Zondag, 8 juni '14
Weymouth - Salcombe(EN)
We vertrekken al vroeg naar Salcombe. Het is een beetje ruw op het water, er staat een flinke deining en we hebben wind tegen stroom. Tegen de middag voel ik me niet zo goed, ik heb het kou en ben moe en kruip op de zetel in mijn slaapzak. Mijn solozeiler en stuurautomaat, George zeilen verder.
Dan hoor ik: "Lieverd, lieverd, kom snel, je vrienden zijn er!" Snel spring ik naar boven met fototoestel en camera. Dolfijnen! Wauw! Ze zijn met velen en blijven even rond en onder onze Zensation spelen. Het is een kleine soort dolfijnen en komen niet zo hoog boven als de tuimelaar. Ik kom ogen te kort en kan ze moeilijk op de gevoelige plaat vastleggen... Maar ik geniet van het moment dat ze er zijn... maar kijk, 2 dagen en retard... maar ze komen me alsnog feliciteren. Fantastisch! I love them!!!
Als klap op de vuurpijl, komen we toe in een verborgen stad:Salcombe. Zo lijkt het wel, want voordat we de aanloop van het stadje invaren, zien we enkel gebergte en natuur en dan plots, verschijnen er prachtige, gigantische villa's op de bergflanken. Heel mooi, je waant je in Oostenrijk of Zwitserland. Voor we de havenkom bereiken, zien we hevige rafelingen... en surfgolven en dan...twee wave-surfers. Geweldig en dat gewoon in een smalle strook water. Knap hoe de twee surfboys een golf nemen en erop surfen... lijken wel effe in Californië_L.A. te varen!
Ik neem onze "nieuwe gesofistikeerde pikhaak" en heb meteen ons lijntje door de eerste meerboei. Geweldige uitvinding deze meerboei-pikhaak, is een makkie om de lijn door de meerboei-ring te halen!
We hebben een fantastisch zicht op het mooie stadje en willen net aan de apo beginnen, als er een echte "surfboy":wilde bos blonde krullen, bruin-getint gezicht, blauwe ogen, knap koppie...komt tegenliggen met zen bootje. Het is Rob, de havenmeester! Hij is super-vriendelijk, ook al moet hij melden dat we een andere boei moeten nemen, omdat deze te klein is voor onze lengte. Géén probleem...voor Rob willen we ons wel verleggen en nogmaals onze meerboei-pikhaak uittesten. Dus bubbels en apo-hapjes weer in de koelkast en hop... als een fluitje van een cent gaat onze landvast door de meerboei-ring.
Eindelijk apo-time en genieten van de prachtige locatie. Het is al laat en we hebben geen zin om de dinghy te water te laten, we zullen Salcombe een andere keer verkennen. Nu is het vooral genieten...hier wil ik wél komen wonen, wat een zicht en rust...postcard-waardig!
