Donderdag, 16 - maandag, 20 november ‘17 (UTC -10u = -11u tijdsverschil met BE(UTC +1u)!)
Voor de tweede maal bezoeken we de Tuamotus Archipel met 77 atollen, waarvan er enkele nu op de planning staan. Het blijft toch raar om te bedenken dat je eens door de pas van een atol, zomaar boven een ingezakte vulkaan vaart... de lagoon die je treft met haar intense blauwe kleurenpracht achter een smalle beschermende koraalrand met verschillende motu’s (=eilandjes) die slechts door een hoa (= een smal ondiep kanaal tussen motu’s) van elkaar gescheiden worden, is een natuurlijk wonder. Een schat van rijkdom aan vissen, haaien, koraal en ander levende wezens die in de lagoon, maar vooral in een pas aanwezig zijn. De bewoners van een atol, Paumoto genoemd, worden als harde mensen aanzien omdat ze overleven op een harde bijna onvruchtbare koraalbodem waar bijna niks op groeit. Ze proberen zichzelf te voorzien met een weinig aan groenten & fruit (indien de grond het toelaat), opgevangen regenwater als drinkwater en wat visvangst (vooral buiten de lagoon, aangezien de meeste lagoonvissen drager zijn van de ciguaterra-ziekte). Copra (=kokosvruchtvlees) en parelkwekerijen zijn de enige grondstoffen die een atol levert en iets opbrengen 💲
Tikehau is een bijna ovaalvormig atol, dat vergeleken wordt met de vorm van een ‘zwarte parel’ en meet zo'n 19 bij 27 km. De eilanden hebben samen een landoppervlakte van ongeveer 20 km² en telde enkele jaren geleden slechts 407 inwoners.
Tikehau werd in 1816 ontdekt door de Russische ontdekkingsreiziger Otto von Kotzebue. In 1987 ondernam Jacques-Yves Cousteau een expeditie naar het atol. Volgens hem is de natuurlijke onderwater fauna één van de meest fantastische in de wereld: verschillende haaiensoorten (waaronder ook de zilver-haai), vissen, zeeschildpadden,... net voor de pas, aan de oceaanzijde, bevinden zich enkele tunnels waarvoor deze wezens allen liggen te wachten op een lekkere prooi 🦈🐠🦑🐢🐟🦈 Hier liggen dan ook dagelijks bootjes met duikers. Wij houden het bij snorkelen in de lagoon 😉
Sinds 1977 is er een vliegveld. Er is een luxe hotelresort te vinden met paalwoningen in het water en nog enkele andere bescheidenere verblijfplaatsen.
Het dorp Tuherahera, ligt zuidwest in het atol. Er is slecht een betonde weg & parallel weg, de rest is koraal en zand, toch rijden er auto’s, scooters & fietsers.
Hierlangs wandelen naar het vliegveld en enkele pensions. Langs de weg en in de tuinen bloeien: bougainville, hibiscus en Tahiti bloem, de broodvrucht- & palmbomen zorgen voor schaduw. We passeren tal van Kerken van verschillende godsdiensten: Mormonen, Katholieken, Protestanten; een buurtwinkeltje en een bakker, die dagelijks om 16u verse baguetten 🥖🥖, op reservatie, uit zijn oven tovert. Bakker ‘Felix’ is zo vriendelijk om ons alsnog ééntje te verkopen, bij aankomst. Voor de volgende dagen staan we reeds op z’n lijstje. Op zaterdag bakt hij speciaal kokosbrood. Nou, daar willen we best een kwartiertje extra voor wachten en een gezellig babbeltje slaan met zijn vrouw en enkele klanten. Zo komen we te weten dat alle parelboerderijen verdwenenen zijn, omwille van de waterkwaliteit. Het water van de lagoon is té warm en draagt daardoor organismen die ongunstig zijn voor het kweken van een A-categorie parel. Copra daarentegen is hier goed vertegenwoordigd, dat zien we ook aan het vele kokosvruchtvlees dat in de tuinen ligt te drogen.
We wandelen tot het einde van de weg waar we aan een ‘hoa’ aankomen. Eindeloze roze zandstranden van fijn verpulverd koraal verblinden ons. Bij aankomst zagen we reeds langs de oceaankant de roze kleur schitteren in de zon. Hier kan je rustig in ondiep water dobberen en zonnebaden op een zandbankje.
Zensation ligt alleen voor het dorp. Stilte & water om haar heen. Al is het water woelig door de windgolven. Ze danst op en neer... In de kuip genieten we van een nog warm stukje vers kokosbrood... Njammie. Reeds enkele malen hadden we een voorverpakte versie ervan in onze handen gehad, in een supermarkt in Tahiti. Blij dat we gewacht hebben op het ‘vers van de pers’ exemplaar 😋
Het plan om verder de lagoon in te varen naar ‘Île d’Eden’ een boerderij die door een handvol families van de ‘kerk van het Nieuwe Testament’ georganiseerd wordt, laten we varen.
Zondagmorgen varen we naar de pas met het plan diezelfde avonds buiten varen voor nachtelijke tocht naar Rangiroa. De planning komt niet helemaal goed uit i.v.m. Mijlen, vaaruren en doodtij: te weinig uren licht en komt niet overeen met het doodtij om de pas binnen te varen. Dus dan maar ‘s nachts varen en enkele uren wachten, zodat we met daglicht een atol kunnen invaren.
Bij de Tuheiava pas is de ankerplaats véél rustiger dan in het dorp, er zijn hier heel wat minder windgolven. Het water is hier prachtig mooi. Nog enkele boten liggen hier en we besluiten om toch nog een nachtje blijven. De volgende dag vertrekken alle andere boten en trekken we erop uit: snorkelen en wandelen op de motu’s en met onze voeten in de waters van de hoa’s. Op het strand vinden we dode papegaaivissen met een koordje om hun staart! Waarom zou dat zijn? Er staan enkele stokken in het water met netten tussen =visvallen. Zouden ze daar de vissen aanhangen om anderen te lokken? We willen het aan de visser vragen die op de motu woont, maar hij is nergens te bespeuren... het blijft voorlopig dus een ?
Een aftakelend parelboerderijhuisje in water, een kale boom vol vogels die ook steeds op vissen jagen op het wateroppervlak en een plekje zoeken op onze dame haar preekstoel en zeereling... kleine zwarte vogels met een wit koppie. Is het een meeuwensoort? Ze lijken op een kokmeeuw, maar dan met het tegenovergestelde kleurenpalet. Dat is ons uitzicht. Vanavond verlaten we dit prachtige plekje en varen we de nacht in naar een nieuw 360º-view.
