tropische groenblijvende struik met hartvormige bladeren en houtachtige stengels.
Pacifische culturen gebruiken traditioneel de kava-drank tijdens rituelen en sociale bijeenkomsten. Om het te maken, vermalen mensen eerst de wortels in een pasta.
Dit malen werd traditioneel uitgevoerd door de wortels te kauwen en uit te spugen, maar nu gebeurt dit meestal handmatig.
De pasta wordt vervolgens gemengd met water, persen en geconsumeerd. Het geeft een rustgevend effect en verdoofd tong & lippen.
Meer info zie link:
Zie deze YouTube link voor video van een ‘Kava-ceremonie’:
*Link ‘Shangri-La’ Resort:
