Donderdag, 16 februari '17 - zondag, 19 februari '17
Hoopvol zetten we onze zeilen, maar onze vaarsneldheid komt niet boven de 3 knopen... na een uur mag de motor het overnemen.
Slechts op tien mijl ligt onze volgende bestemming: 'Holandes Cays', deze bestaan uit éénentwintig eilanden, waarvan de meeste onbewoond, die verspreid zijn over zeven mijl breedte en achter een gigantische rif liggen dat boven de waterlijn uittorent, waar de golven woest op inbeuken. Daarachter ligt het ene eiland na het andere om ter mooist te wezen omgeven door het allermooiste helderste water in allerlei tinten blauwe. Een kleurenpalet van in de verfwinkel is er niks tegen!
Hier is het water het helderst van allemaal doordat de Holandes Cays het verst van het vasteland en de rivieren liggen.
Volgens de pilot zouden de koraalriffen in heel de Kuna Yala de best bewaarde zijn ter wereld, doordat ze onaangeroerd blijven, omdat de Kuna's verbieden iets op te duiken dat dieper ligt dan wát je met de luchtinhoud van je longen kan bereiken. Dus geen duikers hier, enkel snorkelaars.
We kiezen voor de oostelijke kant van dit gebied, doordat we verleid worden door de naam 'Swimming Pool' anchorage. Zensation in een zwembad laten dobberen, dat is wat we willen. En de naam is niet overdreven. Op 10m diepte zien we een pijlstaartrog met ons meezwemmen en zeesterren op de witte zandbodem liggen. Tussen de oranje sterren, valt ons anker in glashelder water op een diepte van 2,7m en graaft zich in in het weerspiegelende zand.
Snorkels gaan meteen op...
The Captain kan het niet laten en vertroeteld verder onze dame haar buik met steek-/plamuurmes en schuurspons. Plots zit ie als een speer op de zwemtrap uit te blazen met zijn palmen in de lucht... Een haai 🦈... er zwemt een haai van bijna 2m rond de boot die plots naar hem toe kwam 😱
Het schrapend geluid zal het 'onschuldige' beestje nieuwsgierig gemaakt hebben. Vanop de boot wordt de omgeving afgespeurd: geen donkere schaduw te zien in het water of een boven water uitstekende vin... Is de haai weg? Wat doet zo'n groot beest hier 'binnen' het rif?!
Nou voorlopig even niet scheuren of schrapen, laat staan in het water gaan.
Toch willen we met onze eigen ogen het koraal gaan bekijken en onze mening erover geven. Dan maar de dinghy in naar het rif nabij BBQ Island. Om het been van the Captain zit een duikersmes, je weet maar nooit! Tenslotte is 16u 'shark hour' en dat is het net!!! Brrr....
De Passion Rebelle-crew is mee en met de kinderen aan de hand of op de rug ontdekken we de onderwaterwereld, speurend met één oog op haaien. We spotten twee koraalduivels (Lionfish) en adelaarsroggen zweven om en onder ons heen. Eentje vliegt meters boven het rif om verder op het water weer in te plonsen... Wauw!!!
De antennes van langoesten komen nieuwsgierig onder de stenen voelen en met een roeispaan proberen de mannen ze uit hun schuilplaats te lokken... zonder resultaat. Hadden we toch maar een lasso of een speergun om deze lekkernij te vangen.
Nadat ons krabben worden aangeboden aan 3US$/pond en we deze prijs niet willen betalen voor deze lekkernij, gaat mijn Mac Guyver aan de slag. Met een telescopische steel van een oud visnet, visdraad en kolsonbandjes knutselt hij een lasso in elkaar. Meteen wordt de jacht geopend en bij de eerste snorkelplek en eerste poging is het al prijs: een prachtige krab 🦀 hangt gevangen te bengelen aan de lasso!
Op de andere spot vinden we geen krabben of langoesten. De mannen gaan alleen verder op jacht. Maar komen na een tijd zonder extra vangst terug...
Een krab voor acht personen is wat weinig en dus kook ik hem voor ons tweetjes. Met de notenkraker gaan we de poten te lijf en halen de kleine stukjes vlees eruit. Alle stukjes bij elkaar zijn net genoeg voor een krabcocktail! Veel moeite voor weinig, maar de smaak is een ware sensatie in onze mond... dit is véél beter dan Kingcrab uit blik!!! Bedankt mijn Lovertje voor deze fantastische vangst en hap 😘 En ondertussen ontpopt hij zich verder tot Meesterchef 👨🏼🍳 in het bakken van lekkere verse gezouten bakbananen chips 🍌
Aan de westelijke Holandes Cays willen we ook nog een kijkje nemen en onze kans wagen en dus varen we enkele mijlen verder.
Jammergenoeg vinden we tijdens de verschillende snorkelexpedities hier, tussen het prachtige grote kleurrijke koraal, geen ingrediënten om te vangen, koken en op te eten.
Nochtans is het vruchtbaar water hier, aangezien het volop visjacht is en honderden vissen, om ons heen, uit het water springen! Deze levendige kleine visjes zorgen voor een spektakel en telkens horen we ze weer uit en in het water springen: een 'regen van visjes'. Daarna volgen de grotere vissen, de jagers, die achter hen aan plonsen. Zo'n leuk tafereel, telkens weer opnieuw.
The Captain probeert vanaf Zensation eentje van de jagers te vangen, zonder succes. Dan gaat hij trolen, met de dinghy varen en zijn vislijn in het water. Hij verliest een haak en dus ook de vangst! De volgende is een kleine barracuda die terug zijn vrijheid krijgt en de geep, die even later aan de lijn hangt, die willen we niet omwille van te veel graten.
Gelukkig hebben we deze morgen, op de korte zeiltocht hier naartoe, een makreel gevangen. En hoe?! De vishaak hing in zijn rug! Ocharme het visje, hij werd per ongeluk meegesleurd door onze haak en lijn 🎣
Zonder protest wordt ie gefileerd en wat smaakt ie, enkele uren later, heerlijk op ons bord 😋
P.S.: de afgevaardigden van het algemeen 'Kuna Yala Congesso' kwamen ook nog even langsvaren en een bezoekje brengen. Resultaat: 60US$ armer: 20US$ anchorfee voor een maand voor alle Kuna Yala eilanden en 20US$/pers.
Euh... and what about de vorige ankerfees die we reeds betaald hebben?! Tja, dat is van die eilanden/streek! Hadden we eerst deze mannen op bezoek gehad, hadden we de anderen niet meer moeten betalen. Dus, 30US$ extra naar de 'Saila's' 🤑 van Isla Pinos, Mamitupu & Playon Chico 😏 Die hoeven niet zo veel kokosnoten te oogsten en te verkopen dit jaar!
Aan de cruisers die ons waterspoor volgen... je bent hierbij gewaarschuwd.
