Zaterdag, 8 -> zondag, 9 april '17, 13u LT
Selfie & George gaan hand in hand. Ze werken samen als een geolied team, zo kunnen ze samen de koers houden onder spinnaker. Om de spinnaker-schoot heen wordt een touw met een lus geknoopt en vastgemaakt aan de middenkikker, om de spinnaker-schoot wat naar beneden te trekken, dit helpt ook om de spinnaker wat rustiger te houden zodat hij de spinnaker-schoot niet telkens tegen de reling en de katrols onderaan de giek schavielt. De golven zijn wat rommelig, maar niet hoog. We kabbelen rustig verder tegen een gemiddelde van 4,5 knoop.
De zon is onder en we laten de spinnaker staan, dit is eigenlijk tegen onze principes en regels. Maar het beetje wind dat we hebben willen we gebruiken, zodat we de motor kunnen uitlaten. M.b.v. de radar kunnen we buien en sqaulls opsporen en proberen te omzeilen. Verder is er geen boot of levende ziel te bespeuren, noch op AIS, noch op radar, nog visueel... we zijn helemaal alleen op de wereld! Of toch niet helemaal... Twee vogels cirkelen om Zensation heen. Tja, mijlen van land en geen boomstronk in de beurt om uit te rusten of een lift te krijgen, dan is de enige optie onze dame. Een klein vogeltje komt ook opduiken. Hem/haar lukt het al vrij snel om te landen op een bussel touw dat rond de reling hangt, naast het stuurwiel. Het is zo'n klein, schattig donzig ding met roestbruine veren en piepkleine zwarte kraaloogjes.
The Captain zit achter het stuurwiel, maar onze passagier is absoluut niet bang. Wanneer the Captain op de kuipbank plaats neemt blijft ie nog steeds rustig zitten. De andere twee blijven landingsplekken zoeken en uitproberen, ze kirren tegen elkaar en maken telkens weer een rondje om ons heen. Straks zijn we de 'Ark van Noa'! De grote jongens staken hun strijd en verdwijnen. Onze nieuwe kleine vriend heeft de 'Ark' voor hem alleen en laat zich gewillig fotograferen en knippert even na van de hevige flash ;-)
De wind zakt verder in en de Spi en grootzeil flapperen en klapperen. Het helse lawaai doet onze gevleugelde passagier opschrikken... weg is ie...
Er zit niks anders op, spinnaker in de slurf, opbergen die zeilen en motor aan! Het is 20u50 en de wind is OP! We zitten hierin de zone van de 'doldrums' (= windarme gebieden in de buurt van de evenaar, meer info zie cursus meteo of internet). Deze zones verplaatsen zich rond de evenaar.
Hoe lang gaan we moeten motorren? De nieuwe gribfiles, die we binnenhalen met de satelliettelefoon, zijn niet veelbelovend. We moeten hier gewoon door!
Tijdens mijn wacht, waan ik me in een zwart-wit filmscéne. Al wat ik zie zijn grijstinten om me heen. Het wolkendek bedekt zowat de ganse hemel, de maan zit er ergens achter verstopt, de grote oceaan is spiegelglad. Mist beperkt het zicht. Achter me vormt zich een enorme gigant van een donkere wolk. Is het een squall? Komt er regen? Op de radar kleurt ie geel... Haalt ze ons in? Plots is ze opgelost en is de gele vlek op het scherm verdwenen.
Bij het ontwaken, blijft de wind in zijn bed... Aan de ontbijttafel worden we opgevrolijkt door een groep dolfijnen en walvissen, nml. Orka's! En even later komen er nog enkele tuimelaars langs, van blijdschap springen ze hoog 🐬 in de lucht en balanceren op hun staart verder door het water! Die kunstjes zitten er duidelijk van nature in bij deze prachtige dieren.
Enkele komen nieuwsgierig dichterbij, maar vluchten al snel van het lawaai van de motor!
Na bijna 12u komt er een beetje wind, de motor kan uit. Aan een gemiddelde van 4 knopen kabbelen we verder op een oostenwindje met een knikje in de schoot.
Met soldeerbout en zeilmes wordt de spinnakerschoot ingekort: van het schavielen is de buitenste mantel helemaal doorgeschuurd en verschoven!
De vislijn rolt af en... al snel hangt de lijn slap: het kunstaas is eraf geknakt. Dat moet een kanjer geweest zijn!
Een vistonnetje volgt ons. Twee blauwe lijnen hangen achter onze boot. Met de pikhaak kunnen we er niet aan, ze hangen te diep. Waarschijnlijk hangen ze achter de kiel. Er zit niks anders op dan onder water te gaan kijken. Zensation wordt stilgelegd. De zwemtrap gaat open en met zijn snorkel, duikbril en zwemvliezen aan springt Geert in het water. Er zijn geen golven, het water kabbelt wat om ons heen. Toch is het akelig om hem over boord in die enorme plas water te zien. Snel snijdt hij de vislijn door en klimt weer aan boord. Oef! Gelukt, we zijn weer vrij.
In de verte zien we een vissersbootje aankomen, de motor wordt aangezet en we geven volle gas vooruit. We willen hier niet meer zijn als ze hun kapotte lijn ontdekken. We varen dichterbij bij de Ecuadoriaanse kust en zullen weer extra moeten opletten voor zulke opstakels!
The captain is verbaasd over hoe helder en blauw het water is en en hoe diep hij kon zien, wat hij creepy vind, bij het gedacht dat er daar wél hele grote vissen zwemmen...
De dolfijnen die achter ons aan komen doen onze mondhoeken weer omhoog wijzen :-)
Hier zijn we weer goed vanaf gekomen!
Afklokken dag 2: 24u
Afgelegde afstand: 132NM log; GPS SOG(met stroming): 131NM
Gemiddelde snelheid: 5,4Kn
