Woensdag, 15 - donderdag, 16 november ‘17 (UTC -10u = -11u tijdsverschil met BE(UTC +1u)!)
Resultaat na 31u:
Afgelegde afstand: 175NM
Gemiddelde snelheid: 7,5kn
Knopen wind: 17kn
Klaar om de watersportwinkels, drukke autowegen inclusief stank & geluid, goede gratis WiFi & supermarkten tot ziens te zeggen...
Om 5u30 gaat het anker op en de ketting blinkt nog steeds: geen aangroei en geen spikkeltje roest, dus blijf ook ik sproeten-vrij!
Even later varen we de pas bij Taina buiten. Zelfs in deze vroegte zijn er reeds surfers actief op de rollende golven 🏄🏽
De zeilen worden gehesen en the Captain is blij dat zijn ‘racezeilen’ er weer opstaan. Zeker omdat de komende trips véél aan-de-windse-koersen zullen inhouden en daar zijn de laminaatzeilen beter voor geschikt om onze dame extra hoogte en snelheid te geven ⛵️
Jammergenoeg is de vreugde van korte duur: de plotter doet weer raar en piept als waarschuwing dat AIS-signaal weg is, alsook de koers(-lijn).
Met een windsnelheid van 17kn lopen we een gemiddelde van 7,5kn, soms zelfs meer. Aan de hand van de weer-/windvoorspellingen is het plan om zoveel mogelijk mijlen maken tijdens de dag, aangezien de wind ‘s nachts zou afnemen. En, beter te vroeg bij de pas dan te laat. Het is altijd even rekenen wanneer we met doodtij aan een pas zijn. Toch fijn wanneer je rustige golven hebt in de pas, belangrijk om geen stroom tegen wind te hebben, want dan zijn er meestal flinke staande golven.
De vislijn hangt reeds enkele uren werkloos achter ons aan te slepen, tot net voor zonsondergang de lijn begint af te rollen. Yeah, beet! Een tonijntje. Niet te groot, maar groot genoeg om enkele mooie filets van te snijden en enkele maaltijden mee te bereiden.
In de loop van de nacht passeren we langs een ander atol en zien een lichtje van een bootje. De sterren zijn van de partij, alsook wolken en... bliksemschichten. Ze zijn nog ver van ons, maar het is toch akelig. Dit is de eerste keer dat we er tijdens het varen mee geconfronteerd worden. Gelukkig blijven de weerlichten ver van ons ⚡️
The Captain kan niet goed de slaap vatten en neemt veel uren van me over en gunt mij de rust. Wat een schatteke is mijn Lovertje 💖
De dagen zijn toch net iets langer in de zomer, we hebben bijna 14u daglicht, wat fijn is meegenomen tijdens onze overnachtse tochtjes.
Bij het eerste daglicht, zien we het eiland al van ver. Ook al zijn de kruinen van de bomen, ongeveer 9m zichtbaar, het hoogste punt op de platte koraalring.
Dolfijnen 🐬🐬🐬 begeleiden ons naar de pas. Als extra kado krijgen we nog enkele squalls over ons neergestort. Tussen twee squalls door varen we de Tuheiava pas in. Het is een uur voor hoogwater en het water in de pas ziet er rustig uit. Met 1,5 kn stroming mee varen we probleemloos het atol binnen.
De roze koerslijn op de plotter leidt ons naar het dorp, Tuherahera, 6mijl verder. Na een uurtje arriveren we in het dorp en kunnen we nog net een gigantische bommie (die op Navionics op een andere plaats staat aangeduid) voor ons ontwijken! Snel snel in achteruit... Oef... rktrktrkttuk... de ankerketting rolt af. We zijn er: atol Tikehau in de Ruamotus Archipel.
Roze zandstranden & wuivende palmbomen lachen ons toe.
Toch weer anders dan dramatisch vulkanisch dichtbegroeide groen gebergte...
175NM
