Zondag, 19 & Maandag, 20 februari '17
Mooie eilandjes van de 'Eastern Lemon Cays' doemen snel voor ons op. De vislijn heeft niks opgeleverd en wordt binnengehaald voor we de doorgang van het koraalrif binnen varen.
Het is hier druk, vele boten liggen reeds voor anker en kleinere houten boten varen af en aan met toeristen. Het kleine eilandje achter ons met een mooi strandje en een ondiep plekje lichtblauw water dat dienst doet als het natuurlijk ondiepe zwembadje, is druk bevolkt.
Het eiland links voor ons is ook bezaaid met dagjesmensen, er is een restaurant.
In de late namiddag worden de meeste dagjesmensen reeds teruggevoerd en wordt het rustiger om ons heen. Geen sjezende bootjes meer vol 'zuurkijkende' roodverbrande mensen. Gek, ben je op vakantie in een paradijs en dan kan er geen lachje of zwaaiend handje van af... of was de maaltijd niet lekker?!
Met de dinghy en ons snorkelgerief trekken we erop uit.
Eerst maken we even een stop bij het restaurant, bekijken het menubord, informeren we naar de prijs en de openingsuren. Wat de baas aan het eten is ziet er dik ok (er liggen frietjes op zijn bord 😋) uit en de prijs is ook ok. Dit is een optie voor straks, maar eerst even onderwater kijken of we zelf een 'main' kunnen vangen voor ons diner.
Het is hier een prachtige plek en een snorkelgebied met inmens koraal. Maar, geen lekkere prooi te zien en dus ook geen vangst. Niet aan de vislijn of lasso, jammer. Zouden ze het hier leeggeplunderd hebben? Het restaurant blijft leeg en we besluisten om zelf een diner te toveren en te eten op ons privé-terras met mooi uitzicht.
De volgende dag varen we een kleine mijl verder naar 'Dog Island'.
Hier ligt een wrak waar we een snorkelstopje houden, maar eerst wordt het tandwiel van de ankerketting omgedraaid, omdat deze nog steeds zijn springkuren heeft! Misschien helpt dit...
Nadat we het wrak van dichterbij gaan spotten zijn, wordt de proef op de som genomen. We gaan anker op... zonder bevredigend resultaat 😏 Pfff... Wat kunnen we nog doen?!
Enkele mijltjes verder ligt 'Chichime', daar hebben we een afspraak met SY Bella Ciao & Yemaya, om onze transit door het Panamakanaal te plannen.
Het Damfortanker, ons reserve -/hekanker, wordt klaargemaakt om te droppen. Deze hangt aan een gelood touw i.p.v. aan een ketting. The Captain gooit het anker overboord. Zo is het anker en de ankerketting vrij om verder naar een oplossing te zoeken. Het Rocna-anker wordt in de dinghy gelegd en de 60m ankerketting wordt volledig in het water gedropt, met één uiteinde vastgemaakt aan de boeg. De schakels worden gemeten en de schakels van de eerste meters zijn afgesleten, wel 1mm aan elke kant, dus dat is 2mm per schakel. Hierdoor passen ze niet meer goed in het wiel en wippen ze eruit en lijkt het of de ankerketting uitgerokken is! Ja, de schakels en ketting komen natuurlijk telkens onder spanning te staan en er komen enorme krachten op, aangezien ze twaalf ton moeten proberen verankerd te houden in wind en deining. De laatste meters van de ankerketting zien er beter uit, deze worden bijna nooit gedropt en zijn nog niet uitgesleten door telkens over het ankerwiel te lopen of onder spanning te komen.
Het vermoeden was dus juist en zo wordt de ankerketting omgedraaid, d.w.z. de eerste meter worden de laatste meter en omgekeerd en zo kunnen we de opgedraaide ankerketting ook weer ontdraaien door het van nul weer op te halen. Een intensief zwaar werkje, hopelijk brengt dit soelaas.
Dan is het tijd voor 'stap één' voor het starten van de transit door het Panamakanaal. Iedere boot vult online een document in voor de meting van het schip.
Morgenvroeg kunnen we bellen voor een afspraak hiervoor.
