Maandag, 1 mei '17
1 mei = de 'Dag van de Arbeid'. In Ecuador is deze dag ook een feestdag, dus alle musea, winkels, enz... houden hun deuren gesloten. Jammer voor onze programmatie en verlanglijstje waarop: het Panama-hoeden- & Pumapungo museum opstaan. Wat doen we nu? Nog een extra dag en nacht blijven? Of doorreizen? Het wordt het laatste. Het gemis naar onze dame begint te groeien en het voorbereiden voor de volgende 'grote' reis dringt zich op.
En zo stappen we om 10u30 op de bus richting de grootste stad van het land: Guayaquil. Het traject loopt langs het nationaal park van 'El Cajas' met meer dan 200 gletsjermeren, vele forelmeren en watervallen; nevelwouden met papierbomen,
bananen-, suikerriet- en cacaoplantages en impressionante diepe dalen met een kronkelende rivier. Het is de mooiste busrit die we tot nu toe gemaakt hebben, het landschap is adembenemend sprookjesachtig met de wolken die zakken en het met nevel bedekken.
Na minder dan vier uur arriveren we in Guayaquil, in de drie verdiepingen hoge grote busterminal! Wouw, wat een complex! Onze volgende bus naar Bahía vertrekt over een uurtje. Net tijd genoeg om even wat te eten en de benen te strekken.
Neen, het spijt ons, we blijven hier niet... Zensation roept... en we hebben deze stad reeds acht jaar geleden even verkent. Dus reizen we door.
We kruisen de rivier 'Guayas', de grootste in de Grote Oceaan uitmondende rivier van Zuid-Amerika.
Het blijft ons aangenaam verrassen hoe comfortabel de busreizen zijn en in goede banen worden geleidt door bekwame chauffeurs en hun conductors, die veilig achter hun sluisdeur zitten. De WiFi werkt dan wél niet en de filmkeuzes zijn niet onze genre, maar we komen steeds in de, om en bij, opgegeven reistijd veilig en wél op de bestemming aan. En zo arriveren we, na nog eens vijf uur bus, in de terminal van Bahía. Nog een taxiritje en we staan met onze rugzakken voor het ijzeren hekken van 'Puerto Amistad'. Jammer, de bar/restaurant is al gesloten. De bewaker opent de poort voor ons en brengt ons in een vissersbootje naar onze dobberende huisjes. Ze liggen er nog en op het eerste zicht zien ze er goed uit. Joepie: 'weer thuis'!
Nog een kleinigheidje eten en dan kruipen we moe en voldaan in ons vertrouwde bedje.
We hebben er een indrukwekkende reis opzitten in dit prachtige land en er is hier nog zó véél meer te zien! Zoals de Galapagoseilanden en het Amazonenregenwoud. We hebben weer héél wat indrukken te verwerken en proberen dit alles 'als een spons op te slorpen'. Ondertussen is onze kennis over: het land, bevolking, leef- en eetgewoonten uitgebreid.
Zo is de traditionele geneeskunde in de Andes een schat aan kruidendranken drinken, maar is tegelijkertijd zo veel meer: zuivering met medicinale planten, magnetische zuivering met een ei, diagnose en geneeswijze met een cavia (heel apart en de moeite om even op te zoeken op internet!), enz… Het gaat bovendien om een hele kosmologie waarin de mens deel uitmaakt van de natuur. Gezondheid is niet los te koppelen van het evenwicht en de harmonie van de mens met zijn natuurlijke omgeving en de gemeenschap.
Qua eten en drinken zijn we verwend en hebben we heerlijke gerechten en smaken geproefd.
Het meest aparte gerecht is 'cuy': cavia! Ja, echt wél, dat klein knaagdier dat in heel wat Europese huiskamers ronddremmeld. De smaak zou zoals kip zijn, maar de presentatie is creepy: de cavia wordt in zijn geheel opgediend op een spit met kop, staart en pootjes eraan!
Canalazo, de warme kaneel-suikerdrank is onze favoriet. Cana= rietsuiker, rietsuikerplantages bij de vleet hier. Het pure sap is bij de Andesbevolking zeer geliefd, waardoor je langs de weg vaak bussels lange rietstengels ziet en draaipersen aantreft waarmee ze het sap uit de rietstengels persen.
Een grappig, soms zelfs creepy, steeds weerkerend beeld in de straat, vooral bij eetgelegenheden, zijn de vuilbakken die als deksel een clown, Disney-figuur of ander hoofd/kop afbeelden met de mond/bek als opening. Een beetje 'Holle Bolle Gijs' van in de Efteling, weliswaar zonder de diepe zware stem die roept: 'papier hier!'. Hi, hi, hi,...
Net voor onze aankomst in Ecuador, waren er de verkiezingen voor een nieuwe president. In 2007 werd de sociaal-democraat Rafael Correa president van Ecuador. Na twee keer te zijn herverkozen (2009 en 2013) loopt zijn houdbaarheidsdatum af en moest er een opvolger komen. Tijdens onze reis kunnen we de naweeën hiervan aanschouwen in uithangpanfletten, posters, maar wat ons vooral opviel en bleef verbazen waren de grote hoeveelheid bespoten/-schilderde muren van huizen of omheiningen met de presidentskandidaten! Gek! Ik zou zulke muurversiering niet willen!!!
Met een nipte meerderheid van 50% heeft Lenín Morales van Lasso gewonnen. Lasso bestrijdt deze uitslag tot op heden, maar op 29 mei treedt Correa af en zal als alles volgens de boekjes verloopt, wordt Lenín de 'nieuwe' president van de republiek Ecuador. We zijn benieuwd hoe dit afloopt...
