Terugblik op “Frans Polynesië”
Na meer dan een jaar hebben we dus ‘au revoir’ gezegd aan Frans Polynesië. Hier even een terugblik en wat praktische informatie voor vakantiegangers of zeilers die hier naar toe gaan.
De vriendelijke vrijgevige bewoners, zijn toegewijd aan de heilige missie om de unieke Polynesische gastvrijheid met iedereen te delen. De lokale mensen beschouwen hun paradijs op aarde & hun relaxte levensstijl als een geschenk van God. Ze zijn er trots op en blij dat ze dit geschenk genereus met anderen kunnen delen!
Toch is het niet allemaal rozegeur & manenschijn... Er is blijkbaar melding van het probleem ‘huishoudelijk geweld’! Wat is de oorzaak hiervan? Er heerst op de meeste 118 eilanden veel werkloosheid (uitgezonderd op enkele Genootschapseilanden, vooral Tahiti, waar de meesten naar toe gaan om te werken). Hierdoor is er een drank- & drugsprobleem (de meesten kweken hun eigen softdrugs en brouwen hun eigen alcoholisch mengsel). Dit proberen ze te beperken door de hoge alcoholprijzen, verbod op drinken in ‘t openbaar en enkele verboden opgelegde verkoopmomenten (zaterdag- & zondagnamiddag (afhankelijk per eiland)).
Het is de gewoonte in Polynesië om kinderen van je familie te adopteren. Van je kinderen of broers/zussen. Is het om hen te beschermen tegen bovenstaande of om hen meer mogelijkheden te geven op een ander eiland?
Qua gezondheidszorg, hadden we reeds gemeld dat dit gratis is, maar tandzorg zit daar blijkbaar niet in, of is het omdat er slechts, als je geluk hebt een ‘infirmerie’ is op sommige eilanden met een verpleegkundige. Een dokter brengt om de zoveel tijd eens een bezoekje aan het eiland. Voor de tandarts moeten ze meestal naar een ander eiland reizen. Het transport is oncomfortabel (speedbootje) of te duur (vliegtuig). De vele lachende gezichten die we treffen, hebben vaak vele openingen door het missen van heel wat tanden! Is het een gebrek aan tandhygiëne, bang voor het af te leggen traject, of is het door al de suiker die ze drinken & verorberen of zijn ze bang voor de tandarts?! Jammer van als die vriendelijke lieve vrolijke gezichten...
We schreven reeds dat Frans Polynesië duur is om spullen & proviand aan te kopen, zelfs lokale producten. Maar hoe duur is het? Maar hoe zit dat nu precies? Zorgt Frankrijk wel een beetje voor z’n overzeese gebiedsdelen?
Vele producten moeten van ver komen en ingevoerd worden We waren
gewaarschuwd en hadden dus in Colombia, Panama & Ecuador al flink gebunkerd en de proviand in de bilge steeds goed aangevuld.
Er geldt een speciale regeling voor een flink aantal producten. Zo vinden we pasta, rijst, olie, meel, boter, melk en nog vele andere producten met een rood prijsstickertje. PPN staat er dan op het schap= ‘Prix Produit Necessaire’. Deze producten worden gesubsidieerd door de overheid. Zo wordt Frans Polynesie weer een beetje betaalbaar. Jammer dat er op de wijn en bier ook niet zo'n rood stickertje zit...
Het enige wat echt betaalbaar en lekker is, is het goedkoopste vers gebakken Frans product: een baguette. Deze kost ongeveer tussen de 53 & 70 Polynesische franken (= 0,45 - 0,60€) . Dat is wel erg goedkoop. Hoe kan dat? Tijdens onze eerst landing in Gambier, zagen we de oven in de bakkerij. Ze werken hier wel mooi met de 'gekoeld gerezen' bakmethode. Het deeg wordt 's middags bereid en tot baguettes verwerkt. Die gaan vervolgens op karren in een geconditioneerde ruimte. Terwijl de bakker nog slaapt gaat de temperatuur langzaam omhoog en gaat het brood mooi rijzen. Als de wekker gaat kunnen de karren direct de oven in en een half uur later zijn de baguettes klaar. Maar hoe zit het nu met die 53 franken? De eigenaar van de bakkerij legt ons uit dat Frankrijk het meel/bloem (deels uit Nederland) en de gist subsidieert. Transportkosten worden ook niet gerekend. En zo kost in heel Frans Polynesie een baguette tussen de 53 & 70 franc.
Voor de rest zijn wij als rondvarende zwervers heel inventief en wisselen heel wat recepten met elkaar uit en proberen producten zelf te maken/kweken: mungobonen=taygé/sojascheuten, yoghurt, kaas,...
Wat ons ook bij blijft en heel grappig is om te zien in het straatbeeld, zijn de langwerpige smalle brievenbussen, waarin de rondrijdende bakker de verse baguettes kan instoppen.
Iets luguber is de graven van hun voorouders of andere familieleden die in hun tuin begraven liggen. De heilige stenen worden vaak door de honden als ideale schaduwrijke ligplaats gebruikt, of als stockeer ruimte voor hun spullen...
Dit land en deze mensen zullen voor altijd in ons geheugen gebrand zijn en hebben ons hart veroverd. Met pijn in ons hart nemen we dan ook afscheid... we hadden hier best nog langer willen & kunnen verblijven, maar er zijn nog heel wat landen op onze route om persoonlijk te ontdekken. We gaan hier nog vaak aan terug denken. Het was een ongelooflijk fantastisch jaar en we prijzen ons gelukkig dat we hier konden zijn en van dit alles mochten genieten. Zitten jullie met de vragen welk land het mooiste, relaxte en onze voorkeur geeft?! Nou, mooi zijn ze allen op hun eigen unieke manier, de meest relaxte is een strijd tussen allen met uitzondering op Tahiti. Als we een plek moeten kiezen waar we zouden willen wonen, dan zouden we eerst zeggen het Gambier Archipel, omdat je hier alles hebt: eilanden, bergen, riffen, motu’s en een lagoon in een klein archipel, maar omdat de bereikbaarheid toch wat omslachtig is en duur, gaat de voorkeur uit naar één van de Genootschapseilanden (uitgezonderd Tahiti omdat het te druk en te stads is, maar wel lekker dicht in de buurt van de andere met een regelmatige luchtverbinding of ferries), die hebben dit ook allemaal op zichzelf en zijn beter bevoorraad. Maar het blijft ver van familie & vrienden in België, dus hoe adembenemend & relaxt het ook is... reizen we verder...
‘Mauruuru roa’ Polynesie Française pour tout!
😍😚😘
P.S.: de volgende twee blogs gaan over twee lokale producten die héél belangrijk zijn voor de werkgelegenheid en economie van Frans Polynesië.
