Een prachtig zicht hebben we van aan onze ontbijttafel op het eiland. Dit is echt onbetaalbaar!
We zetten meteen SPI en deze kan bijna heel de trip blijven staan, buiten één gijp. Zalig, zo zeilen en niet veel aan de trim of stand van de zeilen moeten ondernemen.
In de namiddag horen we rrrrr...: de vislijn, we hebben beet! Geert heeft wél wat werk met hem binnen te halen en ik probeer hem in het schepnet te krijgen, maar hij is lang en smal en floept er uit i.p.v. erin. Tweede poging: ik heb hem bijna in het schepnet, maar door het water is het heel zwaar en het spartelende lange lijf maakt het moeilijk en ik krijg de vis er niet verder ingeschud en dan...is hij weg :-( Jammer, het was er ééne met een spits, fijne bek en een lang, slank lijf. Ik kijk in ons vissenboek welke soort het is: een geep. Tja, mijn schuld dat we hem kwijt zijn, 'k zal wat meer spinazie moeten eten en een groter visnet aanschaffen is ook een idee.
Maar we geven niet op en proberen opnieuw, maar even later zien we dat er iets mis is. The Captain haalt zijn lijn binnen en het lokaas, namaak inktvisjes, een namaakvis en lood, zijn verdwenen. Waarschijnlijk is heeft het haakje waar dit alles aan vasthangt, het begeven, het roest snel=geen goede (lees: Chinese) inox.
Dat is twee keer pech. Maar we houden vol en doen meteen nieuw nep-aas eraan. Ooit lukt het ons.
De wind is toegenomen, ons eerst voorop gestelde doel is weer bereikbaar op een redelijk uur van aankomst. Dus laten we Plan B: Les Sables D'Olonne, links liggen en varen nog enkele uren door. Wanneer we ons doel bereiken, staat er nog redelijk wat wind, alsook een behoorlijke deining/swell aan de geplande ankerplek aan Île de Ré. Het ligt ook niet beschut voor deze wind en te beweeglijk om er comfortabel de nacht door te brengen. De haven is geen optie, dit is een getijdenhaven, waar je maar enkele uren voor en na HW binnen kan en daar we zijn te laat voor en kunnen dus niet binnenvaren. We varen door naar een ander kant van het eiland. Hiervoor moeten we de brug 'Pont De Ré' onderdoor varen. Deze tolbrug van 3km verbindt La Rochelle met Île de Ré. Deze is max.30M hoog en wanneer we dichterbij zeilen, lijkt het wél of onze 18M lange mast er niet onderdoor kan. Spannend altijd en zeker onder ziel, maar het lukt, al lijken we toch géén 12M over te houden. We komen aan Rivedoux-Plage en droppen hier ons anker. Er staat hier veel minder swell en liggen beschut voor de wind. We maken onze dinghy klaar, aperitieven en frisser ons op. Het is bijna 21u, als we een uurtje(regel om aan boord te blijven, om zeker te zijn dat het anker niet krabt) later onze tocht inzetten naar het strand. Er is hier een serieuze branding en wanneer we er bijna zijn, worden we gepakt door een enorme golf en krijgen die helemaal over ons heen... En dan komt er nog één! En nog één! Wat een kracht, we dachten dat we omgekanteld gingen worden. Onze dinghy werd zijdelings gepakt en er zit zeker 100L water in en wij...ja wij zijn nat van boven tot onder!!! En nu? Ons plan was om iets te gaan eten. Gelukkig heb ik mijn broek in de waterdichte zak zitten en alles wat daar in zit is droog, inclusief gsm en IPad. Onder mijn fleece zijn mijn kleren redelijk droog. The Captain is deze keer harder nat. Tja, die grote boot hebben we redelijk onder de knie, maar we zullen toch eens wat lessen 'Tender-landing and start' moeten volgen ;-) Ja, ja, want ook bij het vertrekken in zo'n branding, houden we het niet droog! Dat was ik nog vergeten te melden, van vrijdagmorgen, ons vertrek in Pornichet: The Captain is toen, buiten zijn korte broekspijpen, gespaard gebleven, maar ik zat reeds in de dinghy en heb tot drie keer toe zijn baguette kunnen redden van een zoutbad, maar mezelf...
We besluiten maar op zoek te gaan naar iets om te eten, zo erg is het niet, toch?! Het droogt wél. Het eten smaakt ons en we bespreken de planning voor de komende dagen. Nu dat we niet in Saint Martin-De-Ré liggen, is het van hieruit ver om dit te voet te doen over het eiland en een auto kan je in deze baai niet huren, wel fietsen. We kregen dit eiland als tip en hebben er over gelezen. Ook via mail krijgen we er nog goede respons over. We varen morgen terug naar de andere kant. Na het eten gaan we terug naar de dinghy en met een klein hartje en een plan beginnen we aan ons vertrek door de branding. En...redelijk droog vretrekken we. Nou, nou, dat is toch wel een belevenis hoor, zo vechten tegen die golven. Gelukkig is het water en de buitentemperatuur al wat aangenamer dan enkele weken terug. Maar een warme buitendouche, die het zout van ons afspoelt, doet deugd.
