woensdag, 24 oktober ‘18 (UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
Bij aankomst, liggen er reeds vier boten liggen aan het drijvende Q-dok (Q=quarantaine). Onze gele Q-vlag wappert, de afval staat in de kuip verpakt in containers van lege waterflessen en in twee dikke vuilniszakken over elkaar, zoals gevraagd (volgens de documenten van ‘quarantaine’). Alle verse voeding is opgegeten of verwerkt tot verse soep & pannekoeken. De laatste heb ik nog snel gebakken net voor aankomst. Het stukje salami is overboord gegaan en het plakje ham zat tussen onze croques, die we als ontbijt genuttigd hebben met een verse fruit-yoghurt-lassie. De meer dan toegestane twee kilo kaas (verscheidene soorten & verpakkingen) laten we voor wat ze zijn, we hebben de afgelopen trip kaas gegeten tot we er ff genoeg van hebben. We zien wél wat ze er mee doen. Tijdens het seminarie in Neiafu, Tonga, waren de dames van quarantaine & douane vrij duidelijk over het ‘aangeven van alles’: ‘declare declare declare!’. Over hun bezoek gaan heel wat horrorverhalen de ronde onder de cruisers en iedereen is onzeker over wat wél & niet aan boord mag zijn en wat ze zullen van boord halen. Om eerlijk te zijn heb ik hier wél wat slaap over gelaten en meerdere malen alle proviand gecontroleerd, genoteerd, schelpencollectie in bleekwater gestopt, alles extra geschrobd, enz... Laat ze maar komen, we zijn er klaar voor, althans dat hopen we!
Meteen komt de vriendelijke dame van douane/immigratie aan boord en heet ons welkom in Nieuw Zeeland. Ze neemt onze reeds ingevulde documenten door en stempelt onze paspoorten af voor 3 maanden. Ze kijkt noch de aanwezige alcohol, noch de medicatie-EHBO-voorraad na.
Wachtend op quarantaine, wordt reeds een ligplaats voor onze dame in de Marina geregeld.
En dan komt Brian, de jonge hartelijke quarantaine man aan boord. Ik toon hem alles wat we aangekruist hebben op de ‘aan te geven’ lijst en vraag & toon nog meerdere dingen waar we niet zeker van zijn. Alles is goed en mag aan boord blijven, inclusief onze schelpencollectie en grote benitier-/oesterschelp! Hij vraagt niet om onze stofzuiger, schoenen, snorkel-/duikgerei, vismateriaal en dergelijke te controleren op vuilsporen. Alles moest schoon gemaakt zijn, om zeker te zijn dat we geen bedreigende organismen aan land brengen. Bij het tonen van de facturen van de anti-fouling, haul-out en de onderwaterfoto’s van het onderwaterschip (genomen na het schoonmaken net voor vertrek uit Ha’apai) is hij heel blij & onder de indruk van onze uitgebreide documentatie. We krijgen 10/10! Een happy crew, alleen jammer dat we niet gevist hebben, blijkbaar is een vers gevangen vis wél toegelaten.
Om de hoeveelheid alcohol wordt niks gevraagd of gezegd. De hoeveelheid kaas wordt niet geteld en naar de ‘confit de canard’ waar je normaal slechts 1 blik mag van hebben, wordt ook niet gevraagd. Nou, dit ging wél heel vlot & soepel. De sympathieke Brian geeft ons meteen wat tips over zijn woonplaats ‘Auckland’ en we bieden hem graag een ‘echt Belgisch bier’ aan na de werkuren. Hij neemt alvast een foto van het flesje Duvel & het glas 😉.
Op minder dan een uur is alles geregeld en varen we naar de toegewezen box. Tussen drie palen en een vingerpier manoeuvreert the Captain onze dame. Op de kop van de steiger staat een ronddraaiend wieltje van een zacht materiaal, om de romp te beschermen & te begeleiden. Kikkers ontbreken, er zijn enkele beugels en rond de eerste paal drijft een soort harde cirkelvormige band voorzien met ringen waaraan meerlijnen hangen, die je op de bootkikker legt. Dit alles beweegt mee met het getij, een handig doordacht systeem.
We hebben alles achter de rug. Tijd om een flesje bubbels te kraken en te klinken op Nieuw Zeeland en de trip naar hier. Al bij al was het een goede trip en vooral een snelle. We hadden gepland er minstens één dag langer over te doen. En ook al waren de eerste dagen wat zwaarder qua wind & deining, op geen enkel moment was onze dame out of control. Haar crew had de touwtjes in handen en samen ondergingen ze de natuurlijke elementen. En ok, het was koud en werd kouder, maar dan kwam de zon en werd de zee een spiegel. Geen slechte ervaring of cowboyverhaal voor ons dus. Let’s say ‘cheers’ to that 🥂🍾🥂
P.S.: de trip Tuamotus naar Markiezen, vorig jaar, was net iets intensiever, opkruisen tegen de wind & stroming.
