Donderdag, 26 tot zondag, 29 januari '17
In de supermarkt halen we nog wat snacks en drinken voor onderweg. Het winkeltje dat fungeert als bushalte en ticketverkooppunt, heeft nog verse warme empanadas 😋 We zijn klaar voor de zes uur durende busrit 🚌naar de stad van drugsbaron Pablo Escobar, 'Medellín'.
We zitten comfortabel, hebben WiFi en op het TV-scherm worden Colombiaanse muziekclips afgespeeld, afgewisseld met de Engelstalige hits van de jaren '80 & '90=nostalgie🎶📺
Al slingerend rijden we door het Andes gebergte ⛰ en bewonderen we de prachtige natuur die we van achter de vensters zien opdoemen. Alsook de verschillende dorpen, huizen, hutjes, kraampjes, kolkende rivieren, koeien & paarden, daklozen langs de rivier, enz... De ene haarspeldbocht volgt de andere op. De grootste weggebruikers (letterlijk & figuurlijk) zijn hier de Amerikaanse langsnuitige trucks 🚛. Langs de weg zijn er tientallen truckstops voorzien, waar ze banden monteren, trucks wassen, enz... Hun snelheid ligt laag bij het omhoog rijden en wat hoger bij het afdalen, ze houden het andere verkeer op, waardoor we een gemiddelde van 30km per uur halen! Wegenwerken zorgen voor extra oponthoud. Daar maken de straatverkopers gebruik van en komen hun waar aanprijzen op de bus: mango-frietjes, limonades, water, ijsjes en andere versnaperingen. De mango-frietjes smaken heerlijk fris in onze mond.
Na enkele uren maken we een pitstop, die voor velen 'welkom' is, gezien de lange rij aan het toilet en deze in de bus ontbreekt 😉
Het wordt donker en na meer dan zes uur rijden, verschijnen de vele lichten van de mega stad 'Medellín' in de Aburra-vallei.
We zijn blij wanneer we in het busstation aankomen en een taxi vinden die ons naar het hotel brengt in de wijk 'El Poblado', 'Zona Rosa'.
Na een verkwikkende douche en het bewonderen van onze luxueuze kamer met groot bad/jacuzzi, zijn we toe aan wat lekkers. Bars en restaurants naar keuze in deze levendige, bruisende buurt met het 'Poblado' en 'Lleras' plein achter de hoek, waar backpackers en locals zich met een drankje in de hand verzamelen en genieten van de vele straatartiesten 🤹🏽♂️, muziek en elkaars gezelschap. We aanschouwen het tijdens het afkluiven van kippebilletjes met een plastiek handschoen aan. Ja, ze denken hier ook aan alles, hé en zo krijgen we geen vettige pollekes ✋🏼
We zijn moe en voldaan en verkiezen ons 'bad'! Heerlijk languit in een bad liggen en 'brubbelen' 🛁 Oooo, dit is weer even geleden en oooo zo ontspannend voor onze pijnlijke spieren 😌
De volgende dag trekken we na het ontbijt eropuit. Eerst proberen we een massage te boeken om onze pijnlijke lichamen onder handen te laten nemen. Er is nog een gaatje in de namiddag. Dus even tijd om de buurt verder te verkennen. En dan... 💆🏻💆🏼♂️ 'ZEN' met grote letters!
Onze spieren zijn er weer helemaal klaar voor en we willen meer van deze grote stad zien. Medellín wordt ook wél 'de stad van de eeuwige lente' genoemd en dit merken we aan de aangename temperatuur.
Tot voor enkele jaren werd deze plek als de 'gevaarlijkste' ter wereld beschouwd en ook wél de 'moordstad' genoemd! Maar de laastste jaren heeft het een enorme metamorfose ondergaan. Escobar heeft kwaad gedaan, maar ook huizen, scholen, sportvelden en kerken laten bouwen... weliswaar met drugsgeld 🤑
De stad is gebouwd, op de flanken en het dal, in lintvorm om de 'Cauca' rivier.
Het metronetwerk is hier goed georganiseerd en uitgebreid met kabelbanen om de meest moeilijk bereikbare plaatsen te kunnen bereiken zonder al te veel been- en klimwerk.
Met de metro 🚃 rijden we door de stad en nemen de kabelbaan 🚠 naar 'Park Arvi'. Deze brengt ons boven een 'arme' -/sloppenwijk. Hier wordt je niet vrolijk van! We besluiten de laatste kabelbaan, die naar het hoogste punt en het park gaat, niet te nemen, foto's nemen we vanuit de kabine en glijden weer naar beneden en stappen weer in de metro.
Volgende stop: 'Park Botero'
Medellín, is ook de geboortestad van de beroemdste Colombiaanse kunstenaar Fernando Botero. Zijn schilderijen en kunstwerken beelden mensen en dieren uit in absurde proporties, alles is uit verhouding en dit maakt zijn werk juist interessant. Hier kunnen we beelden van deze kunstenaar aanschouwen. En het aanraken van sommige heeft een bijgeloof 😉
Het prachtige Palacio de la Cultural Rafaël Uribe Uribe staat hier ook, het was het vroegere overheidsgebouw en nu expositieruimte en leeszaal.
De avond sluiten we af in de leuke buurt aan het hotel.
De volgende dag staan we al vroeg aan het 'Poblado' plein. Met een bus maken we een begeleidde daguitstap die ons naar een prachtige lagune zal brengen, 80 km van Medellín.
Met een bus gevuld met vele nationaliteiten bij elkaar, vormen we één familie voor één dag en verrijken we onze plekken en kennissen op aarde.
Om de rammelende en grommende buikjes te plezieren, krijgen we een tradioneel ontbijt voorgeschoteld van arepa met kaas en een warme choco met kaas.
Het beeld onderweg wordt gevuld met kraampjes en straatverkopers langs de weg, paard & kar, bruggen, rivieren, heuvels en bergen met veel begroeiing.
Santa Fé, een slapend koloniaal dorpje, is de oude nederzetting van de omgeving en was ooit de hoofdstad was van Antioquia. Aan het dorpsplein staat het statige grote witte gebouw van de kathedraal. Al slenterend verkennen we de smalle steegjes gevuld met witte gebouwen met de typische traliewerken van vakkundig houtsnijwerk rond ramen en deuren.
Daarna brengen we een bezoek aan de nieuwe stad, Marinilla, die is een vervanging voor de inwoners van de 'verdronken stad'. D.w.z. dat de andere stad opgeofferd werd voor het stuwmeer, die voor meer dan 70% van de energie/elektriciteit levert, die nodig is in Colombia!
We aanschouwen een heel aparte kerk, die gebouwd is in/onder een rots.
Daarna neemt de bus ons verder en kunnen we reeds een blik werpen op de lagune van het stuwmeer, alsook op de 200m hoge granieten rots 'Piedra del Peñol'.
Met goede moed beginnen we aan de beklimming van de 740 treden die ons naar de top brengen... de lucht wordt ijler en hier en daar is een heradem- & rustpauze nodig 😱 De pijn in onze benen was nog niet helemaal verdwenen en wordt weer extra aangewakkerd. Waarom doen we dit toch?! Nou, voor het onbeschrijflijke, fantastische panoramisch zicht over de lagune, dat gevormd wordt door het stuwmeer 'Embalse Peñol-Gautapé'! Onze monden vallen open... 360° vieuw van 'natuurlijke pracht' flitst voor onze ogen. Niet voor niets door UNESCO uitgeroepen tot het 'mooiste zicht' van de wereld 🗺
Na de lunch mogen we het meer verkennen tijdens een boottocht met een 'partyboot', muziek en drank zorgen voor de rest en we amuseren ons met leuke Panamezen.
Eens weer voet aan wal, bezoeken we Gautapé, een kleurrijk dorpje dat midden in dit prachtige waterland ligt. Het lijkt net of een schilder zijn kleurenpalet 🎨 over de gebouwen heeft gegooid. Het dorp is vooral bekend om zijn 'zocalos', versieringen/pleisterwerken, die op het onderste deel van de muur van de huizen aangebracht zijn, in 3D en ze weerspiegelen wat de zaak is, wat de bewoners doen of waar ze van houden. Dit is een mooi, knus en gezellig kleurig dorpje waar je 'super vrolijk' van wordt en niet weet waar eerst te kijken. De memoriekaart van ons fotoapparaat raakt aardig gevuld met alle mooie plaatsen, gebouwen en versieringen die we deze dag hebben gezien. Een uitstap om 'U' tegen te zeggen 👍🏼👍🏼
Vermoeid en voldaan komen we 's avonds weer toe in 'Poblado', Medellín.
Effe douchen en wat eten in de bruisende buurt en we zijn weer klaar voor de nacht.
De laatste dag relaxen we en genieten we van een laat ontbijt, uren brubbelen in 'ons' bad... de receptioniste zal er het zijne van denken, aangezien er gebeld moet worden om de jacuzzi aan en uit te zetten 🛁😂
Met geföhnd haar nemen we voor de laatste keer een kijk op de pleinen en pakken dan onze rugzakken in...
Een taxi-rit van een uur naar de luchthaven, brengt ons langs een mooie omgeving en buurt met vele bloemenkwekerijen, het zicht op Medellín in het dal blijft de moeite!
Vanuit het vliegtuig worden ons de laatste blikken op deze mega stad en het Andes gebergte gegund.
Binnen een uurtje zijn we weer in Cartagena, waar we een week geleden vertrokken zijn en waar ons drijvend bootje op ons ligt te wachten.
We zijn zo blij dat we deze trips in het binnenland hebben ondernomen en fantastische plaatsen gezien, maar we zijn ook moe na een week rondtrekken...
