Donderdag, 27 & Vrijdag, 28 juli ‘17
Autorit: tweedaagse eilandtoer: "La Route du Monoï"
Tahiti, is reeds sinds de dagen van kapitein Cook, een druk knooppunt in de Stille Zuidzee en nog steeds is het een verzamelplaats van jachten uit de hele wereld die hier komen inklaren, tanken en reparaties verrichten om daarna hun tocht in het paradijs voort te zetten. Het legendarische Tahiti, met z'n groene valeien, blauwe koraalriffen, talrijke pubs en restaurants, wordt in vakantiebrochures voorgesteld als een paradijs. Maar na Gambier en de Tuamotus begrijpen we goed hoe Paul Gaugin zich in 1891 gevoeld moet hebben toen hij in Papeete aankwam: "it was Europe, the Europe which I thought to shake off... it was the Tahiti of former times which I loved". De legendes van de eerste ontdekkingsreizigers, geromantiseerd in beroemde werken van o.a. Rousseau en vervolgens gigantisch overdreven in de glossy reisbrochures, maken het moeilijk een objectief beeld van Tahiti te geven. Voor de rust hoef je hier niet naar toe te gaan. Voor witte stranden ook niet. En om de beeldschone heupwiegende dames te zien kun je beter een ansichtkaart kopen. Papeete is gewoon een middelgrote drukke stad, met z'n typische stadse problemen als verkeershinder, lawaai en zwerfafval, maar ook met z'n gezellige stadse terrassen, goed gevulde supermarkten en restaurantjes met heerlijke franse delicatessen. Toch willen we meer van dit eiland weten en het een kans geven om zijn ‘Paradijselijke’ naam waar te maken. We willen meer zien, dan de gemiddelde cruiser, die hier enkel een korte bunker-stop maakt en niet de tijd & moeite neemt om het verder te ontdekken...
Met de Schotse bemanning van "Calagorm" trekken we er met een huurwagen 🚗 op uit, om het eiland van 1042 km² oppervlakte, 132 km omtrek, 61 km lengte en 29 km breedte, te verkennen.
Tahiti, vroeger Otaheite genoemd, gekend als de 'twee vulkanen die boven een esmerald kleurige zee oprijzen', is een mooi groen eiland, ontstaan na een uitbarsting van twee grote vulkanen. Het heeft een gevarieerd landschap; naast zwarte stranden, zijn er schilderachtige bergen en junglegebieden met neerstortende watervallen. Het eiland is gesplitst in twee eilanden: Tahiti Nui = het grootste eiland, bestaat uit twee indrukwekkende vulkaanmassieven, met als hoogste punt de Orohena (2.241 m hoog), en Tahiti Iti = kleine eiland, met de 1300 meter hoge Mairenui. Ze zijn verbonden door een smalle landtong en een autoweg. Volgens een gids is deze smalle verbinding in gevaar doordat de aardplaten onder elkaar schuiven en het hierdoor in de toekomst verder zal afbrokkelen en onder water verdwijnen. Plannen voor de aanleg van een brug worden reeds bekeken en besproken.
Tahiti is onder andere bekend geworden omdat de Franse schilder Paul Gauguin er een aantal jaren heeft gewoond en gewerkt.
Op dag één vertrekken we vanaf Marina Taina richting het zuiden. Het museum van 'Tahiti & haar Eilanden' is onze eerste stop. Het gebouw is opgedragen aan de natuur, nml.: land & zee en de Polynesische geschiedenis. Het is omgeven door een prachtig park met allerlei boom- & plantensoorten naast de oceaan. Hier bewonderen we collecties van culturele kunsten, komen we meer te weten over de geschiedenis, de sociale & religieuze achtergrond. Objecten representeren de activiteiten van de Frans Polynesiërs i.v.m. vissen, agricultuur, kleding, muziek, dans en oorlog. Verscheidene Tiki beelden 🗿 uit heel Frans Polynesië staan hier tentoon. Al snel vliegt de tijd voorbij en zetten we onze trip verder.
In de watertuin & park 'Vaipāhī-I-Atehiti' met watervallen, wandelen we door de geclassificeerde historische site. Jammergenoeg mogen we niet verder om de watervallen te bezoeken, wegens 'gevaar voor vallende rotsen'. De tuinen & vijvers zijn mooi: waterlelies, papyrus, meters hoge dikke bamboe, verschillende boom- & bloemsoorten, enz. creëeren hier een kleurrijke rustige plek.
Ook bij de Grotten de Māra'a: Vaipōiri, Matava'a en Vaipātoto, worden we teleurgesteld door een bord met het opschrift: ‘grotten zijn niet toegankelijk, wegens gevaar voor vallende brokstukken'! Jammer...
De site van een oude ‘marae’ (= stenen verhogingen die eeuwen geleden een grote religieuze betekenis hadden voor de oude Polynesiërs), zijn de archeologische overblijfselen van altaren en tempels, het is een bijzondere plaats uit de geschiedenis. Waar men in de tijd van het animisme dieren en natuurlijke objecten aanbad die bovennatuurlijke krachten zouden bezitten, het getuigd van de goed georganiseerde Polynesische maatschappij voor de komst van de missionarissen in de achttiende eeuw. De borden met saga’s die bij elke bezienswaardigheid staat, leren ons meer over de goden/koningen van die tijd.
Langs Taravao (de ligplaats van Zensation voor 8 weken vanaf 1 september), bereiken we de smalle landtong naar ‘Tahiti-Iti’. Doel: de wereldberoemde surfbaai 'Teahupoo' bezoeken. Deze staat bekend van de jaarlijkse 'Billabong Pro ASP World Championship Tour'-competitie (die deel uitmaakt van de van de 10-wereldcompetities van de WCT-klassering), deze vindt plaats dit jaar van 11-22 augustus. Hier komen de top 40 golfsurfers van de wereld het beste van zichzelf geven in de 'Kumbaia' tubes, één van de mooiste golven ter wereld.
We zien de uitkijktoren, maar geen grote golven rollen, te weinig wind & deining, hopelijk zijn de omstandigheden binnen enkele weken gunstiger. Enkelingen proberen de kleinere golfjes nabij het strand uit. De mannen houden het bij ‘droogsurfen’ op het standbeeld 🌊🏄🏾.
Het gekke is, dat hier de weg stopt, langs een voetgangersbrug kan je verder stappen. De zon is reeds aan het zakken en dus keren we om. Tegen het donker zijn we weer in de Marina en dinghieën we naar huis.
De volgende dag zijn we met z’n vier reeds vroeg op pad en rijden we noordelijk. Langs de ruige noordoostkust vind je grotten en zogenaamde "blowholes" waar het zeewater meters uit de zwarte lavarotsen omhoog spuit. Blowhole 'Araa-Ahoao', is een ondergrondse natuurlijke tunnel tussen de rotsen, waar de forse oceaangolven worden tussengeperst en een luid geluid & watergeyser produceren. Jammergenoeg is er vandaag niet genoeg wind en deining, dus... niks! Er wordt géén een waterstraal tevoorschijn getovert, enkel een bulderend geluid waar we van opschrikken 😱. In Matava Bay, bij Point Venus houden we halt voor een eerbetoon aan onze grote held Capitain Cook. Tijdens zijn eerste ontdekkingsreis heeft capitein Cook daar op 3 juni 1769 met een groep wetenschappers, waar de transit van de planeet Venus werd gedocumenteerd, een belangrijke wetenschappelijke bijdrage geleverd, waardoor men de afstand van de aarde tot de zon kon bepalen. Dat had echter nogal wat voeten in de aarde. Allereerst moest hij z'n eigen mannen, die aangemonsterd waren vanwege de roem en vleselijke lusten van Tahiti, in de klauw zien te houden. Metaal was in die dagen nog onbekend en daardoor zeer gewild op Tahiti. Dat betekende dus voor de jonge officieren een verbod op het ruilen van spijkers tegen sex! Ook waren de Tahitianen van nature een beetje kleptomanisch: het dure astronomisch quadrant werd een dag voor de transit door metaalgeobsedeerde dorpelingen gestolen en gedemonteerd met de bedoeling er halskettingen van te maken. Nu staat er een vuurtoren, een gedenkteken en er liggen een aantal oude ankers van beroemde ontdekkingsreizigers. De acht verdiepingen rechte vuurtoren is gebouwd met koraal en stenen van het nabij gelegen koraalrif.
Iets verderop staat de tombe van de laatste koning van Tahiti, De Pōmare V (1839 - 1891), die in 1842 heel Polynesië aan Frankrijk heeft overgedragen. Het gebouw is een mausoleum waarvan de top de vorm heeft van een fles van zijn favoriete likeur: Benedictine.
Bij verscheidene surfspots zien we surfers in actie. Zelf hebben we ook zin in wat actie en zijn klaar voor een hike naar de watervallen de drie of ‘Fa'auruma'i’. Rode linten en waarschuwingsborden verbieden ons het plan uit te voeren... Later vernemen we dat sommige dit negeren en toch de wandeling hebben gemaakt... zonder probleem! Ach ja, dan maar verder rijden en genieten van het langsglijdende groene landschap en zo komen we weer op Tahiti-iti, het kleine schiereiland. Hier vinden we de rustiek die vroeger waarschijnlijk het hele eiland kenmerkte. Dikke polynesische vrouwen met bloemen in hun haar zwemmen toples met hun kroost in een poeltje achter het rif. Op het strand in de schaduw van een palmboom zitten mannen bij elkaar een biertje te drinken. Het binnenland van Tahiti-iti lijkt een beetje op Zwitserland. Heuvelachtig met weilanden en grazende koeien. In het midden van het eiland, op de belvedère, ontluikt zich een fantastisch uitzicht over de landengte waar de beide Tahities met elkaar verbonden zijn. Het rif om het eiland is duidelijk zichtbaar, een ring waarop de golven breken en omhoog spatten.
In de hoofdstad Papeete sluiten we onze tweedaagse eilandtour. We trakteren onszelf op een Happy Hour en wat lekkers bij één van de foodtrucks op het plein bij de ‘Roulottes’.
Alweer héél wat indrukken worden er in onze grijze hersenmassa’s verwerkt, oogverblindende uitzichten branden op onze ooglenzen en de SD-kaart van het fototoestel is weer vol...
Tahiti: you Love it or Hate it! Maar zoals met alles en iedereen dat je weg kruist, heeft het zéér mooie & positieve kanten en dat proberen we overal in te zien en ervan te genieten. Want zeg nou zelf: wat of wie in dit leven is er perfect?!
Ons heeft het eiland alleszins kunnen bekoren en we hebben nog niet alles gezien. Aangezien ‘off road’ verboden is met de huurwagen, is het aangeraden om met een ‘4x4’-tour te boeken en te rijden door de lavabuizen van grotten, naar de belvedère (uitzichtpunt) op Tahiti-Nui en de grootste rivier te bezoeken of met een gids wandelingen te maken langs de steile bergflanken, diepe valleien en denderende watervallen... keuze genoeg dus.
Als we de volgende avonden vanuit onze kuip genieten van de ondergaande zon boven Mo’orea, die een goudgele gloed over het rif werpt, proeven we toch nog een beetje de romantiek van weleer 💖😉
