dinsdag 21 februari 2017

Kuna Yala, Snug Harbour, Apaidup & Playon Chico, Ukupensi

Vrijdag, 10 - maandag, 13 februari '17

De wind is weer toegenomen en de golven hebben zich opgebouwd, de nauwe doorgang tussen twee riffen om het eiland te verlaten aan de ankerplaats, ziet er beangstigend uit! Niemand heeft zin om vandaag een duikboot te zijn... en dus kiezen we om rond het eiland en de riffen te varen, dezelfde route als enkele dagen om binnen te varen. De vier boeten lichten allen hun anker en in konvooi varen we achter elkaar aan, Zensation op kop (iemand moet het grootste risico nemen!), het rif buiten, uitgezwaaid door Pablo. We hadden nog graag zijn kokosnotenpress gezien en kokosnootolie gekocht, maar dat zal voor een andere keer zijn.
We kiezen ervoor om achter de riffen te blijven, tussen hen en het vaste land, om beschermd te zijn voor de hoge golven die met grote kracht op de riffen botsen en gebroken worden. Een smalle passage met donkere vlekken zorgt voor extra aandacht. Op de punt zie ik enkel vuil drijven... maar de doorgang is vrij en breed genoeg, we geraken er allen veilig door, terwijl we via de VHF contact houden met de andere boten en aanwijzingen geven.
Zelfs achter de riffen vechten onze dames tegen hoge golven 🌊 en enkele zoutwaterdouches krijgen we gratis in de kuip gekatapulteerd πŸ’¦
Onze Amerikaanse vrienden verlaten ons na enige tijd en stoppen onderweg, terwijl Passion Rebelle en Zensation doorgaan. Doel: plat water vinden en onbewoonde eilanden.
Snug Harbor, genoemd door Engelse schoeners die vroeger hier stopten voor kokosnoten, is omringd door rif en we hebben een keuze van vier eilanden. Achter het rif is het water plat, gewoon plat. Tussen de eilanden zien en horen we de hoge golven bulderen op het rif... voor, achter en naast ons eilandjes met palmbomen, mangroven, strand en rustig water.
Pfff... wat een tocht! Dit is het paradijs en we zijn blij dat we er zijn 🏝
Enkele uren later maken we kennis met de Kuna-indiaan, Arkin. We hebben al véél over hem gehoord/gelezen in andere blogs, vooraf die van Frieda & Leon, SY Puff, die hem een zeiltje voor zijn 'ulu' πŸ›Ά kado gaven.
De volgende dag leidt hij ons rond op Playon Chico - Ukupensi, het eiland waar het dorp is en hij woont. Het is verbonden met het vaste land, door een betonnen brug. We zetten voor het eerste voet op Panama-grond! Illegaal... πŸ™Š
Een airstrip ligt onder ons. Hier vertrekt dagelijks een vliegtuigje πŸ›© met langoesten of kan je een vlucht naar ergens in het binnenland nemen. Hiernaast bevindt zich een groot schoolgebouw. We ontmoeten de chief of 'Saila' van het dorp.
Een wandeling door het groen, met een pad dat door de Kuna's met hun machetes wordt vrijgemaakt, brengt ons naar een heuvel. Een klim naar boven geeft ons een panoramisch zicht over Snug Harbor en Playon Chico. We staan tussen graven en bevinden zich op een kerkhof. De doden liggen onder een open hutje met dak, met een berg grond, waarover een deken is gelegd. Het voelt ongepast om hier te lopen... Arkin toont het graf van zijn overleden vader.
Terug aangekomen bij de brug, gaan we hierover en komen in het grote dorp dat druk bebouwd en bewoond is, nml. 3 000 inwoners. Een plein met internet, huizen van hout, alsook ook steen/beton, winkeltjes, satellietschotels en zonnepanelen, enz... Bij de bakker kopen we dunne stokbroden πŸ₯– en in een drankenwinkeltje vinden we een 'Digicel'-simkaart en data.
Arkin stelt zich voor aan zijn familie en ook hier wil iedereen een mola verkopen.
Het verschil met de vorige twee dorpen is dat ze hier gewoon zijn om andere mensen op bezoek te krijgen. De kinderen worden niet aangeraakt en de Kuna-kinderen zijn niet in hen geΓ―nteresseerd om mee te spelen.
Arkin wil zijn familie meenemen naar onze boten, maar hij kan niet zeilen tegen de grote windgolven die tussen de eilanden staan, en peddelen met zijn vrouw en twee dochters erbij, is te zwaar. Onze Engelse-Amerikaanse buren zijn met hun kayak, Passion Rebelle dinghy zit vol en dus geven wij hem een sleepje... onderweg krijgen we regelmatig een golf over ons heen! Nat en gepekeld arriveren we aan Zensation. Een drankje, een koekje πŸͺ en een praatje. De biertjes die ze vroegen en aannemen blijven onaangeroerd πŸ˜‰ We geven hen kleding πŸ‘•, een paar zeilschoenen πŸ‘Ÿ, extra touwen en fotoafdrukken van hen mee. Alles gaat in een plastiek zak, samen met hun biertjes 🍺
Ze zijn blij en dankbaar en peddelen naar de volgende boot.
De volgende dag maken we met zijn allen een zwemuitstapje naar het eilandje in de buurt. De snorkels gaan op, maar er is niet veel te zien. Maar wat heerlijk om weer te zwemmen, het water te voelen en op een strandje te kunnen zitten. De kinderen leven zich uit, terwijl de volwassenen keuvelen. Ondertussen komen de twee Amerikaanse boten ook toe.
We zijn hier omsingeld door ondiep water en rif. Er inkomen met ons Dinghietje was niet makkelijk, maar eruit geraken... na ons vertier is er enige tijd vertreken en laag water vermoeilijkt onze uittocht... de harde bodem van ons Dinghietje krast over het scherpe koraal 😱
Hier lukt het niet, daar dan misschien? Na enkele pogingen en plaatsen afgetast te hebben, varen we zo dicht als we kunnen tegen de mangrovenstruiken aan en... oef, we zijn eruit! Een onvoorziene overnachting op het strand is gelukkig niet voor vandaag.
In de late namiddag brengt Arkin ons nog kokosnoten, plantana's 🍌 en een yucca van zijn finca. We nemen alvast afscheid van hem, aangezien we plannen om morgenvroeg door te varen. Hij is een fijne man en zorgt goed voor de cruisers. Jammergenoeg was er te veel wind om te vissen en op langoesten jacht te gaan, anders had hij deze nog kunnen aanprijzen of voor ons een BBQ georganiseert. We beloven hem véél groeten over te brengen aan Frieda & Leon en zwaaien hem uit terwijl hij trots met het zeiltje van SY Puff wegglijdt. 'Tot ziens, Arkin, het ga je goed!'
Enkele plantana's worden met de mandoline in fijne schijfjes gesneden en enkele uren in zoutwater gelegd. Geert frituurt ze, het smaakt super heerlijk...., nu hoeft hij geen 'paprika chips' meer, zegt hij! Ook op Passion Rebelle is iedereen enthousiast over onze aperitiefhap πŸ˜‹
Ons verblijf hier zit er weer bijna op... de volle maan schitterd in zijn pracht en laat zijn licht over ons dwalen πŸŒ•