dinsdag 2 januari 2018

Frans Polynesië: Markiezen: Hiva Oa, Atuona, Tahauku Bay - Fatu Hiva, Hanavave: Bay of Virgins

Zaterdag, 23 & zondag, 24 december ‘17  (UTC -9u30 = -10u30 tijdsverschil met BE(UTC +1u)!) (Markiezen Archipel is 30’ verschil met Tahiti)

Weer aan boord, na onze eilandrondrit met de 4x4, maken we in het donker onze dame zeilklaar, want we verlaten Hiva Oa vandaag nog voor een nachttocht. Dus dinghy aftuigen en al het fruit afspoelen en wegbergen.
Maar... de elektrische ankerwinch laat het afweten! Het is alweer de relais! Een nieuwe wordt vanonder het bed (één van de stockageruimtes aan boord waar reserve materiaal ligt!) gehaald en geïnstalleerd. Dit gaat snel met twee MacGuyvers aan boord 🔩🔧 die met behulp van hoofd- & zaklampen het klaar spelen in het donker. Het anker kan weer elektrisch opgehaald worden en om 22u verlaten we Hiva Oa en varen de nacht te gemoed. ‘Ad Interim’ Tim, zoals hij zichzelf noemt of ook wél ‘eerste matroos’, kijkt eruit naar uit om de wacht de doen en de nachttrip te ervaren. The Captain & Tim besluiten in de kuip te slapen en beurtelings eens rond te kijken, terwijl ik mag slapen in onze kajuit 💤😴 De wacht verloopt rustig, er is niks te zien onderweg. Tegen zonsopgang naderen ze de bestemming en zien Aranui uit de baai varen. Dolfijnen komen even meespelen met onze dame en de mannen genieten ervan 🐬🐬🐬
Ik wordt wakker wanneer het anker gedropt wordt... en heb al de rest gemist!
Slaperig stap ik de kuip in en kijk om me heen. Zijn we in een sprookjestafereel terecht gekomen?! Of in Wonderland?! Stijle puntige valleien lijken elk moment in het water te kunnen donderen... een fascinerend hallucinant landschap brandt op onze netvliezen 😎
We dobberen rond in de schitterende Maagdenbaai van het eiland Fatu Hiva. De oorspronkelijke naam was ‘Baie des Verges’ in’t Frans, wat letterlijk ‘Baai van de Penissen’ betekent. De missionarissen zetten er een ‘i’ bij: ‘Baie des Vierges’, dus ‘Maagdenbaai’. Een mooie plaats, waarschijnlijk één van de mooiste baaien ter wereld (volgens de reisgids) en onder de cruisers gekend als de baai waar valwinden de bergen afrollen tot wél 40kn. Of heeft een Amerikaan dat gezegd en geschreven 😜


FATU HIVA, TAPA-EILAND

Fatu Hiva was volgens de legende het dak van het 'huis van de goden', de Markiezeneilanden, waar de goden woonden. Dit kleine, maar prachtige eiland van 85 km² oppervlakte en ongeveer 630 inwoners, ligt ver weg van alles en iedereen dat het nog authentiek & puur is. Zodra je van over de zee aankomt, vergaap je je aan de wonderlijke natuur met wonderlijke bergvormen met de hoogste berg ‘Tauaoua’ (1125m). De betoverende schoonheid van het eiland fascineert al wie er aanmeert. In 1937 zetten een zekere Thor Heyerdahl en zijn vrouw voet op het eiland om er te leven zoals in het begin der tijden. Vandaag is er niet veel veranderd... De meeste plaatselijke bewoners wonen rond het dorp 'Omo'a, waar ze de traditionele en vermaarde ‘tapa’ maken uit boomschors.

Tijdens het ontbijt wordt het weer bekeken en besproken. Er is een ‘weather window’ om door te varen naar de Tuamotus Archipel... wat doen we? Kerstavond en Kerstmis hier vieren en het risico nemen om al motorend er naar toe te moeten varen of straks vertrekken en profiteren van het beetje wind dat voorspeld wordt?
In de baai liggen nog een aantal boten en al snel krijgen we bezoek van enkele jachties die ons uitnodigen voor een pot-luck om samen kerstavond te vieren. Leuk... maar, we hebben beslist om voor zonsondergang te vertrekken... Jammer...
Maar eerst nog snel even het dorp doorwandelen en de grillige kliffen van dichterbij bekijken. Volgens ons zien we tiki’s in de rotsvormen of lijken ze op de kerstman, of is het ‘Kerstmis’ die nadert en ons doet denken en/of fantaseren over...🎅🏽?! 😉
Enkele huizen zijn versiert met kerstslingers en andere kerstdecoratie. Dit hebben we nog niet eerder gezien, hierdoor groeit er toch een beetje een kerstgevoel bij ons drie. 
De bijboot wordt weer afgetuigd en uitgezwaaid door de andere cruisers verlaten we dit mooie sprookjesachtige plekje.
Met een boot vol fruit denken we de trip, van vier tot vijf dagen & nachten, naar de Tuamotus te overleven en hoeven we niet meteen te vrezen voor een ‘scheurbuik’ 😜
Het kerstdiner, binnen enkele uren, tijdens kerstavond, wordt nog een ‘?’. Wordt het een vers gevangen kerstvis of een kalkoen die plots uit de lucht valt of...?
Tuamotus ‘here we come’!


Info:

‘tapa’ = papier gemaakt van boombast dat bewerkt wordt tot een kledingstuk of wanddecoratie versierd met Polynesische tekeningen