Woensdag 27 december ‘17, 13u tot donderdag, 28 december ‘17, 9u30 -> 9u Lokale Tijd (LT) (UTC -10 = -11 tijdsverschil met BE(UTC +1u)!) (klok terug 30’ verzet voor Lokale tijd)
Resultaten na 20u30’:
Afgelegde afstand: 111NM
Gemiddelde snelheid: 5,4kn
Knopen wind: 6,5kn
Positie: 15º30’48S 145º27’36W
Afstand tot bestemming (Fakarava): 40NM Fakarava Noord & 70NM Fakarava Zuid
De wind is weer zoek... de nacht verloopt weer met ettelijke motoruren. En we besluiten om tussenstop te maken op het atol ‘Aratika’. Morgen wordt er meer wind voorspelt en dan hopen we al zeilend verder te kunnen varen naar Fakarava.
Om 9u varen we ‘Passe Fainukea’ in, een smalle pas met scherpe koraalranden en -bommen vlakbij, alsook visfuiken en visstokken met netten. We krijgen 2 knopen stroming kado en glijden vlot en veilig het atol binnen.
Visboeien liggen verderop in het atol in het appelblauwzeegroene water.
De kleuren verblinden ons en ‘First mate’ is onder de indruk van het paradijselijke decor & natuurlijke pracht, hij wordt er zowaar stil van...
Het heldere water kunnen we moeilijk weerstaan en als ochtenddouche kunnen we niet meer wensen 💦
Een wandeling van motu naar motu door de ‘hao’ (watergeul tussen elke motu/eiland). Op sommige plaatsen staat het water hoog, tot onze knieën, althans bij de mannen, tot aan mijn heupen. Zwartepunthaaien komen nieuwsgierig dichterbij zwemmen, maar schrikken al snel wanneer er een stuk oud koraal naast hen in het water plonst 🦈
Honden en kinderen komen ons begroeten. Bij het pittoreske kerkje met gekleurde glasramen, maken we een praatje met een jong koppeltje. Dit was vroeger het dorp, nu is er een nieuw dorp aan de overkant van de atol. Met hun zeven maanden oude baby luieren ze in een hangmat onder de schaduw van enkele palmbomen 🌴🌴. Uit hun bluetooth-speaker weerklinkt er hedendaagse muziek & Engelstalige nummers vanop hun smartphone. De kerk is gebouwd door zijn vader, maar beiden zijn ze opgegroeid in Tahiti en zijn sinds kort hier komen wonen. Ze hebben gekozen voor het meer relaxte en goedkopere leven op een atol. In Tahiti kost alles geld. Hier gaan ze eens vissen of langoesten vangen, eten ze een kokosnoot, doen ze aan copra.
Geen gsm- of internetbereik hier... weg van de drukte van de rest van de wereld... ze zijn gelukkig met hun drietjes.
Anker op en langs de bebakening varen we naar het nieuwe dorp aan de overkant. In het midden van het atol is een motu met enkele huisjes: een parelboerderij.
Een grote betonnen stijger voor het bevooradingsschip springt in het oog. Alsook de grote nieuwe schoolgebouwen. Maar er is geen levende ziel te bespeuren... het is heet en vochtig en de druppels glijden als parels van onze lichamen. Aan de oceaan kant zien we bijna geen afval. Netjes is het daar, misschien is het allemaal aan de noordkant aangespoeld?
Speciale oranje kleurige overwoekerende slierten hangen over en op de bomen. Dit materiaal zagen we reeds verwerkt in decoratie, kronen en kostuums. Het is een parasiet en versmacht de bomen, waardoor ze dood gaan! Het wordt ook als medicijn gebruikt tegen het speen 😉.
Muziekklanken trekken onze aandacht. Een voorbijrijdende jongen met een radio op zijn fiets... zo reden we vroeger ook door de straten 📻🎶🎵
Hij wijst ons de weg naar een winkeltje. Enkele locals genieten onder een parasol van een Hinanobiertje.
De dame opent de deur van haar winkeltje en doet het licht aan. Véél staat er niet, vooral blikvoer. De kerstdecoratie en Amerikaanse vlaggen nemen de helft van de winkelruimte in beslag. Geen baguette, verse groenten of fruit...
Dan maar zoals de locals iets verfrissend drinken en een praatje maken. Het is een lieve dame en ze belt even naar een pension of we daar kunnen dineren. Deze is gesloten en er is ook geen ‘snack’ op het atol.
Dan maar een tonijntje van onze vangstvoorraad klaarmaken en smullen.
Wat een leuke relaxte atol, met slechts 180 bewoners, van de vroeger 700 mensen, die leven op een ‘chill out’-modus: géén internetcafé of wat dan ook... dus ook géén gratis WiFi voor ons, enkel mobiele data.
