Vrijdag, 18 december '15
Mijn oordopjes doen redelijk hun werk...met tussenpozen slaap ik. Maar the Captain wil geen oordopjes en slaapt niet door het rollen en bijhorende geluiden... Om twee uur heeft hij het gehad en het hekanker wordt terug uit gegooid. Ons meisje beweegt zich meteen langzamer en de geluiden worden zachter.
Om vier uur begint ze opnieuw feller te rollen. Geert denkt dat hekanker los is. Maar ik merk er niks van tot de wekker om zes uur gaat. The captain haalt alvast het hekanker op, maar heeft enkel het met lood verzwaard ankertouw in zijn handen...zonder hekanker...die hangt er niet meer aan! Het oog is gelost! Dit zou niet mogen!
Wat doen we nu? Varen we door en kopen we ergens een nieuw hekanker? Of wachten we tot het licht is en proberen we het te zoeken?
We besluiten te wachten en bij het eerste zonlicht snorkelt the Captain rondt de boot en de plek waar we denken dat het lag. Maar het ligt op 12m diepte...het is zoeken naar een 'spelt in een hooiberg'! Ondertussen hebben onze vrienden door dat er iets mis is...ze zien van op het appartement dat we er nog liggen...
Hij besluit naar de kant te varen en in de haven een duiker te gaan zoeken. De duikschool komt ons helpen, maar de duiker gaat zonder overleg meteen het water in. De reddingsactie wordt door onze paparazzi-vrienden vanop het strand nauwlettend gevolgt en vastgelegd ;-) Even later voelen en zien we Zensation achteruit gaan en horen we geluiden aan de ankerketting. Euh, het is wél niet ons vooranker dat hij moet ophalen, hé! Door op de romp te kloppen, krijgen we de duiker zijn aandacht en kunnen hem de juiste richtlijnen geven. Maar zijn tijd zit erop, de rib vol betalende klanten wachten op een duik. Hij wil in de namiddag terugkomen... We stellen ons vertrek uit, dan varen we vannacht maar.
Voor alle zekerheid herankeren we en gaan even rusten. Na de middag trekt Geert zijn surfpak aan en neemt het kleine dinghy-anker mee met een extra touw waar een kleine fender aanhangt. Deze kan hij dan op de positie van het hekanker leggen, als hij die vindt.
Ik volg hem met de verrekijker, maar als ik even van beneden kom, zie ik enkel het witte fendertje. Ah, hij zal het hekanker gevonden hebben en op de bodem het andere ankertje aan het bevestigen zijn. Maar ik zie de fender verder en verder afdrijven... Ik tuur en tuur, maar geen snorkelpijp te zien. Pas een tijd later verschijnt hij aan de zwemtrap...hij is het fendertje kwijtgeraakt! En geen hekanker te zien...
Een halfuur later onderneemt hij nog een poging en ons gele ankerballetje hangt aan het touw. Deze keer verlies ik hem niet uit het oog! Plassen, dat is voor later, hou het maar op ;-)
Zonder resultaat komt hij weer aan boord. Het is reeds bijna 16u. Komt de duiker nog of stuurt hij zijn kat? We denken het laatste...
We besluiten verder te varen en halen anker op...jammer van het hekanker, maar ja...
Zeilen worden gezet en we zeilen met een fijne 6kn tussen twee ferry's voorbij de haven van Los Cristianos. Na enkele mijlen zie ik een rode rib in volle snelheid onze kant uitvaren. Hey, is dat niet de rib van de duikers? Ze halen ons in en willen nog poging wagen en maken duidelijk dat ze niet vroeger konden komen vanwege hun job op de duikschool. We keren terug en droppen weer ons anker. De duikers zijn reeds aan het zoeken, ze zijn met twee, de ene bestuurt de rib en de andere duikt en is met een touw verbonden aan de rib. Al snel komt hij boven en doet teken. Zou hij ons anker gevonden hebben? Hij gaat weer onder en komt even later weer aan het oppervlak met iets blinkend in zijn handen...het is ons Fortress aluminium hekanker. Joepie!!! Ze lag verborgen in het zeegras. De duiker had slechts een klein stukje ervan zien blinken!
Na een cola en een koekje en een leuke babbel, rekenen we af en halen ons vooranker weer op. De duikers blijven bij ons tot ook dit anker veilig boven is, dat is lief. Bedankt!
Zeilen worden weer gehesen en weg zijn we naar Gran Canaria, we zien het al liggen met dit helder weer. We hebben de wind tegen, maar we kunnen lange rakken opkruisen. Maar de wind valt weg na enkele uren en we zetten motor aan maar willen niet sneller dan rond de 5kn op het log varen omdat we geen haast hebben. We zullen toch 's nachts toekomen en hoe langer we er over doen, hoe lichter het zal zijn.
De zon gaat onder en laat lang een prachtige rode gloed op de drie westelijk gelegen buureilanden: La Gomera, La Palma en El Hierro. Prachtig! De halve maan en sterren zijn er snel en zorgen voor een heldere avond en veel licht.
Na het eten neem ik de eerste wacht en geniet van de heldere hemel en het licht van de halve maan die schitterd in het water. Na een tijdje wordt het frisser en trek ik mijn zeiljas aan en geniet van de kap en het pelsje er rond. Mijn ogen hebben het zwaar en de keukenwekker helpt me om de 15' weer waakzaam te zijn. Maar we komen niks tegen, buiten twee vrachtschepen in de verte.
Iets over 23u neemt Geert over, hij heeft toch al een beetje kunnen slapen...
