Donderdag, 4 januari, 6u30 tot vrijdag, 5 januari, 6u30 (UTC -10 = -11u tijdsverschil met BE(=UTC +1u)!)
Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 150NM
Gemiddelde snelheid: 6,25kn
Knopen wind: 7,5 - 40kn
Positie: 17º16’17S 143º00’04W
Koers: 118°
Afstand tot bestemming (Île de Hao): 130NM
Bij uitgaand tij varen we de ‘Tumakohua’ Pass (Fakarava Zuid) door met extra 3 knopen stroom mee.
Meteen kunnen we zeil zetten, slechts voor even, dan valt de wind weg en daarna krijgen we weer een zuchtje, dus Spinnaker heisen. Met nog een gijp tussendoor kunnen we enkele uren genieten van het bolle Spizeil. Dan zakt ie, net als de wind, helemaal in... motor aan. Gelukkig hoeven we maar even naar het gebrom te luisteren, de wind is er snel weer en deze keer heeft ie meer kracht. Dus heerlijk zeilen ⛵️
Tegen zonsondergang zien we een zwerm vogels. Daar is vis! De lijn hangt al de hele dag uit zonder resultaat. De vogels zijn voor ons. Yeah, we moeten er doorheen. Zullen we het geluk hebben... en ja hoor, daar gaat de lijn. De tonijn is nog maar net aan boord en voelt nog warm aan tijdens het fileren, wanneer de lijn alweer afloopt. Een tweede tonijn wordt ook weer door Tim binnengehaald 🎣. De vislijn krijgt verdiend vervroegd verlof en de diepvries zit weer vol!
Vanaf dan is de rust aan boord afgelopen. De wind trekt aan, het wolkendek trekt toe en de zeilen worden gereefd, een squall stort zijn water over ons heen.
In de combuis is het kunst- & vliegwerk, wat voor héél wat geroep en bewegend keukengerei & eten om verscheidene reddingsacties vraagt. De mannen doen hun best om onze dame haar snelheid af te remmen en even een iets meer comfortabelere koers te varen, zodat er wat in de potten blijft en een diner in de kommen naar buiten geraakt. Poewie, wat een job 😨
Het is pikzwart om ons heen, enkele flitsen ⚡️verlichten de oceaan achter ons.
Ik ga te kooi, terwijl de mannen een zware nacht te verduren krijgen. We bevinden ons in een front dat véél wind en regen met zich meebrengt. De windex doet het weer, na Tim zijn mastklim van voor ons vertrek uit Fakarava.
De windmeter geeft windstoten 🌬 weer tot 40knopen!
Bij de vorige trip viel de automatische piloot enkele keren uit, nu doet de plotter (=navigatiesysteem) weer raar: er kan niet meer in- of uitgezoomd worden met de draaiknop. Tja, is het dan toch Tim zijn grote ‘aura’ dat storingen veroorzaakt?! Het begon ooit bij zijn eerste bezoek in Galicië (augustus ‘15), waar de plotter af & toe uitviel. In maart ‘16 was hij erbij met de Heineken Regatta en... inderdaad de plotter viel uit... en nu, nu dit weer...
De golven bouwen zich op en de oceaan wordt rommelig. Zensation haar heupen krijgen stoten van golven die van alle kanten komen. Er staat slechts nog een ‘postzegel’ groot, of beter gezegd ‘klein’ lapjes zeil op en nog blijft onze dame snelheden van 8 knopen en meer lopen. Ze heeft het naar haar zin en laat de regen haar overvloedig spoelen.
De mannen zijn na elke wacht druipnat 💦
Om 2u30 ‘s nachts, schrikken we allen op van een MOB-alarm (=Man Over Boord)! We zijn allen aan boord, alsook de reddingsvesten met de MOB-detectors in. En ze zijn nog intact. Komt het van een ander schip? Neen, het is bij ons. De plotter reageert niet meer, we kunnen het alarm niet uitschakelen en dan valt de kaart weg 😱! Er wordt geprobeerd om de plotter uit te schakelen en weer op te starten, zonder succes. Wat nu? Onze navigatie is belangrijk, zonder... is het op de tast varen. Maar tussen atollen die je in het daglicht amper ziet vanaf enkele mijlen afstand, zijn in het donker helemaal niet te bespeuren. Gelukkig zijn we voorzien van enkele backups: een kleinere Raymarine plotter (beneden aan de navigatietafel), IPad met de Navionics app & kaarten, handGPS van Garmin en eventueel nog (ongedetailleerde) papieren kaarten.
De IPad wordt in een waterdichte hoes gestopt en kan zo in de cockpit gebruikt worden, als tijdelijk navigatiemiddel.
De donkere natte uren duren lang door de weersomstandigheden en dit voorval.
Het eerste daglicht is welgekomen...
