Maandag, 23 - woensdag, 25 juli ‘18 (UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
Totaal trip:
Resultaten na 49u:
Afgelegde afstand: 314NM
Gemiddelde snelheid: 6,4 kn
Gemiddelde knopen wind: 10kn
Dag1: maandag, 23 juli ‘18_9u40 - dinsdag, 24 juli ‘18_9u40
Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 163NM op Log, 144NM over de grond
Gemiddelde snelheid: 6,79kn
Gemiddelde knopen wind: 13kn
Afstand tot bestemming: 144NM
Daar gaan we weer, op weg naar een volgend unieke plek. De zeilen gaan op en we zetten koers richting Palmerston.
De lijnen hangen uit, maar het is pas ergens in de namiddag dat we beet hebben en niet één, maar twee gelijktijdig. Eerst haalt the Captian de zelfgemaakte vislijn binnen, de contouren beraden een redelijk grote vis. Net voor ik de tonijn in het net kan scheppen, is ie weg, gelost van de haak! Het was grote dikke skipjack tonijn. Dan de visstok, ook hier hangt een grote dikke skipjack tonijn aan en we scheppen hem snel in het net en hijsen hem aan boord. Met zijn 80cm lengte en 20cm breedte, is het mooi visje, waarvan we dikke filets snijden. Een deel ervan eindigt als tartaar & poisson cru in de koelkast en de rest in de vriezer, die meteen weer vol zit!
De nacht verloopt rustig.
Dag2: dinsdag, 24 juli ‘18_9u40 - woensdag, 25 juli ‘18_10u40
Resultaten na 25u:
Afgelegde afstand: 149NM
Gemiddelde snelheid: 5,96kn
Gemiddelde knopen wind: 9kn
De rest van de trip verloopt heel rustig en aangenaam. We genieten van de tocht, verse vis en de rust aan boord.
Om 4u ‘s nachts zakt de wind in, de motor gaat aan en we motorsailen verder richting onze bestemming.
Voor we het weten zijn we er weer... land is in zicht en op VHF horen we de aanwezige jachten in Palmerston roepen dat ze walvissen zien. Het is nog te ver weg voor ons, jammer.
We horen nog twee andere jachten die onderweg zijn naar het atol. De ene komt net voor ons toe. Op kanaal 16 roepen we Palmerston radio/administration op. Ze laten ons weten welke meerboei we moeten nemen en dat er assistentie komt.
Het atol zelf is niet toegankelijk voor jachten, geen enkele pas is breed & diep genoeg. Hier moeten we buiten het atol, voor het rif aan een meerboei gaan liggen. Dit wil zeggen dat we blootgesteld zijn aan de oceaandeining, hierdoor is het niet altijd mogelijk of comfortabel om hier te liggen & te overnachten. We hebben het weer & de deining goed in de gaten gehouden omdat we absoluut deze unieke plek wilden bezoeken.
Zoals afgesproken komt er een aluminium bootje met twee lokalen erin ons tegemoet en helpen met onze lijnen door de lus van de meerboei te steken. Zensation rolt een beetje... Edward, onze gastheer, meldt dat hij straks met de ambtenaren terugkomt voor de inklaringsprocedure. Eens onze dame recht achter de moering ligt, moeten we ook ons anker droppen, voor extra bevestiging.
