Dinsdag, 20 - donderdag, 22 februari ‘18 (UTC -9u = -10u
tijdsverschil met BE(=UTC +1u)!)
Een mooie zeiltocht van 10 mijl brengt ons naar de ‘Onemea’
baai, die bijna volledig afgeschermt wordt door een rif. Daar slalommen we even
langs en droppen dan het anker voor twee okergele stranden met palmbomen.
Alweer een plaatje.
Maar de ‘STOP’-knop van de motor reageert niet, wanneer we
deze indrukken en zo de motor willen uit zetten. Nou, even de handleiding erbij
halen, want ergens moeten we de stroom kunnen onderbreken. Niks te vinden in de
handleiding, dan maar even in de motorruimte kijken en de motor stilleggen met
de mechanische afsluiting van de dieselpomp.
Mekkerende geiten op de bergflanken doorbreken de stilte.
Wanneer het donker wordt begint er een vissenjacht om
Zensation. Plonsen in het water trekken onze aandacht. Een bonk tegen de romp
vraagt om verlichting. Met een zaklamp zien we enkele vissen op de zwemtrap
spartalen. De jacht gaat de hele nacht door met plonsend water en klopjes tegen
de romp, die ons nu & dan even uit onze slaap halen.
De volgende ochtend zijn de mekkerende geiten reeds de
bergen aan het beklimmen & afdalen.
We genieten van onze eigen ‘Robinson’ baai. Ongeveer dertig
boten varen er rond in de 31 km² oppervlakte van de archipel en toch slagen we
erin om telkens weer een plekje voor ons alleen te vinden! Althans voor even...
een motorgeluid klinkt in de verte: een bijboot. Zeilers die in de baai hier
naast liggen, die even een kijkje komen nemen. Daarna horen we stemmen: wandelaars
die toekomen op het strand, vanuit de andere baai. Plots zijn onze twee
stranden ingepalmd, onder de palmen .
Na het ontbijt gaan we even een kijkje nemen en iedereen
begroeten die onze rust verstoort. En dan wordt het nog drukker: vissers en een
boot met toeristen houden een lunchstop. We helpen één van de cruisers met het
herstellen van een visnet en zien enkele kleine zwartpuntrifhaaien die
nieuwsgierig tegen het strand aanzwemmen.
Het bedieningspaneel wordt uit elkaar gehaald en alle
contacten worden behandeld met een anticorrosie product. Even de ‘STOP’-knop
testen... en ja hoor, die doet het weer.
Tegen zonsondergang is iedereen weer teruggekeerd en is de
baai weer van ons alleen. De wind is volledig zoek en het is zwoel. Een
klopgeest klopt tegen de boeg: het is de visboei die de ankerketting moet
vrijhouden van het koraal, die door de windstilte tegen de romp aanbonkt. Even
vervangen door een fender en we kunnen weer genieten van de stilte om ons heen.
Geen spetterende plonzende vissenjacht deze nacht... zouden
ze allemaal opgegeten zijn?!
