Dinsdag, 12 & woensdag, 13 december ‘17 (UTC -9u30 = -10u30 tijdsverschil met BE(UTC +1u)!) (Markiezen Archipel is 30’ verschil met Tahiti)
Zensation vaart de nacht in. Het is rustig weer: licht briesje en vlak water. Heerlijk nog eens horizontaal varen ‘voor de wind’, maar voor hoe lang?!
De hemel is bezaaid met duizende sterren en langs de kust bewegen enkele lichtstralen heen & weer, dit zijn de zaklampen van de tonijnvissers.
In het donker horen we dolfijnen naast de boot blazen en plonsen in het water.
Om de landtong van Ua Pou, veranderen we van koers, neemt de wind toe en Zensation legt zich schuiner op het wateroppervlak.
Zo glijdt de nacht voorbij.
Bij het ochtendgloren wordt de vislijn uitgehangen en niet veel later wordt de ingedommelde Captain gewekt van de ratelende vislijn...
Hij krijgt de lijn moeilijk gestopt en hij heeft eventjes tijd nodig om te beseffen wat er gebeurt, waardoor er weer wat minuten verstrijken om de genua in te rollen en de 6,5 Kn snelheid die we varen eruit te halen en onze dame af te remmen, met onze bestemming enkele mijlen voor ons.
Ik lig in het salon te slapen en word gewekt voor de beet. Ook voor mij is het even moeilijk om te laten doordringen wat er gebeurt en welke stappen er staan te wachten...
De haak, baseballknuppel & vodka staan klaar, terwijl Geert de vislijn beetje bij beetje probeert in te halen. Meteen ervaart hij dat er een groot zwaar iets aanhangt. De rugvin van een zeilvis laat zich af en toe boven het wateroppervlak zien. En de beet is blijkbaar al moe van achter de boot aangesleept te worden, want zijn tegen gevecht is vrij zwak, alsook de gevaarlijke zware/speer van de vis ontbreekt en door deze factoren krijgen we lange schepsel redelijk makkelijk aan boord met behulp van de haak.
De prachtige zeilvis meet ruim 180cm zonder speer, iets kleiner dan onze eerste versie in februari (205cm inclusief speer).
Nou, dat is nog eens een manier om gewekt te worden 😉
De wind valt weg en de motor wordt aangezet voor de laatste mijlen langs de kust van Hiva Oa. De dolfijnen 🐬🐬🐬 zijn er ook reeds vroeg bij en ze spelen voor de boeg. Er is geen spiertje wind en het heldere water om ons heen lijkt wél een bassin. Vanop de boeg maak ik foto’s van de prachtig spelende dieren. De beelden zijn zo goed en helder, alsof ik ze onder water genomen heb!
We naderen de baai en ons vrolijk ontvangstcomité zwemt de andere kant uit.
Bergen, met aan de ene kant weinig en aan de andere kant, van de baai, véél begroeiing, lachen ons toe.
Ons anker valt, het fileermes snijdt door ‘de vangst van de dag’ en even later liggen prachtige filets in de koelkast & diepvries.
Even snel ontbijten en dan naar he dorp van Atuona, dat slechts een dikke km, aan de andere kant van de baai ligt. De wandeling gaat langs de weg die de berglijnen volgt, die omhoog & omlaag gaat. Autostop helpt om dit even niet allemaal te voet te doen, na een Nachttocht en het binnenhalen van een grote vis. En nog zijn we te laat en staan we voor gesloten deuren bij de ‘gendarmerie’ en snackbar ‘Make Make’ (7u30-12u30) met internet.
In het dorp bezoeken we twee magazins die goed gevuld zijn en ook verse groenten verkopen.
De terugtocht wandelen we en nemen we een ‘shortcut’ van de ene kant van de baai naar de andere kant via het zwarte strand. Dit kan enkel bij laag water, omdat bij hoog water een geul wordt gevuld en deze net te diep is om ‘pootje te baden’ 😉
Weer aan boord vullen we een koeltas met enkele pakketjes met elk twee dikke moten zeilvis 🐟. We dinghieën langs de ‘onbekende’ geankerde boten en delen ze uit. Zo maken we al snel nieuwe vrienden en krijgen we uitnodigen voor een borrel 🍺🍷. Deze laatsten houden we te goed... we zijn moe van de voorbije nachttocht en zoeken na het eten al snel ons bedje op.
