zondag, 9 -> maandag, 10 april '17, 13u LT
In de verte zien we een klein open houten vissersbootje. Wanneer we dichterbij komen zien we drie zwaaiende mannen en ze steken een flesje in de lucht en gebaren met hun handen 'groot'. Ik duik in de koelkast voor een fles water en grabbel een pak mariakoekjes uit de koekenkast. Met een hoge vaart komen ze langszij, zetten een blauwe streep op de rubberen stootrand, zeggen dag en nemen het waar in ontvangst. De ovenwarme gebakken appelcakejes laten we niet zien. Ze hebben geen vis om mee te ruilen, jammer want onze vislijn blijft onaangeroerd en een vers tonijntje zou wél leuk zijn. Ze zwaaien nog met een pakje sigaretten, maar die hebben we niet bij. 'Gracias' & 'Hasta luego' en weg varen ze, helemaal blij.
Op de radar zien we overal gele vlekken rondom ons. Visueel nemen we deze waar als groter wordende grijze tot donker grijze wolken. De ene na de andere squall proberen we te omzeilen. Op motor gaat dit net wat makkelijker dan op zeil en zo houden we het droog. De wolken brengen meestal wat wind mee.
Elk zuchtje wind proberen we te pakken. Meermaals ondergaan we pogingen. Zeilen uitrollen, motor uit, dobberen, stilliggen, zeilen inrollen, motor aan en weer verder varen, herhaaldeijk proberen we zo verder zuid te geraken. De wind shift weer naar het noorden en de spinnaker gaat op. Een dunnere lichte lijn houdt hopelijk de grote oppervlakte met deze wind in de lucht. Duimen maar! Niet dus, valse hoop, al na minder dan een half uur zakt de wind naar 0,0kn. Ook al weten we dat we dit hier kunnen verwachten en tonen de weervoorspellingen het, toch hopen we steeds op een landbriesje of een zeebriesje nu we dichter en dichter bij de kust van Ecuador varen.
De zon gaat onder en in de verte zien we een flauw lichtje flikkeren. Een vissersbootje. Met een tweede lamp maken ze een beweging, een teken dat we verder weg moeten gaan. Maar naar waar en waar liggen hun netten? We draaien terug en verder uit de kust. Enkele meters verder nog een vissersbootje. Ook deze probeert ons met een tweede licht het signaal te geven dat we moeten uitwijken. We proberen verder van de kust weg te varen en dan weer richting het zuiden.
Pfff...vervelend hoor al die loze vissertjes... Mijlen ver van de kust dobberen ze rond in hun open houten bootjes zonder enige voorziening. Wat als het weer omslaat of ze hebben hulp nodig? Een (hand)marifoon, laat staan een gps/plotter en al zeker geen AIS als hulpmiddel. Dank aan deze moderne 'high-tech' waar wij ons kunnen op baseren. Maar in het donker vistonnetjes en kleine vissersbootjes detecteren is onmogelijk.
De komende nacht keten ik me vast op de preekstoel denk ik.
Als mijn wacht ingaat is de bijna volle maan weer voor een groot stuk bedekt met wolken. Het zicht is weer slecht met de mist. Het dek is nat. Met sokken en een lange broek zit ik in de kuip onder een dekentje. De kookwekker naast me alarmeert me om de 15' om goed rond te kijken. Dit is waarschijnlijk onze laatste nacht, we hopen morgen, voor het weer donker wordt, er te zijn en vanop onze ligplaats van de felheid van de volle maan kunnen genieten bij een glaasje 😋
Mijn nachtwacht zit erop, de evenaar komt dichter bij. Straks steken we deze over en bouwen we een feestje.
Ik slaap als een roos als een zwoele diepe sexy stem me wekt. Een grote gestalte met een ontbloot torso, lange zilvergrijzen haren en baard, wekt me uit mijn slaap, of droom ik?! 'Neptunus' de GOD van de zee zit naast mijn bed. Ik wrijf een keer in mijn ogen, maar hij zit er nog steeds. Hij lijkt veel jonger dan op de afbeeldingen en hoe ik hem me kan herinneren van onze eerdere ontmoeting (zie Canarische). We zijn over de evenaar gevaren om 6.47u en bevinden ons nu op het zuidelijk halfrond. Het kruisen van de evenaar vraagt een ontgroeningsritueel, d.w.z. een offer aan de zee en de zeegod voor een behouden vaart. De zachtaardige man zegt geen Neen tegen een koude Duvel 🍺. De parels die ik van hem kreeg, anderhalf jaar terug, in de Canarische schenk ik hem terug om aan de zee te offeren. We klinken op de evenaar & de zee en proberen een Selfie te maken om aan the Captain te laten zien, die even te kooi ligt. Neptunus drinkt zijn glas leeg en verdwijnt weer in de diepe oceaan...
Wauw, hier zijn we dan, het zuidelijk halfrond! 0° 00' 00 Z scheen er op de plotter. Vanaf nu zou het water in een draaicirkel naar rechts weglopen in de wastafel i.p.v. naar links, door de coriolis-kracht (Zie internet voor meer info). Deze test wordt meteen uitgevoerd. Gek!
De dag brengt zon en de laatste mijlen ook wind. Het water kleurt groener en sleurt veel hout mee. We laveren door de boomstronken, terwijl ik vooraan op de punt aanwijzingen geef om de dikste in hun soort proberen te ontwijken. Dolfijnen wagen zich een spring in deze rotzooi, maar ze houden het al snel voor bekeken.
Afklokken dag 4: 24u
Afgelegde afstand: 131NM log; GPS SOG(met stroming): 133NM
Gemiddelde snelheid: 5,4Kn
