Ecuador, Bahía de Caráquez

Dinsdag, 11 -> zondag, 16 april '17

Boenk, knots, boem,... rare geluiden tegen de romp wekken ons. Takken, gras en boomstammen drijven om ons heen en blijven aan de meerboeien hangen. Er lijkt hier wél een héél bos rond te drijven. Met man en macht proberen we het verzamelde bosje van de meerboei te verwijderen. Het stroomt hier ontzettend hard op de rivier 'Rio Chone' en het getij van bijna drie meter legt hier en daar wat zandbanken naast ons droog. Het ideale moment voor de vissers en de bevolking om garnalen, vongolé's of vis te zoeken/vangen, wat voor heel wat bedrijvigheid zorgt om ons heen.

Terwijl wij braaf onszelf gijzelen op ons bootje in afwachting tot de gezondheids- & veiligheidsinspectie komt, zien we onze vrienden van de Bella-Ciao reeds langs de weg wandelen... Ze hebben hier net hun anker gegooid, nadat ze van de overkant kwamen, waar ze gisterenavond net voor het donker toekwamen.

Nou, genoeg gewacht... 

Effe polshoogte nemen in het havenkantoor. O, neen, vandaag komen ze niet. Wanneer? Morgen misschien?!

Maña, maña, maña,... Tja, ook in Zuid-Amerika ligt het 'werk- & leeftempo' wat lager dan in ons thuisland. 

Is het een probleem om in de stad rond te lopen zonder paspoort? 'Neen, hoor, doet u maar!', krijgen we te horen. 

Even verderop is een 'mall' met allerlei winkels, een foodcourt en een supermarkt. Meteen gaan we op onderzoek en botsen op onze vrienden. Ze hadden ons NIET zien liggen en zijn verbaasd ons hier te treffen.

Op dag 3 zien we beweging op de steiger en een douane-bootje vaart de drie aangekomen boten af, waarvan Zensation als laatste bezocht wordt.

Vier mannen stappen met hun 'bottinen' aan boord, een vijfde blijft ronddobberen in hun boot. De gezondheidsinspectie is om te lachen. De man rammelt zijn vragenlijstje af en noteert mijn antwoorden zonder deze te checken met een kijkje in de koelkast of bilge. De veiligheidsinspectie verloopt net wat anders. Terwijl ik door de ene man ondervraagt wordt in de kuip, spelen de twee jonge douaniers wat met hun smartphone en laten me wat muziek horen en vragen wat ik er van vind, laat Geert aan de derde douanier de veiligheidsvesten, brandblussers, vuurpijlen, e.d. zien benedendeks. 

Hier maakt deze douanier benedendeks gebruik van om onder lichte dwang een vuurpijl van the Captain af te luizen!!! Hallo!!!

Na hun vertrek en Geert zijn ervaring blijven we met een vreemd gevoel achter. Dat ambtenaren hun functie misbruiken en corrupt kunnen zijn, hebben we al van andere gehoord en gelezen, maar dit is de eerste keer dat we er zelf mee geconfronteerd worden en niet onderuit konden. Alhoewel er telkens wél naar whisky en/of rum gevraagd wordt, alsook deze keer, waar we nooit op ingaan...

Dag 4 moeten de drie kapiteins naar de stad 'Manta' rijden, anderhalf uur van hier. Pas in de late namiddag zijn ze terug met de nodige papieren en afgestempelde paspoorten. Na vier dagen is onze 'gijzeling' over en zijn we officieel ingeklaard en 180US$ armer (Zarpé(in- & uitklaardocument) is hier duur)!

Ondertussen maken we plannen voor een rondreis in het binnenland en verkennen we verder Bahía. Gebarsten en afgebrokkelde gebouwen, puin, werkmannen en kranen zijn het resultaat en de confrontatie van het drama dat een jaar geleden hier afspeelde. Nml.: op 16 april '16, werd deze regio getroffen door een aardbeving. Bij de aardbeving met een kracht van 7,8 op de schaal van Richter zijn 660 doden gevallen en zijn bijna zevenduizend gebouwen totaal verwoest en vele duizenden andere gebouwen flink beschadigd.

Terwijl huizen en hotels bij de aardbeving aan de Ecuadoraanse kust massaal zijn ingestort, heeft de, 1980m lange, brug ‘Puente los Caras’, bij de zwaar beschadigde plaats Bahía de Caráquez, de beving glansrijk doorstaan. Dat de brug tussen Bahía en San Vicente onbeschadigd is gebleven was cruciaal voor de hulpverlening. Anders hadden hulpkonvooien tientallen kilometers om moeten rijden over zwaar beschadigde wegen.

Hoe kan het dat de brug onbeschadigd bleef?

Ingenieur Marcelo Romo die de, in 2010 geopende, brug heeft ontworpen, heeft 160 speciaal tegen aardbevingen gemaakte schokdempers voorzien. Deze, uit de Verenigde Staten geïmporteerde schokdempers, zijn geplaatst tussen de palen waar de brug op steunt en neutraliseren de hevige trillingen.
Volgens de ingenieur heeft de brug blootgestaan aan krachtige trillingen van de bodem van meer dan 35% van de zwaartekracht. Een conventioneel ontwerp had deze kracht niet kunnen weerstaan.

De schokdempers zijn na de aardbeving geïnspecteerd en grondig schoongemaakt, omdat er veel stof en water in was gekomen en zo een eventuele volgende beving weer kan doorstaan.
In plaats van deze brug over te rijden of te wandelen, dinghieën we tussen de zandbanken naar de overkant, naar het vissersplaatsje 'San Vicente'. Bekend om zijn garnaalkwekerijen.

Dit is net als Bahía een toeristisch plekje voor de plaatselijke bevolking uit Quito & Guayaquil. Het is hier gezellig levendig en wat grootser dan aan de overkant. 

Hier vinden we een benzinepomp en wordt er met volle jerrycans Diesel over en weer gevaren om de tanks weer bij te vullen.

De volgende dag gaan we weer naar het stadje om het 'Garnalen-festival' bij te wonen. De bijboten laten we achter bij de visserssteiger en beloven één van de jongeren een beloning om er op te letten. Na de stad van de ene naar de andere kant te hebben afgelopen en geen enkel feestgedruis of garnaal gezien te hebben, zien we plots een dinghy voorbij scheuren! Bella-Ciao's bijboot wordt door enkele jongeren uitgetest!!!

Teleurgesteld varen we weer naar onze dames...

Pasen wordt in dit grotendeels Katholieke land ook gevierd. De Paashaas vindt zijn weg niet naar ons met de chocolade eieren, maar onze buurvrouw, Reinhilde, bakt een Paasbrood en hier smullen we heerlijk van tijdens ons Paasontbijt met een glaasje bubbels.

Vrolijk Pasen allemaal 🐇🥚🐣🐥🐔