Vrijdag, 13 juli ‘18
(UTC -10u = -12u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)
Totaal trip:
Resultaten na 68u30’:
Afgelegde afstand: 400NM
Gemiddelde snelheid: 5,83 kn
Gemiddelde knopen wind: 15kn
Dag1: vrijdag, 13 juli ’18_13u30 - zaterdag, 14 juli
‘18_13u35
Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 158NM op Log, 158NM over de grond
Gemiddelde snelheid: 6,58kn
Gemiddelde knopen wind: 15kn
Afstand tot bestemming: 237NM
Eén voor één gaan we anker op, met de angst dat het koraal
of het eiland hierbij ons niet loslaat, maar alle drie halen we zonder
problemen de meters ankerketting in en varen langs de koraalvlaktes en de
vlaggenstok-bebakening richting de ‘Taruia’ pas. Met drie en een halve knoop
stroom mee, verlaten we het atol en de pas.
Vanop het passagiersschip ‘Nivaga III’ zwaaien & roepen
de mensen ons toe. Ook voor hen ligt er een tocht van minstens drie dagen &
nachten, zij gaan richting het zuiden naar ‘Rarotonga’, wij varen zuidwest naar
‘Suwarrow’.
Onze bestemming ligt op 400NM van Penrhyn. De zeilen staan
en de lunch wordt geserveerd. The Captain wil nog even de zeilen wat bijtrimmen
en plaatst zijn kom met tortilla-croques op de kuiptafel. Onze dame schommelt
van links naar rechts en een golf zet haar even meer opzij... het kommetje
wordt van de tafel gelanceerd en vliegt door de kuip, waar de croques verspreid
belanden en alles vol hangt met de dipsausen mayonaise & ketchup! Wat een
smeerboel!
‘Zullen we terugdraaien?!’, zegt the Captain. Het is
duidelijk een vrijdag de 13de. Ooit heb ik gelezen dat je nooit op een vrijdag
mag vertrekken. Nou en dan vertrekken wij nog wél vandaag op die geluksdag,
vrijdag de 13de!
Ach het geluk zal wel keren... en ja hoor, daar gaat de
vislijn er als een speer vandoor! Snel het voorzeil inrollen, de lijn blijft
gaan, dat moet een enorme vis zijn! Ze blijft afrollen en dan... niks meer...
zijn we hem kwijt? Is de lijn gebroken? Is de visaas eraf? De lijn wordt
ingedraaid, er is geen spanning meer of iets te voelen van gewicht of
weerstand. Alles hangt er nog aan, behalve onze vangst... die zal nu
jammergenoeg wat moeilijker praten en met een hazenlip rondzwemmen! Enkele uren
later hebben we beet aan de twee lijnen, twee kleine skipjack tonijntjes, we
schenken ze hun leven in zee weer... zo kunnen ze nog wat groeien.
De avond valt en we hebben mooie rustige nacht, zonder de
‘nieuwe’ maan, maar met een hemel gevuld met duizende sterren en de
navigatielichtjes van onze vrienden die als dwaallichtjes voor en achter ons
bewegen.
Selfie & George 2.0 vormen een goed team en besturen
samen onze dame.
Wanneer de zon opkomt, is er veel bewolking. De batterijen
staan wat laag, waarvoor we de motor laten draaien om ze bij te laden.
Iets over de middag hebben we beet aan de vishengel. De
blauw, geel & groene kleuren vallen reeds van ver op en in minder dan een
half uurtje ligt er een Mahi Mahi aan de haak geslagen in de kuip, met een
borrel vodka in zijn graat blaast hij zijn laatste adem uit onder een handdoek.
Onze vrienden willen ook een vis en hun hengels hangen werkloos over boord.
Wij mogen onze eerste dag afklokken met een vriezer vol
verse vis. Yeah! Zou Neptunus ons beloond hebben voor het schenken van een
tweede leven aan de kleien skipjack tonijntjes?!
Dag 2: zaterdag, 14 juli ‘18_13u30 - zondag, 15 juli
‘18_13u30
Resultaten na 24u:
Afgelegde afstand: 130NM op Log, 134NM over de grond
Gemiddelde snelheid: 5,58kn
Gemiddelde knopen wind: 16kn
Afstand tot bestemming: 103NM
We tellen de reeds afgelegde mijlen en de nog resterende
mijlen. Er staat meer wind dan voorspeld en we gaan te snel. We moeten afremmen
om niet tijdens de avond of nacht aan te komen. Met zijn drie houden we onze
snelheid in de gaten en hebben de zeilen gereefd. Hierdoor blijven we allen wat
dichter bij elkaar, sneller varen heeft geen zin. George 2.0 wordt
uitgeschakeld om energie te sparen en Selfie neemt de teugels alleen in handen.
Wanneer de zon
ondergaat, komt het sikkeltje maan meteen op, maar lang blijft ze niet, maar de
vele sterren houden ons gezelschap.
The Captain ziet tijdens zijn wacht een grote rode bol
achter hem verschijnen. Wat is dat? De maan dat kan niet en voor de zon is het
te vroeg. Volgens een app op de smartphone ontdekt hij dat het ‘Mars’ is. Ook
de navigatielichtjes van onze vrienden blijven in het zicht en we beleven weer
een rustige nacht, waarin noch de zeilen, noch de teugels van Selfie gewijzigd
of bijgestuurd moeten worden. Heerlijk zo en we slapen lekker.
De volgende ochtend spendeer ik enkele uren in de kombuis.
Resultaat: twee verjaardagstaarten (appeltaart met taartbodem en ruitjespatroon
met rozijnen in rum geweld (boerenjongens!)) een kleine & een grote, kleine
voor ons twee vandaag, grote voor allen morgen.
12u01 = reeds 00u01 in BE = 16 juli ’18, the Captain is
officieel jarig en het Feest kan beginnen, hier midden in de Stille Zuidzee.
Dag3: zondag, 15 juli ‘18_13u30 - maandag, 16 juli ‘18_10u00
Resultaten na 20u30’:
Afgelegde afstand: 103NM op Log
Gemiddelde snelheid: 5kn
Gemiddelde knopen wind: 15kn
Nog steeds gaan we te snel en hebben nog een nacht voor de
boeg. Het grootzeil wordt ingerold en het gereefd voorzeil uitgeboomd.
Acapella & Bella Ciao hebben hun vislijnen weer
uithangen. We doen mee, een vers visje bij aankomst smaakt altijd.
Onze dame schommelt van links naar rechts, we lijken wél in
een attractie te zitten/staan... vasthouden is de boodschap!
Feestmenu voor the Captains B-Day:
Lunch: Lekkere Thaise soep met Mahi Mahi
Apo: Kippenworst speciale met een rum-cola (voor the Captain)
Diner: gebakken rijst met Chinese citroenkip
Dessert: zelfgebakken appeltaart met slagroom!
De zon gaat onder en ondertussen speuren we de hemel af op
zoek naar een ISS ruimtestation dat ons zou passseren. Het sikkeltje maan zien
we en hevig fel lichtje ernaast, maar het is ‘Venus’ en niet het ISS.
De nachtwacht verloopt weer rustig en staat vooral in het
teken van snelheid in de gaten houden en afremmen indien nodig.
We willen niet te vroeg toekomen, omdat we gebruik willen
maken van het zonlicht om de pas binnen te varen en alle bommies goed kunnen
zien.
Met z’n drie achter elkaar, Bella Ciao voorop, varen we om
10u de pas door. SY Jonas ligt er reeds en via de VHF worden er nog enkele tips
gegeven. Er zouden twee wit geschilderde houten stokken staan, de eerste aan
bakboord, de tweede aan stuurboord. We moeten goed kijken & zoeken,
alvorens we ze zien. Met bijna drie knopen stroming tegen en raffelend
kabbelend water gaan we de pas door.
Tussen de reeds drie geankerde boten, zoeken we een
ankerplekje bij de motu ‘Anchorage Island’, de ankerketting rolt af en de
visboeien gaan als ankerkettingdrijvers eraan.
