Vrijdag, 29 december ‘17 -
woensdag, 3 januari ‘18(UTC -10 = -11 tijdsverschil met BE(=UTC +1u)!)
Dromend van de vele
kokoskrabbetjes die we gisteren op onze wandeltocht tegen kwamen, worden we
gewekt door regendruppels, van een squall, die door de luiken hun weg naar ons
vinden. Na een heerlijk rustige nacht in horizontale positie zonder wachtlopen,
klapperende zeilen of brommende motor, nemen we jammergenoeg afscheid van dit
mooie ‘pure’ plekje. Een andere atol en bestemming wacht op ons.
Via de
betonning en digitale vaarroute op de plotter varen we naar de ‘Tamaketa’ pas,
aan de andere (west) kant van Aratika. Deze pas is iets dieper. Het water is
als helder sparein water. Hierdoor zien we de bodem op 13m diepte en langs
beide kanten van onze dame verschijnt een muur van koraal, die we in een
sneltempo aan ons voorbij zien gaan... met een meegaande stroming van 5kn
worden we buiten gespoeld. Een super snelle exit, zeg maar 😁
Er is wat
wind... zeilen heisen dus. Enkele mijlen verwijdert van de atol, wordt het
visaas 🦑 te water
gelaten, al snel buigt de visstok 🎣 door en rolt de lijn verder af. Zeilen reven, snelheid eruit
halen en terwijl Tim de lijn binnenhaalt, wordt ze slapper en voelt hij geen
weerstand meer... de lijn is afgebroken... Maar wat zien we daar achter de boot
in het water zwemmen? Twee haaien! WoW 😱. Zou er een haai 🦈 de lijn kapot getrokken hebben? Gelukkig is ie dan gebroken,
die willen we niet aan boord! Wél jammer dat we alweer een visaas kwijt zijn!
En waarschijnlijk zwemt er nu een haai rond met een hazenlip 😂🤣😂.
De
spinnaker gaat voor anderhalf uurtje op en dan moet de motor het weer
overnemen. Ondertussen groeit de ‘Muiterij’ aan boord elke dag. Zullen Tim en
ik de Captain afzetten?
Tegen 15u
bereiken we de ‘Garuae Pass’, aan de Noordkant van het grote atol Fakarava.
Deze pas is de breedste in Frans Polynesië. In juli waren we hier reeds (zie
blog 11-16 juli ‘17). Nu zeilen we het dorp 'Rotoava' voorbij, de lagoon in
richting het zuiden, tot halverwege de atol (37mijl lang!) waar we net voor
zonsondergang toekomen bij ‘Pakokota’ Yachtservice. Alle meerboeien zijn bezet
en Fransman, tevens eigenaar van de yahtservice, Matthieu, komt in zijn bijboot
een geschikte plek aanwijzen waar we kunnen ankeren.
Aan land
maken we kennis met zijn Polynesische vrouw, Agnés en hun dochtertje van 23 maanden,
Hanihia (betekend: ‘Wie reeds geliefd was’). Ze wonen hier met een prachtig
zicht op de lagoon. Samen bieden ze hier voor de passerende jachties enkele
services aan: drankje, WiFi, wasserij, vervoer nr stad of luchthaven,
bootsitten, diesel, benzine, drinkwater, diner,... En ze hebben ook enkele
lodges die ze verhuren. Voor een diner zijn we te laat, dit moeten we minstens
een dag vooraf reserveren.
De
volgende ochtend wordt ik samen met een gevulde waszak op het steigertje
afgezet. Ik rij met Matthieu, Agnés & Hanihia mee naar het dorp, terwijl de
mannen de watertank weer aanvullen.
Aan het
vliegveld wordt Matthieu door een vissersboot opgehaald en de dames stoppen bij
elke magasin (3 in totaal) voor boodschappen. Een extra stop bij het nieuwe patisserie
winkeltje in het dorp van ‘Faka Delice’. Maar voor een bestelling moeten we
alsnog langs bij Pascaline zelf. Ze kent me nog en onze shoppingtrip loopt uit
door ons getater 😜
Morgen is
het oudjaar en de magasins zijn vanaf dan tot 9 januari gesloten en het eerst
volgende bevoorradingschip komt pas op 28 januari!
Blikvoer
en diepvries zal moeten worden aangesproken, maar dat zijn de locals duidelijk
gewoon, zoals ik kan zien aan Agnés haar aankopen. Met enkele dozen eieren,
aardappelen en enkele stockbroden, kunnen we op Zensation het nieuwe jaar met
verse producten starten.
Het blijft
raar om te zien dat de locals hun aankopen op de ‘poef’ kopen. In een boek of
op een fiche noteert de uitbater het bedrag dat de klant nog betalen moet. Dit
is ‘terug in de tijd’ voor ons en ondenkbaar dat dat nog kan in deze tijd.
Ieder van ons heeft al wél eens aan de kassa gestaan met een volle
boodschappenkar en dan plots zien dat je je tas, portemonnee of betaalkaart
niet mee hebt... Zonder pardon moet je dan je boodschappen achterlaten en om je
geld of kaart gaan.
Zelfs bij
Agnés zelf hoef ik nog niks te betalen voor de rit en was...
We laten
nog een gevulde waszak achter en maken met enkele andere jachties een
diner-date voor 1 januari bij ‘Pakokota’, voor we doorvaren naar de zuid
pas.
Hier
liggen enkele vrienden op ons te wachten om samen het oude jaar af te sluiten
en het nieuwe in te luiden. Het wordt een mooie zeiltocht van 17mijl door de
lagoon verder de atol in. Bij aankomst krijgen we meteen enkele haaien-vrienden
op bezoek... onze dame wordt omsingeld door wél zeven zwarte puntrifhaaien. Als
het anker ligt en we het water in duiken om hen te begroeten met de camera,
zwemmen ze er vandoor 🦈
De
volgende morgen is het dan eindelijk zover. Hier hebben we al véél over gehoord
en kijken we al lang naar uit: een dinghy-drift-snorkel in de zuid pas,
‘Tumakohua’ Pass. Dit wil zeggen dat we bij inkomende tij met de bijboot de
pas/atol buiten varen en ons in het water, al snorkelend met een lang touw aan
de bijboot, de atol indrijven met de stroming. Deze pas is zeer geliefd bij
duikers en gekend als een smalle onderwater vallei, die de woonplaats is van
van citroen-, hamer- & wittepuntrif haaien.
Met de
snorkelspullen aan duikelen we het water in, één iemand van ons houdt
beurtelings de lijn van ons Dinghietje vast, zodat de anderen verder over het
hoge koraal, net onder de waterlijn kunnen snorkelen. Ondertussen glijdt de
onderwaterwereld langs onze duikbrillen voorbij. Vissen in allerlei soorten &
kleuren, sprookjesachtige koraalformaties, enkele roggen en... verschillende
haaiensoorten: zwarte puntrifhaaien, witte puntrifhaaien en enkele grijze
haaien 🦈🦈🦈 Sommige
komen nieuwsgierig een beetje dichterbij, maar de meesten zwemmen zonder
aandacht aan ons te schenken verder.
Op het
einde wordt de stroming sneller en worden we verder de lagoon ingedreven.
Grappig om elkaar dan te zien voorbij zoeven 😅 Op dat moment kan je je niet tegenhouden, blijven hangen bij
een visje of omkeren is niet mogelijk.
Wauw, wat
was dit een spectaculaire ervaring. We zijn met z’n drieën helemaal overdonderd
door het snorkellandschap. Zo kunnen we de laatste dag van’t jaar afsluiten met
een extra vink op onze ‘emmertjeslijst’.
Tegen de
middag willen we van motu naar motu wandelen tot aan het resort & duikclub.
Maar de hao’s ertussen zijn net iets te diep. Dus dinghieën we er naartoe.
Jammergenoeg is de internet kapot (!) en kunnen we géén wensen versturen naar
BE/NL, waar het ‘Nieuwe Jaar’ reeds hier om 13u LT ingaat.
Bij deze
nog even onze wensen:
Wishing
you beatiful moments,
Treasured
memories and
A
healthy, carefree and happy
2018
Het
Oudjaar gevoel blijft een beetje zoek... we proberen een beetje de sfeer te
vinden en met z’n negen gaan we voor het diner naar de duikclub. Wat
kerstversiering en een buffet met heerlijke locale gerechten wordt ons
voorgeschoteld. De haaien zwemmen onder ons op het boven water liggend terras.
Nu en dan gaan ze flink te keer van een restje dat het water ingaat.
Haaienvinnensoep staat niet op het menu en voor hen géén mensenvlees, zo
blijven we vrienden 😜 Om 22u
worden we buiten gezet, ook al zitten we reeds buiten!
De
feestelijkheden worden verder gezet aan boord van één van onze vrienden.
Met het
spelletjes ‘Hints’ vullen we de resterende tijd op naar middernacht. Voor ons
drie is het niet gemakkelijk om in het Engels woorden/zinnen te vertalen & uit
te beelden. Maar we hebben veel lol en al snel tellen we de laatste seconden
af... met een glaasje bubbels klinken we op een goede gezondheid.
De buren
zorgen voor enkele vuurpijlen en enkelen springen het water in:
‘nieuwjaarsduik’ 😂🤣😂 Wél met
andere temperaturen en bewoners dan aan de Belgische kust.
De eerste
dag van het nieuwe jaar starten we met een dinghydrift. Verscheidene
haaiensoorten ontdekken we en honderden koraalvissen zwemmen onder en langs ons
heen. Een perfect begin van het jaar 2018!
We zeilen
terug naar Pakokota. Op de teller van het log verschijnt het cijfer 21000=
aantal nautische mijlen rond de wereld! Officieel is onze dame dus de wereld
rond 🌎🌍🌏 Maar het
klopt niet helemaal, aangezien het log reeds enkele keren vast zat. Zelf zijn
we met haar nog maar halfweg van onze toer samen... dus nog enkele mailen te
gaan. Toch een goed excuus en speciaal moment om op te klinken, niet waar?!
Onze tocht
verloopt langzaam met een rustig windje. Bij aankomst kunnen we een vrije
meerboei bemachtigen en na een zwemmetje maken we ons klaar voor het
nieuwjaarsdiner. Onder het licht van de volle maan klinken we. Agnés heeft een
buffet voorzien met lekkere locale gerechten, het is nog verfijnder en
lekkerder dan het oudejaarsbuffet. Met z’n tienen: zeven jachties en hun
drie, hebben we een gezellige avond.
Het blijft
toch een beetje raar dat de meeste woningen geen deuren of ramen hebben, enkele
lege voorziene ruimtes, waarin ze soms smalle stukjes glas schuin plaatsen.
Mieren, gekko’s en andere insekten & dieren zijn overal thuis en zijn ook
aanwezig tijdens een drankje of een etentje 🐜🦎 ‘Hoe meer zielen hoe meer
vreugd’, zullen we maar denken 😜
De
volgende morgen is het even ‘aanvul’ tijd: bijtanken van water- & dieseltank,
flessen-/drinkwater aansleuren en de was ophalen. Nog effe een duikje en dan
weer 17mijl terug zeilen naar de zuidpas.
Na een
mooie zeiltocht zien we slechts twee zeilboten liggen, iedereen is verder
gevaren, dus plek en meerboeien genoeg voor ons.
De
volgende ochtend krijgt het onderwaterschip van onze dame weer een extra
poetsbeurt. Hiermee zijn de zuigvis & haar kleintje blij. Hun zuignap
bovenaan hun platte kop is zo grappig en lijkt op een afzuigkap 😅. Vissen en haaien komen ook op de
afgeschraapte lekkernijen af. Twee grijze haaien en enkele zwartpuntrifhaaien
komen even poseren met ons dobberend huisje.
Daarna is
het tijd voor onze dinghydrift. Snorkels op en drijven maar met de stroom mee
de atol in. Er zijn nog meer haaien dan de vorige keren en ze willen allen
graag even poseren voor de camera, wat ons enkele mooie beelden oplevert. Ze
lijken zo irreëel, maar toch zijn ze echt 🦈🦈🦈 en wij... wij snorkelen tussen
hen!
De
stroming staat sterk door, aangezien het springtij is en zo drijven we bijna
helemaal tot aan Zensation.
Nog even
wat rondkijken op enkele motu’s, bijboot aftuigen en Zensation vaarklaar maken.
Morgenvroeg trekken we verder...
Maar we
hebben reeds een date gepland met de haaien voor in april 👍🏽
We’ll be
back!
Toelichting:
‘hao’:
watergeul tussen elke motu/eiland op de koraalring van een atol
