Woensdag, 13 april '16
Het eerste dat ik zie als ik in de kuip lig, is dat het Disney-cruiseschip in de haven ligt. Mickey en zijn vrienden zijn weer vlakbij ;-)
'Charlotte Amalie' is het paradijs voor tax-free shoppen. Althans als je van juwelen en diamanten houdt...de ene na de andere winkel bevind zich in de voormalige rumpakhuizen. De stad lijkt één groot winkelcentrum, met het hele jaar door uitverkoop. We lezen dat luxeartikelen als: parfum, sigaretten, alcohol, mode(merken), sieraden en elektrische apparaten hier vaak 50% goedkoper verkocht worden dan in het land van herkomst! Is het door dat we minder materialistisch behoevend zijn geworden, of omdat we slechts een kleine oppervlakte van woonst hebben, of omdat proviand onze belangrijkste behoefte is, dat het ons niet kan bekoren?! We lopen wél door mainstreet en aanschouwen enkele oude, prachtige Deense Koloniale bouwstijl-gebouwen. Verkopers proberen ons binnen te lokken en vele koopgrage cruise-passagiers lopen de vele winkels in en uit, al dan niet met een shoppingtas(je). Taxi-chauffeurs roepen je steeds toe: 'Back to the ship?' Ja, je hebt cruisers en cruisers...zie je het aan onze reeds een beetje getinte huidskleur of ons gedrag of uitzicht of staat er op ons voorhoofd: 'NIET geïnteresseerd!', maar we worden minder aangesproken dan de 'dagjes-toeristen'. Ook al hebben we niks nodig (misschien wél een nieuwe mini-laptop, onderwatercamera, IPad(voor mij!)) lopen we alle winkels voorbij, het is ons te druk en te opdringerig. Anderzijds hou ik van het flaneren tussen de winkels. The Captain heeft nog last van zijn kuit en dus stappen we langzaam en niet te ver, alhoewel we al snel in Frenchtown arriveren en na een natje weer terug stappen.
In de late namiddag nemen we samen met onze cruisevrienden, Brigitte & Rob een taxi-bus of beter de 'one-dollar'-bus (door de bevolking als de 'Safari'bus gekend) voor een tour van een stuk van het eiland. De kunst is om op de juiste bus te stappen, de goedkope, die waar de locals opzitten of de dure, waar enkel toeristen(v/d cruiseschepen) opzitten en waar je voor dezelfde rit wordt afgezet en het one or two-dollar ritje plots maal acht gedaan wordt! Het zijn allemaal open busjes met een dak en enkele rijen banken, waar je met z'n vijf naast elkaar kan zitten, ze hebben ook allen een het bord met 'taxi' op vermeld, alsook op de nummerplaat. Ze zijn eigendom van de bestuurder en rijden dus voor hun eigen inkomen. De ene bus heeft mooiere kleuren of decoratie dan de andere.
We belanden op de juiste bus en moeten ons met z'n vier verdelen over de banken: elk op een andere bank. Door op een belletje te drukken, hoort de chauffeur in zijn aparte bestuurscabine dat er een passagier uit wil en dan staat iedereen op of stapt uit om de laatste in de rij eruit te laten. Zo komen we in contact met de locals en schoolkinderen in uniform, maar ze zijn timide en maken niet snel een praatje.
Onderweg zien we nog meer 'Couleur local' en dat het toch ook een Caraïbisch karakter heeft: kleine huisjes, platen kotten, stort en afval overal...Jammer. Maar een vuilnisbak is in de verste verte niet te bekennen, enkele open containers zien we langs de weg staan, ver weg van de stad, maar waar moeten we in de stad onze afval achterlaten? En om een plastiek zakje meer of minder in de winkel zijn ze ook niet verlegen. Je boodschappen worden voor je ingepakt aan de kassa en telkens in twee zakjes over elkaar...kwestie van wat sterker te zijn zeker.
De façade voor de toeristen aan de waterkant, in de hotels en resorts, is mooi en netjes, maar daar achter ontdek je pas echt het leven op het eiland!
In Red Hook maken we een tussenstop en tanken we even bij in alweer een beruchte bar 'Duffy's Love Shack'. En zoals elke bar in de Maagdeneilanden, kan je ook hier merchandising: t-shirts, petjes, bekers, koelhouders, tassen, enz... Kopen met het logo van de bar op en een leuke tekening of tekst erbij. Zo maak je lopende reclame voor hen, slim bedacht!
Langs de lagoon rijden we met de bus terug naar de hoofdstad en dinghieën weer naar onze dames.
