Dinsdag, 21 - Zaterdag, 25 november ‘17 (UTC -10u = -11u tijdsverschil met BE(UTC +1u)!)
Door de grootte van de omliggende lagune van 80 bij 32 km, is “Rangiroa” de tweede grootste atol in de wereld (na ‘Kwajalein’ in Micronesië), Tahiti past er helemaal in! Toch is de maximumdiepte van de binnenzee/lagoon slechts 35 meter. De oppervlakte van 170km2 is immens!
In de 10e eeuw kwamen de eerste Polynesiërs naar Rangiroa.
Op 18 april 1616 werd het atol ontdekt door de ontdekkingsreiziger Jacob le Maire. De eerste Europese bewoners vestigden zich er in 1851.
Slechts 2 van de 418 eilanden (=motu’s) worden bewoond: Avaturo & Tiputa. Ongeveer 3300 mensen wonen verspreid over deze twee dorpen/motu’s.
Rangiroa heeft een bijzondere onderwaterwereld, een duikmekka dat veel toeristen aantrekt. Verder worden er parels, oesters, honing en zelfs witte (zoete&droge) & roze wijn geproduceerd.
Het is de enige koraalwijn op de wereld die op 20hectare harde droge koraalbodem wordt geproduceerd, volgens het principe van de biodynamische agricultuur. Over een bezoek of proeverij aan de wijngaard, vinden we niks. Hij is wél te vinden en te koop in de supermarkten, maar met 36US$/fles is die niet goedkoop... net iets te duur om hem uit te proberen, ook als is die uniek in de wereld!
Meer info:
www.vindethaiti.pf
Vanop de ankerplaats hebben we een mooi zicht op het ‘Kia Ora Resort & Spa’. We dinghieën naar de andere kant van de pas, naar het dorp Tiputa, op zoek naar wat WiFi, maar die vinden we uiteindelijk aan het havenkommetje vlakbij de ankerplaats aan onze kant van de motu, bij Snack ‘Puna’ (niet de beste en snelste, maar beter iets, dan niets).
Morgen plannen we om naar de ‘Blue Lagoon’ te varen, 17mijl verder het atol in. Om al enkele mijlen te winnen varen we voor het donker nog terug naar de Avaturo pas, waar we tussen honderden bommies, visnetten -stokken een plekje voor de nacht vinden. Met de snorkel wordt de ligging van het anker gecheckt: deze ligt nogal dicht bij enkele bommies, een waar obstakel, het ophalen zal morgen een uitdaging worden. Hopelijk helpen de drijvende visboeien aan de ankerketting om de ketting vrij te houden van deze natuurlijke patattas in allerlei grillige vormen.
Het is zo stil om ons heen: geen wind of andere geluiden, we zijn alleen...met een prachtige sterrenhemel.
De volgende ochtend beginnen we al vroeg met het ophalen van de ankerketting, het verloopt goed, zonder enig obstakel te raken. Oef!
Klaar voor een mooie zeiltocht in de rustige lagoon. We volgen de roze koerslijn die de plotter weergeeft, er buiten zien we enkele koraalvelden, visboeien en -stokken.
Plots merkt the Captain dat één van de zeillaten in het grootzeil er uithangt. Onder zeil trek ik hem de mast in! Al snel is het euvel verholpen en staat hij weer met zijn twee voeten op het dek. Zo makkelijk gaat dat, als de wind & golven het toelaten! Enkele dagen geleden, net voor we de pas van Tikehau bereikten, werd er een loszittende velcro van het voorzeil genaaid, alsook onder zeil.
Het is heerlijk zeilen zo, we lijken wél op een meer in Nederland, maar dan wél één met een zeeschildpad en haai die onze weg kruisen.
Reeds van ver zien we de felle kleuren van de lagoon in de lagoon = “Lagoon Bleu of Blue Lagoon”. De wind is toegenomen en windgolven bouwen hier op.
Achter een rif ziet het water er rustiger uit, met een nauwlettende ‘eyeball navigation’ proberen we ons een weg te banen en een ankerplaats te zoeken in het dichtbegroeide bommies-veld. Ik zie geen enkele gunstige spot en voel er niks voor om tussen al die patattas te gaan ankeren. Ze komen in allerlei formaten voor: hoge & lage, dikke & dunne, grote & kleine... Zensation wordt het rif weer uitgevaren en even verderop droppen we het anker in 14m diepte, waar we de bodem en dus ook de bommies niet kunnen zien... op hoop van... de visboeien moeten helpen om onze ankerketting te vrijwaren.
Op de weg naar de lagoon, wordt ons Dinghietje achtervolgt en omsingeld door zwarte puntrifhaaien. Geen één of twee, maar zeker 20 of meer! Ze laten zich niet afschrikken, ook niet wanneer we de bijboot door het ondiepe stuk, met onze voeten & benen tussen hen door, op het droge leggen.
‘Lagoon Bleu’ Wauw... wat een prachtige kleuren. Blauw in alle tinten die je maar kan bedenken. Het is groot en natuurlijke ondiepe zwembaden worden gevormd door een lijn van motu’s en koraalrif die een lagoon in een lagoon vormen. Deze oogverblindende natuurpracht hebben we voor ons alleen... met enkele vissen, vogels & nieuwsgierige haaien. De twee bootjes met toeristen zijn net vertrokken. Op enkele motu’s staan hutjes met BBQ’s, picknicktafels en ligstoelen, die door hen enkele uren per dag in beslag genomen worden. Langs de ondiepte en koraal banen we op onze waterschoenen een weg van de ene naar de andere motu, tussen honderden zeekomkommers en klein kleurrijk koraal die net met hun kopje boven de waterlijn uitkomen. De lagoon is te ondiep om te snorkelen, maar we kunnen de bewoners zo zien in het kristalhelder water.
Onze bijboot krijgt een uittocht met weer héél wat haaien. Door hun kleur onder de waterlijn, lijken het allemaal koraalbommies.
Zensation wipt op en neer in de hoger wordende windgolven. Het moment om de zelfgemaakte ‘Flopperstopper’ uit te testen. De giek wordt buitenboord gezet en daaraan wordt de Flopperstopper gehangen. Euh... hij gaat niet echt onder. Het materiaal heeft te veel drijfvermogen en de gewichten zijn te licht! Als extra gewicht wordt het bijbootanker inclusief ankerketting eraan bevestigd. Meteen voelen we een verschil: het werkt! Yeah! Alleen nog even een andere oplossing qua balast bedenken. Zensation met haar anti-schommelbegeleider bezorgt ons een fijne nachtrust.
Met een klein hartje halen we de volgende morgen het anker op... zonder problemen. Altijd weer een opluchting met al die onderwater-klauwen! En zeker als er niet direkt hulp in de buurt aanwezig is.
Een fijne zeiltocht brengt ons weer tot aan de eerste ankerplaats voor het resort. Door onze aan-de-windse-koers, varen we net buiten de aangegeven ‘roze’ koerslijn en is het hier & daar uitwijken voor enkele visboeien.
Het plotter-probleem blijft knagen en the Capatain blijft dagelijks zoeken naar mogelijke oorzaken & oplossingen. De grote en kleine plotter worden van kuip(buiten) naar navigatiebord(binnen) gewisseld. Maar na enkele minuten geeft ook de kleine het tutuut-signaal. Het zit hem dus niet in de plotters zelf. De bakskist wordt volledig uitgeladen en hij wringt zich in de onmogelijkste posities om alle elektrische bedradingen af te koppelen, uit te meten, in te spuiten tegen corrosie en weer aan te sluiten. Geen verschil! Het T-vormige verbindingsstuk achter de plotter in de kuip, vertoont corrosie en wordt vervangen door een nieuwe. De eerst volgende uren blijft AIS aanwezig en het getuut blijft uit... Is dit de boosdoener?! Is het probleem opgelost? Duimen maar!
Snorkelen voor de pas van Tiputa bij motu ‘Nuhi Nuhi’, beter bekend als ‘het aquarium’. Nou, de naam overdrijft niet! Sparein-helder water, vele honderden vissen, enkele haaien en kleurrijk koraal. Een groep van honderden vissen hangen samen en lijken wel een koraalbom. Duikers zwemmen onder ons door en hun luchtbellen omsingelen ons, haaien zwemmen langs, moerenen openen hun bek en we spotten zelfs een grijze haai...brrr...🦈
Wat is de onderwaterwereld hier mooi, tot nu toe is dit de knapste snorkelplaats, die we tot nu toe gezien hebben, in Frans Polynesië qua vis & koraal.
De timing voor een dinghydrift in de pas zit niet goed, het is te laat op de dag en dus niet goed qua lichtinval. Dit zal voor een andere pas en een andere keer zijn.
In de oven van Zensation staat een taart te rijzen en verspreidt heerlijk geuren voor het verjaardagsfeestje van de buurvrouw. Hieperdepieperdepiep... Hoera!
De volgende dag is het zover. Nog enkele verse baguettes en groenten & fruit kopen en dan anker op richting de Markiezen archipel.
