Vrijdag, 23 - Maandag, 26 februari ‘18 (UTC -9u = -10u tijdsverschil met BE(=UTC
+1u)!)
Bij het wegvaren markeren we de koraalbom op Navionics,
zodat we andere cruisers hiervoor kunnen waarschuwen!
Onderweg naar het dorp ‘Agonoko’ van Taravai (vier huizen en
een kerk!), aan de oostkant van het eiland, krijgen we een squall over ons
heen. Net op het verkeerde moment natuurlijk, zo zien we de koraalbommen niet
en kunnen we de watertank niet bijvullen. Het regenopvangzeil hangt niet op
omdat ik aan de preekstoel sta en omdat ook de ankerbak anders niet open of toe
kan. En die hebben we binnen een dikke mijl wél nodig om te ankeren. Met de
drie bakken in het gangboord, onder de bimini, proberen we wat regenwater op te
vangen. Alle beetjes helpen, maar we hebben minstens tweehonderd liter nodig om
de watertank weer te vullen.
Met ‘Open CPN’ volgen we onze track van vorig jaar. De regen
is gestopt, de zon komt even piepen en een handje toesteken.
Voilà we zijn er en hebben vanaf hier een prachtig uitzicht
op Mount Duff & Mokoto, de hoogste punten van het hoofdeiland Mangareva die
tegenover ons liggen. Meteen wordt het regenopvangzeil opgesteld, want er komt
zeker nog wél regen aan... althans hopen we. Al weken is het hier droog, op
enkele druppels na of zien we het op andere eilanden of in andere baaien regen,
net waar we ons op dat moment niet bevinden. Ja, terwijl we toch de zon liever
zien, willen we af & toe wat regen voor de watertank.
Hier hebben we mooie herinneringen. In juni waren het
Valérie & Hervé en zoontje Ariki die ons lieten kennismaken met de Frans
Polynesische gastvrijheid. Het anker zat nog niet ingegraven of we werden reeds
op de lunch gevraagd.
Hier kreeg ik ook mijn eerste bloem achter het oor gestoken
en vernamen we meer van deze traditie & betekenis ervan (*zie hier onder
voor meer info).
Nu is het onze beurt. De volgende morgen gaan we hen
opzoeken, het is een fijn weerzien met hen met enkele kadootjes en een
uitnodiging aan boord van onze dame. Meteen worden we overladen met fruit,
kruiden, avocado’s en een boeket orchideeën.
Enkele uren later zitten ze op ons privé-terras met een
aperitiefje en de zelfgemaakte pizza & pudding worden gesmaakt. De mannen
gooien een vislijn in het water en vangen op enkele minuten tijd acht ‘jacks’.
De lijn breekt jammergenoeg, maar we hebben een emmer vol voor de cruisers-BBQ
bij hen op zondag.
Toch willen de mannen het de volgende ochtend nog even
proberen. The Captain knutselt een nieuwe lijn met pluimpjes gemaakt van
mika-folie. Hervé hangt zijn boot aan onze dame en zo vissen de mannen elk
vanop hun boot, maar... geen beet...
Tegen de middag verzamelen we met z’n twintigen in de tuin
de gastvrije bewoners. Ieder heeft wat lekkers meegebracht. De vissen liggen op
de BBQ, er zijn worstjes, tonijn en varken. Het is één groot feest, met weer
veel nieuwe gezichten & contacten en allerlei lekkers. Als dessert heb ik
twee flan-taarten gebakken, mijn eerste experiment (gemakkelijk: doosje uit
Carrefour met poeder, waar enkel melk moet toegevoegd worden, laten koken en
dan afbakken in de oven) dat toch wél geslaagd is en de twee taarten met
caramelsaus overleven het nog geen tien minuten! Om de calorieën onder controle
te houden worden er wedstrijdjes volleybal & petanque gespeeld.
Tegen zonsondergang zoeken alle bijboten hun weg tussen de
bommies naar hun drijvende huisjes.
Het blijft genieten van de rijkelijk fonkelende
sterrenhemels op ankerplaatsen als deze, waar géén of slechts enkele lichtjes
aan land deze beïnvloeden. Zelfs al is er maar weinig verlichting op het
hoofdeiland Mangareva in het dorp Rikitea aanwezig, toch is de intensiteit van
de Melkweg feller op andere, donkerdere plekken in het archipel, zoals hier bij
Taravai.
Op maandag brengen we tussen de squalls door de was aan
land. De watertank loopt al snel over en enkele uren later, bij het ophalen van
de was, nemen we afscheid van de liefste mensen van Gambier: Valérie, Hervé
& zoon Ariki. Komen we nog terug? Als we nog niet kunnen doorvaren naar de
Australeilanden wél, anders...
Nog enkele kadootjes & knuffels uitwisselen en dan anker
op, naar Mangareva, om in Rikitea bij JoJo’s nieuwe weerberichten proberen te
downloaden.
*Meer info:
Een bloem achter je oor
Sinds de aankomst in Frans Polynesië, in juni ‘17, zit er
bijna dagelijks een ‘echte’ bloem achter mijn ‘linker’-oor, een hibiscus,
frangipane of een ‘Tiaré de Tahiti’, afhankelijk van welke bloemenstruik zich
op onze weg bevind. De eerste bloem, een rode hibiscus, kreeg ik van Hervé op
Taravai, Gambier Archipel.
Op de eilanden van de Zuidelijke Stille Oceaan is het een
traditie om een bloem achter het oor te dragen, zowel door vrouwen als mannen.
Bloemen staan symbool voor ‘feest, plezier en
levensvreugde’. Rond de markt van Papeete maken vrouwen bloemenkronen &
-kransen, die de Polynesiërs dragen bij speciale gelegenheden zoals huwelijken,
of gewoon op een gezellige avond bij vrienden.
Bloemen liggen aan de basis van vele Polynesische legendes.
De ‘tiare maohi’, die nu ‘tiare tahiti’ wordt genoemd, om het onderscheid te
maken met het woord tiare dat 'bloem' in het algemeen betekent, zou geschapen
zijn door de god Atea met de hulp van Tane, god van de schoonheid. Eeuwen
geleden mochten alleen koningen en prinsen deze heilige bloem plukken. Later
werd de tiare alleen gebruikt als symbool van ‘liefde’. Bij Polynesische
huwelijken werden het huis en bed van het jonge paar 30 dagen lang met tiares
versierd. Door de fijne geur van de tiare konden de jonggehuwden het geheim van
de overvloed van de god Atea ontdekken.
De Tiare bloem is één van de symbolen van Tahiti. Zowel
mannen als vrouwen houden ervan deze bloemen te dragen, ofwel als halsketting,
als kroon of als versiering achter de oren.
Tegenwoordig is de tiare tahiti nog altijd een
liefdessymbool: een bloem achter het linkeroor betekent dat iemands hart reeds
werd veroverd. Wordt de bloem rechts gedragen, dan is er nog een kans... Mannen
dragen ze ook, maar dan een gesloten exemplaar. Dan is er nog de ‘derde sekse’
(mahu of rae rae, mannen die zich gedragen en/of kleden als een vrouw). Eeuwen
geleden al werden deze mensen beschouwd als een combinatie van de beste
eigenschappen van een man en vrouw. Geen taboe hier rond, zoals ik reeds in een
eerdere blog vermelde. Deze mensen hebben vaak ook een gezin met vrouw en
kind(eren). Zij dragen de bloem vaak achterste voren.
Overal ter wereld dragen vrouwen bloemen in hun haar. Het is
de oudste en meest natuurlijke versiering. Met hun geur en fragiele schoonheid
kunnen bloemen eenvoudige kapsels veranderen in aanbiddelijke en zelfs
adembenemende creaties. Maar ze zijn niet enkel mooi, ze hebben ook hun eigen
verhaal.
De taal van bloemen gaat duizenden jaren terug. Elke
beschaving heeft haar eigen betekenissen verbonden aan de tedere planten. In
Europa werd de kunst van het dragen van bloemen erg populair in de tijd van
koningin Victoria, in de late jaren 1800. Toen had elke bloem een betekenis
uitgedrukt door de manier waarop ze gehouden, gegeven of in een vaas geplaatst
werd. Alles was gecodeerd, tot zelfs de kleur van de vaas.
Enkele tientallen jaren later herontdekten de
bloemenkinderen in de jaren ‘60 bloemen om hun verbondenheid met de natuur uit
te drukken, als een symbool van liefde, onschuld en goddelijke schoonheid.
Vandaag de dag worden bloemen nog steeds gedragen voor
huwelijken, voor traditionele lente- & oogstfeesten overal ter wereld,
heren dragen rozen of anjers in hun borstzakje op feestelijke evenementen en
wat zou een ‘prom night’ zijn zonder een bloemenboeketje rond de pols?
En zeg nu zelf, een bloem fleurt meteen de boel op en zo
gaan de meeste Polynesiërs dagelijks kleurrijk, fleurig en geurend door het
leven. Je wordt er spontaan vrolijk van!
De betekenis van enkele bloemen:
Tiare Tahiti: symbool van de liefde
Madeliefje: onschuld en zuiverheid
Gardenia: geheime liefde
Camelia: dankbaarheid
Gember: kracht
Tuberose: verboden pleziertjes
Hibiscus: fijne schoonheid, gevoeligheid
Rode roos: passie, liefde
Roze roos: vriendschap, bewondering, geluk
Abrikooskleurige roos: verlangen, bewondering, nederigheid
Witte roos: zuiverheid, geheimhouding, spirituele liefde
