Zondag, 5 - maandag, 6 februari '17
Bestemming San Blas-eilanden, archipel voor de Caraïbische kust van Panama, ten oosten van het Panamakanaal, dat ook tot dit landbehoort, maar ze maken deel uit van de Kuna Yala-provincie. Sinds 1925 hebben de Kuna het recht op zelfbeslissing en sinds 2011 worden de San Blas-eilanden 'Kuna/Guna Yala' (uitspraak) genoemd. Het is een prachtig cruisersgebied van 357 kleine palmboomeilanden allen omgeven met koraalriffen. De namen van de eilanden zijn bijna onuitspreekbaar, lijken op elkaar of eindigen op 'UP'. Slechts veertig ervan zijn bewoond door ongeveer 300 000 Kuna/Guna-indianen, de vroegere inwoners van Panama, voordat het land door de Spaanjaarden werd gekoloniseerd. En nu enkel nog op de eilanden en op een smalle strook van het vasteland overblijven.
De eilanden worden bedreigt door de opwarming van de aarde en het stijgen van het waterniveau en regelmatig verliest een eiland deze strijd, verdwijnt onder de waterspiegel en vormt een gevaarlijke bedreiging voor ons cruisers. De foto's in de pilot, blogs en op internet hebben ons alvast doen watertanden. Zouden ze in het echt ook zo adembenemend en ongerept zijn?!
Passion Rebelle & Zensation en hun crew zijn klaar voor een dag & nachttrip van 125mijl.
Nog voor de laatste eilanden langs ons voorbij glijden, hebben we beet! De schaduw in het water lijkt groot en het binnenhalen van de lijn gaat moeizaam, wat er aanhangt, duidelijk zwaar... zou het een haai zijn? Het mes om de touwen door te snijden ligt klaar, want dat willen we niet aan boord!
Maar wanneer ie dichter bij de boot komt, zien we een grote waaiervormige vin en een lange speer/zwaard. Het is een 'sailfish'. De speer kan heel gevaarlijk zijn, hoe gaan we deze vangst veilig aan boord krijgen? We houden hem nog wa aan de lijn en hopen dat ie moe wordt. Geert spiest de haak in zijn lijf en trekt hem op de zwemtrap, zijn speer komt tussen de windvaan vast te zitten en ik trakteer hem op een goede scheut vodka. Nog enkele welkomstklopjes van de basebalknuppel en we sleuren hem, met een handdoek over zijn ogen, de kuip in. Wouw, wat een strijd... we zijn even buiten adem en helemaal opgedraaid van de adrenaline. 205cm meet deze kanjer van staart tot speer en er is zelfs een stukje afgebroken, tijdens zijn stijd met de windvaan! Wat een vis!!!
De kuip is één bloedbad 😱 De koelkast zit vol visfilets... er is zoveel vlees aan deze vis, hier gaan we enkele dagen zoet mee zijn, aangezien er weer géén plaats is in de vriezer!
Ondertussen bouwen de golven zich op en trekt de wind aan. En ik voel me een beetje onwel, nadat de vis gefileerd is en alles schoongemaakt is. Te lang met mijn hoofd naar beneden hangen en beneden bezig zijn is geen goede combinatie.
Na een gazpacho, die reeds vooraf bereid was, is the Captain z'n buikje gevuld en hoef ik niet meer te koken... oef... ik leg me meteen horizontaal om wat te bekomen en zo is de eerste wacht voor Geert.
Na enkele uren slaap, voel ik me weer top en neem na middernacht de wacht over. Er is niks te zien, we gaan lekker en onze vrienden verdwijnen achterons op de AIS. De wind neemt af, het golfpatroon verandert, het wordt rustiger en comfortabeler.
Na zonsopgang wordt ik wakker gemaakt om ons vrolijk springend tuimelend gezelschap te bewonderen. In elkaars armen genieten we van de exclusieve show...
Enkele uren later zien we hoge bergcontouren van Panama en eilanden opduiken.
De laptop staat in de kuip, onder de buiskap, we navigeren om en tussen de riffen heen m.b.v. 'Open CPN' en de Eric Bauhaus kaarten uit de gelijknamige pilot/boek 'The Panama Cruising Guide (fifth edition). Hier laten onze Navionics kaarten ons alweer in de steek en zouden we meer op land en riffen varen 😱 De golven breken en schuimen naast ons op de riffen.
Achter het eiland 'Isla Pinos' of 'Tubak', wat 'walvis' betekend naar de vorm van het eiland, is het rustig en we droppen het anker voor het strand met palmbomen. Rechts van ons ligt een idyllisch eiland en links zien we de hoge bergen van het vasteland van Panama, bedekt door een gigantisch wolkendek.
Er liggen reeds twee zeilboten, Amerikanen, alsook een marineschip. Passion Rebelle arriveert even later.
Het water is niet helder, dus ook hier geen gesnorkel 😏
We zijn allen moe en blij dat we er zijn. De hoge golven en rommelige zee zijn verleden tijd.
De vis wordt gedeeld. En na een stevig maal met een stuk van onze vangst, gaan we vroeg te kooi.
