Zaterdag, 23 & zondag, 24 april '16: nachtelijke tocht
De wind is nog niet volledig naar het zuiden gedraaid, zoals voorspelt en dus varen we scherp aan de wind met zuid-oosten wind richting het oosten, naar Anguilla.
De helling is weer wennen, vooral tijdens het koken en slapen. In de punt vooraan is het oncomfortabel liggen en doen mijn hart en oren pijn telkens onze dame van een golf afrolt en in de diepte valt of tegen een golf aanbotst. Haar geraamte rammelt en ze kreunt. Ik knijp in de matras en hoop dat ze zich sterk en taai houdt. Het ritme is afwisselend: glijden, omhoog tillen, vallen, botsen, knallen, rollen, duwen,... Af en toe krijg ik een leuke kriebel in de buik, maar slapen lukt niet.
De warmte binnen helpt hier niet bij en alle ramen en luiken zijn dicht om het opspattend water en de inbeukende golven buiten te houden.
The Captain ligt comfortabel op de kuipbank aan de lage kant. Ik zet me in de kajuitingang en probeer in foetushouding de wacht te lopen en tussendoor een oogje toe te doen.
De volle maan en vele sterren geven ons veel licht en op de plotter zien we enkele driehoekjes verschijnen van vrachtschepen die in ons ver-zicht passeren.
De wind wil niet draaien en we wijken verder van onze koerslijn. Straks zullen we een slag moeten maken om Anguilla te kunnen bereiken.
Ik nestel me op de kuipbank aan de hoge kant en probeer mijn lichaam erop te houden. Wanneer Geert de wacht overneemt, mag ik ook zijn slaapplekje innemen aan de lage kant. Al snel is ook de zon wakker en gaan we overstag. Even later draait de wind naar het zuiden...net nu het niet meer moest!
De eerste eilanden van Anguilla komen al in het zicht. We passeren Prickley Pear Cays, Dog, Coral and Sandy Island, waarvan de twee laatste enkel uit wit afstekend zand bestaan met enkele palmbomen en het grootste met een beachbar. Ze behoren ook tot een Nationaal park en we mogen er zonder ingeklaard te hebben en permit niet stoppen!
Net tegen de middag bereiken we ons doel en liggen we in Road Bay in Anguilla.
