Maandag, 26 - dindsdag, 27 februari ‘17 (UTC -9u = -10u
tijdsverschil met BE(=UTC +1u)!)
Voor Rikitea liggen weer enkele boten, allen met een
plastiek fles om hun ankerketting. Wat?! Ja, er zijn reeds drie boten die
bezoek hadden van een knaagdier: een rat. Hoe kan die nu aan boord komen? Dat
een rat kan zwemmen dat weten we, maar dat ie dat in zoutwater doet, kan the
Captain niet geloven. Nou, het zal toch zo zijn en die vieze beestjes met hun
knaagtanden die alle elektrische bedrading kunnen kapot knabbelen, hebben we
liever niet op bezoek, dus ook aan onze ketting wordt een plastiek fles gehangen!
Ondertussen zijn er zeven jachties die ‘Dengue’
(knokelkoorts) hebben, een ziekte overgedragen door muggen. Dus extra inspuiten
met deet en langere kleding aantrekken om lichaamsdelen te bestoppen, is een
oplossing om proberen te vermijden geprikt te worden door een ziektedragende
mug.
In het college is er een ‘beroepen-/studiekeuzedag’ voor de
studenten. We gaan met enkele andere cruisers een kijkje nemen. Politie,
brandweer, burgemeester, visser, elektricien, imker, tatoeïst, parelgriefeur,
schelpengraveerder, enz... zijn allen aanwezig en staan open voor alle vragen
van de leerlingen.
Regen, sqaulls, onweer drijven ons weer aan boord. Héél de
avond hebben we donder & bliksemt om ons heen. De foto’s die vanuit de
hemel gemaakt worden zijn om ‘U’ tegen te zeggen! WoW! Alle elektronische
apparatuur verdwijnt in de oven en we hopen allen dat de bliksem geen van onze
boten treft...
De volgende ochtend schijnt de zon en kan de natte was weer
opgehangen worden. Internet is weer in gebruik en weerberichten worden
gedownload. Het ene spreekt het andere tegen...
Er is een weervenster van 3,5 dag, we hebben minstens vier
dagen nodig voor de afstand van 580NM, misschien wél vijf, als de wind minder
is dan voorspelt wordt.
Wat doen we? Nu vertrekken of nog eens tien dagen of
misschien zelfs langer wachten tot er een idealer weervenster komt? Hebben we
haast? Neen, maar we willen toch naar de Austral Archipel en de
Australeilanden: ‘Rapa Iti, Raivavae & Tubuai’ bezoeken. Eind maart zou
onze uitlaatbuis geleverd worden in Tahiti. Dus willen daar ten laatste begin
april zijn. Dus, ja, misschien toch een beetje tijdsdruk...
De kogel is door de kerk. We wagen het erop. Geen tijd om
extra boodschappen te doen of de komst van het bevoorradingschip ‘Nuku Hau’ af
te wachten (zou woensdag of donderdag toekomen in Mangareva). We hebben nog
genoeg fruit & groenten en hopen op nog eens een zelfgevangen visje om de
maaltijden te verrijken.
Dus snel nog enkele mensen dag zeggen, dinghy aftuigen,
anker op en weg.
Zo verlaten we voor de tweede keer de 31 km² grootte
Gambier Archipel.
Een archipel met een unieke geologie: één rif, omgeven door
motu’s, geborgen in helderschoon water dat zich uitstekend leent voor de
parelkwekerij. Niet voor niets dat hier ’s werelds meest glanzende en
kleurrijke parels worden geproduceerd. Naast parels zijn er ook kerkjes en
kloosters. De Gambiereilanden dienden namelijk in een ver verleden als het
beginpunt voor het katholicisme. De archipel heeft in totaal 8 groene hoge
eilanden, waarbij Mangareva als hoofdeiland dient. Hier zijn een aantal
pensionnetjes te vinden waarbij ook trips naar een parelkwekerij en
buureilanden kunnen worden geboekt. Wat hier precies te doen is? Proeven van
het leven op een schitterende plaats die aanvoelt als het einde van de
wereld. Genieten van een mix van bergen, Robinson eilanden, verlaten
motu’s met wit zand of een rif met duizende vissen, alles op slechts enkele
mijlen varen van elkaar en je denkt dat je je op een héél ander stukje op de
wereld bevindt.
We hadden hier nog wél enkele andere motu’s en baaien kunnen
bezoeken. Maar het is tijd om weer andere oorden te ontdekken. Met enkele
Tahitiaanse zwarte parels rijker, stopt hier ons Gambier bezoek...
