Donderdag, 28 oktober '15
Niks zo heerlijk als je dag te beginnen met een ochtendduik in helder blauw warm water...Geweldig! Hier hebben we lang op gewacht. Al weten we nog niet hoe warm het water is, want ons eendjestermomether hangt er nog niet in...en misschien was het in Porto Santo ook al wél zo warm, daar heeft ze geen metingen gedaan en het was het water ook aangenaam en mooi helder blauw.
Na het ontbijt maken we ons Dinghietje klaar, smeren we ons goed in met zonnecréme, zetten onze hoed op en varen we naar het strand. Langs het strand en de duinen wandelen we op een halfuur naar het dorpje en haven van La Graciosa. Het dorpje, Caleta del Sebo is niet groot en er is ook niet veel te zien, de tijd is hier blijven stilstaan. We wandelen door de zandweggetjes langs de huizen en enkele terrasjes en twee kleine supermarktjes/buurtwinkeltjes. Echte wegen zijn hier niet en je ziet enkel terreinwagens rijden en in de straten staan. Ook al is er niet veel, de witte geveltjes met blauwe omlijningen rond ramen en deuren, het oogt héél charmant en dan die rust en stilte...Hier kan je makkelijk honderd jaar worden! Maar waar leef je van? Ook hier zien we konijnenkeutels en weinig of geen vegetatie, uitgezonderd onze eerste palmboom met kokosnoten! Hier en daar zien we wél een mooi aangelegd rotstuintje met wat sterke planten en palmbomen.
Het is hier ook niet toeristisch, ook al zijn er vakantiehuisjes en -appartementen. Behalve de ferry die dagelijkse een groep vakantiegangers afzet vanuit Lanzarote en die op een glass-bottom boot stappen of op de catemaran, die dan onze idylische baai en strandje inpalmen en voor enkele uren de rust verstoren! Was dat hier géén beschermd natuurgebied?! Enkele toeristen wagen het ook om met een gehuurde mountainbike het eiland van 6,5km lang en 3km breed, rond te fietsen, geen sinecure in die zandweggetjes, duinen en tussen het vulkanisch gesteente! Je kan ook voor een Jeep-safari kiezen... Of je wandelt naar ons idylisch baaitje en leg je uren op het zandstrand. Voor surfers is het hier ook een waar paradijs, maar we zien er slechts enkele met hun boarden zeulen, maar niet in actie.
Free WiFi is hier niet aanwezig en aangezien onze Spaanse-simkaart plots meld dat we geen abonné zijn, zitten we echt afgezonderd van de buitenwereld!
Het overschakelen van het Portugees naar het Spaans levert ons wél wat moeite en versprekingen op, telkens opnieuw! Obrigada/-o, eu... gracias! We moeten er weer inkomen, na enkele terras-bezoekjes zal ons de juiste woorden wél weer vlot over onze tongen rollen, hé.
Bij de terugweg heeft de lagune zich ondertussen met water gevuld. Vanmorgen, bij laagwater konden we er nog doorwandelen, nu is het met natte voeten, zwemmen of rondwandelen. We kiezen voor het laatste en nemen wat foto's van deze prachtige verschijning. I.p.v. door de duinen te gaan, volgen we het strand en de andere baai. Plots zien we wat bloots en nog één en nog...oei, hebben we een bordje gemist? We voelen ons wat ongemakkelijk, maar zijn niet de enige met wat méér om het lijf die hier langswandelen.
Ons Dinghietje ligt bij aankomst, op ons te wachten en we zijn blij dat we ons na de wandeling kunnen afkoelen in het heerlijke water van 25°C, volgens ons eendjestermomether. Een zwemmetje rond Zensation, in deze temperatuur, gaat vlot.
Een volle ankerbaai en toch zo rustig...morgen varen we naar het buureiland Lanzarote.
zaterdag 31 oktober 2015
La Graciosa, Playa Francesa(Canarische)
Woensdag, 27 oktober '15
De dag begint met het bewonderen van de prachtige omgeving, waarin we ontwaken. Het water rondom ons is zo helder en zo prachtig blauw en na een ochtendduik, voelen we ook haar warmte. Het strand en de vulkanische gebergten schitteren in de ochtendzon en aan de andere kant kijken we op de Noordoostkant van Lanzarote, die hier ontzettend dichtbij ligt. Daar zien we in de verte huizen staan, vannacht waren het allemaal lichtjes. De verschillende gebergten van Lanzarote geven ons alweer een uniek zicht. De natuur heeft hier alweer iets prachtigs gecreëerd.
Het is hier een beschermd natuurgebied en om hier te ankeren heb je toestemming nodig. Die hebben we aan boord ingevuld liggen, maar nooit officieel aangevraagd, volgens andere cruisers wordt er niet op gecontroleerd...en anders proberen we het wél met onze charme, hé.
Meeuwen zijn al vanaf Porto Santo en Madeira opvallend weinig aanwezig, ook hier op Graciosa zijn ze in kleine aantallen te bespeuren, maar duiven des te meer!
We maken schoon schip en verleggen Zensation, door ons anker op te halen en een beetje verder in de baai het weer te droppen, in de hoop dat we hier wat beschutter en rustiger liggen, want af en toe rollen we wel wat. Diegene die onze overtochten niet zo goed verteerd, is onze munt-plant. Hij was mooi en sterk toen we het vaste land van Portugal verlieten en bij aankomst in Porto Santo was het nog een piere-verdrietje. Maar door de liefde en verzorgende vingers van the Captain was ie er weer bovenop aan 't komen. Helaas heeft ook deze overtocht hem niet goed gedaan...hopelijk komt hij er nog door. Zijn planten-broertje, de basilicum, daarentegen doet het héél goed en houd zich berensterk.
We cocconen, zwemmen, luieren en genieten van al het moois rondom ons en de rust... Ja, ja, een meerdaagse tocht is toch altijd wél vermoeiend.
Morgenvroeg gaan we La Graciosa verkennen.
Laat ik het ondertussen even hebben over enkele dingen die al een tijdje popelen om in onze blog te verschijnen en waar we al langer mee te maken hebben of kunnen hebben.
Ten eerste: de toiletbrillen-dief/-dievegge! Ja, sinds Frankrijk is die ons al aan het plagen en komen we toiletten tegen zonder wc-bril. Ook in Spanje en Portugal is hij of zij geweest...vervelende dief hoor, ik hoop dat die onze route niet blijft voorop lopen en doorgaat met de diefstal. Ondertussen is er nog een bijkomend iets bij een toiletbezoek, sinds we in de Algarve aankwamen, nml. het toiletpapier dat niet in het toilet mag gegeooid worden, maar in de vuilbak. Dat kennen we wél en passen we ook op ons Zensation toe. En we kennen dit ook van op de Griekse eilanden, dus no problema ;-)
Ten tweede: kakkerlakken! De eerste hebben we in Olhão(PT) zien lopen, en in Porto Santo zijn ze ook gespot en in Madeira liepen ze onder onze voeten op het terras. De Canarische zouden een echte broedplaats voor hen zijn en vanaf hier is het een plaag. So watch out! Wij hanteren al langer 'de geen schoenen aan boord'-regel. Want de kakkerlakken dragen hun eitjes onder hun schild en als je er op trapt, heb je die aan je zolen hangen en wanneer komen ze uit? Ook wordt er geen karton of etiketten meer aan boord gebracht vanaf de Canarische, want ook hier kunnen eitjes onder plakken. En als er iets is wat je niet aan boord wil en niet kapot krijgt, dan zijn het wél deze beestjes!!! Schoenen gaan in een mandje naast de reling en worden afgewassen, alvorens ze weer aan boord komen. Kakkerlakken-lokhuisjes hebben we al sinds de Spaanse Ria's. Maar elke cruiser weet dat, ondanks de voorzorgen, je vroeg of laat er toch aan boord mee geconfronteerd wordt.
Ten derde: ratten & muizen. Deze zouden via de landvasten aan boord geraken. Wél die willen we ook zeker niet, want die knaagdieren knabbelen al je bedrading stuk, waardoor onze kostbare en onmisbare apparatuur in gevaar komt. Ik gruwel van die pelskes en hun vettige lange staart en ze kunnen door dunne spleetjes. En, laat ons nu net heel wat spleetjes aan boord hebben en héél wat proviand waarvan ze kunnen smikkelen! We gaan flessen aan de landvasten hangen in havens waar het een probleem zou zijn, zodat ze niet over onze touwen kunnen lopen. Ankeren is de beste oplossing om ze niet aan boord te krijgen.
Ten vierde: 'fotograferen'. Het is niet altijd evident om iets te fotograferen waar niemand opstaat die je niet wilt, of net iemand voor je lens loopt, vooral in steden en bij bezienswaardigheden is dit vaak het geval. Soms is de zon afwezig is of staat ze net verkeerd staat... Om met de gevoelige lens vast te leggen, wat je ziet en voelt, is een moeilijke opgave, want 'LIVE' is het op z'n best. Toch proberen we al het moois en de indrukken die we te zien krijgen niet alleen waar te nemen, maar ook op onze memorycards op te slaan. En dan een selectie maken uit al die honderden foto's, om toch maar enkele te posten op de blog, zodat we ze kunnen overbrengen naar jullie, is altijd een zware keuze.
Laten we eindigen met het belangrijkste...ten vijfde: we doen het "SUPER GRAAG!" Dat is een vraag die we regelmatig vanuit het Belgen-landje te horen krijgen. We hebben al zo véél moois gezien en gedaan en super-leuke mensen ontmoet. En er staat ons nog véél meer te wachten...we kijken er al naar uit! Ook al lopen we het risico om elke keer weer een stuk van ons hart ergens achter te laten en plekken en mensen in ons hart te plaatsen, zodat we de gaten opvullen...we hebben een groot hart! Dus, laat maar komen ;-)
De dag begint met het bewonderen van de prachtige omgeving, waarin we ontwaken. Het water rondom ons is zo helder en zo prachtig blauw en na een ochtendduik, voelen we ook haar warmte. Het strand en de vulkanische gebergten schitteren in de ochtendzon en aan de andere kant kijken we op de Noordoostkant van Lanzarote, die hier ontzettend dichtbij ligt. Daar zien we in de verte huizen staan, vannacht waren het allemaal lichtjes. De verschillende gebergten van Lanzarote geven ons alweer een uniek zicht. De natuur heeft hier alweer iets prachtigs gecreëerd.
Het is hier een beschermd natuurgebied en om hier te ankeren heb je toestemming nodig. Die hebben we aan boord ingevuld liggen, maar nooit officieel aangevraagd, volgens andere cruisers wordt er niet op gecontroleerd...en anders proberen we het wél met onze charme, hé.
Meeuwen zijn al vanaf Porto Santo en Madeira opvallend weinig aanwezig, ook hier op Graciosa zijn ze in kleine aantallen te bespeuren, maar duiven des te meer!
We maken schoon schip en verleggen Zensation, door ons anker op te halen en een beetje verder in de baai het weer te droppen, in de hoop dat we hier wat beschutter en rustiger liggen, want af en toe rollen we wel wat. Diegene die onze overtochten niet zo goed verteerd, is onze munt-plant. Hij was mooi en sterk toen we het vaste land van Portugal verlieten en bij aankomst in Porto Santo was het nog een piere-verdrietje. Maar door de liefde en verzorgende vingers van the Captain was ie er weer bovenop aan 't komen. Helaas heeft ook deze overtocht hem niet goed gedaan...hopelijk komt hij er nog door. Zijn planten-broertje, de basilicum, daarentegen doet het héél goed en houd zich berensterk.
We cocconen, zwemmen, luieren en genieten van al het moois rondom ons en de rust... Ja, ja, een meerdaagse tocht is toch altijd wél vermoeiend.
Morgenvroeg gaan we La Graciosa verkennen.
Laat ik het ondertussen even hebben over enkele dingen die al een tijdje popelen om in onze blog te verschijnen en waar we al langer mee te maken hebben of kunnen hebben.
Ten eerste: de toiletbrillen-dief/-dievegge! Ja, sinds Frankrijk is die ons al aan het plagen en komen we toiletten tegen zonder wc-bril. Ook in Spanje en Portugal is hij of zij geweest...vervelende dief hoor, ik hoop dat die onze route niet blijft voorop lopen en doorgaat met de diefstal. Ondertussen is er nog een bijkomend iets bij een toiletbezoek, sinds we in de Algarve aankwamen, nml. het toiletpapier dat niet in het toilet mag gegeooid worden, maar in de vuilbak. Dat kennen we wél en passen we ook op ons Zensation toe. En we kennen dit ook van op de Griekse eilanden, dus no problema ;-)
Ten tweede: kakkerlakken! De eerste hebben we in Olhão(PT) zien lopen, en in Porto Santo zijn ze ook gespot en in Madeira liepen ze onder onze voeten op het terras. De Canarische zouden een echte broedplaats voor hen zijn en vanaf hier is het een plaag. So watch out! Wij hanteren al langer 'de geen schoenen aan boord'-regel. Want de kakkerlakken dragen hun eitjes onder hun schild en als je er op trapt, heb je die aan je zolen hangen en wanneer komen ze uit? Ook wordt er geen karton of etiketten meer aan boord gebracht vanaf de Canarische, want ook hier kunnen eitjes onder plakken. En als er iets is wat je niet aan boord wil en niet kapot krijgt, dan zijn het wél deze beestjes!!! Schoenen gaan in een mandje naast de reling en worden afgewassen, alvorens ze weer aan boord komen. Kakkerlakken-lokhuisjes hebben we al sinds de Spaanse Ria's. Maar elke cruiser weet dat, ondanks de voorzorgen, je vroeg of laat er toch aan boord mee geconfronteerd wordt.
Ten derde: ratten & muizen. Deze zouden via de landvasten aan boord geraken. Wél die willen we ook zeker niet, want die knaagdieren knabbelen al je bedrading stuk, waardoor onze kostbare en onmisbare apparatuur in gevaar komt. Ik gruwel van die pelskes en hun vettige lange staart en ze kunnen door dunne spleetjes. En, laat ons nu net heel wat spleetjes aan boord hebben en héél wat proviand waarvan ze kunnen smikkelen! We gaan flessen aan de landvasten hangen in havens waar het een probleem zou zijn, zodat ze niet over onze touwen kunnen lopen. Ankeren is de beste oplossing om ze niet aan boord te krijgen.
Ten vierde: 'fotograferen'. Het is niet altijd evident om iets te fotograferen waar niemand opstaat die je niet wilt, of net iemand voor je lens loopt, vooral in steden en bij bezienswaardigheden is dit vaak het geval. Soms is de zon afwezig is of staat ze net verkeerd staat... Om met de gevoelige lens vast te leggen, wat je ziet en voelt, is een moeilijke opgave, want 'LIVE' is het op z'n best. Toch proberen we al het moois en de indrukken die we te zien krijgen niet alleen waar te nemen, maar ook op onze memorycards op te slaan. En dan een selectie maken uit al die honderden foto's, om toch maar enkele te posten op de blog, zodat we ze kunnen overbrengen naar jullie, is altijd een zware keuze.
Laten we eindigen met het belangrijkste...ten vijfde: we doen het "SUPER GRAAG!" Dat is een vraag die we regelmatig vanuit het Belgen-landje te horen krijgen. We hebben al zo véél moois gezien en gedaan en super-leuke mensen ontmoet. En er staat ons nog véél meer te wachten...we kijken er al naar uit! Ook al lopen we het risico om elke keer weer een stuk van ons hart ergens achter te laten en plekken en mensen in ons hart te plaatsen, zodat we de gaten opvullen...we hebben een groot hart! Dus, laat maar komen ;-)
woensdag 28 oktober 2015
Porto Santo(PT)-La Graciosa, Playa Francesa(Canarische)
Maandag, 26 oktober tot en met woensdag, 28 oktober '15
Maandag, 26 oktober '15
De nacht verliep trekkend en sleurend: onze landvasten en fenders hadden het hard te verduren...het leek wél of de steiger elk moment zou afbreken! Was er zoveel wind of deining? Als ik het er met An 's morgens over heb, hebben ze dit ook ervaren, maar is het volgens haar omdat onze dames hier willen vertrekken en zich aan het loswrikken waren. Ja, ze liggen hier al even en Vaguebond al wat langer als Zensation, dus tijd om ze weer te laten varen en het ruime sop te kiezen!
Reddingsvesten liggen klaar, waterkoker staat aan, thermossen worden gevuld, fruit geschild en opgegeten, elektriciteitstekker uitgetrokken, verrekijker en fototoestel in de kuiptafel gelegd met een snoep/tussendoor-voorraadje.
De laatste weerbeelden en gribfiles worden binnengehaald en de 'Polar' wordt er nog eens op losgelaten. Het ziet er allemaal OK uit. We zijn er klaar voor!
Afscheid nemen...nooit niet gemakkelijk...ook hier scheiden onze wegen elkaar voor 'we weten niet hoe lang'...'zien we elkaar onderweg nog ergens?'
Het waren alvast super-leuke dagen samen, met als hoogtepunt ons Madeira-avontuur. Tnx An&Ivan, tot de volgende waskot-apo en chips-meeting en Zensationeel-kapsel-date, some where a round the world ;-)
We gooien Vaguebond haar trossen los en zwaaien hun drietjes uit en volgen. Nog even een Vaguebond-fotoshoot en daar varen ze dan richting het Zuiden, naar Tenerife en wij richting Zuidoosten, naar Graciosa, Lanzarote.
We zien in de verte Ilhas Desertas aan onze rechterkant liggen, maar laten het figuurlijk links liggen, omdat de enige ankerplek met deze wind ons geen beschutting biedt.
Bye, bye Portugal...tot de volgende keer...because we 'll be back!
Het log zit vast, ondanks het onderwater onderhoud van gisteren. Na een uurtje halen we het Log er dan maar weer langs de bilge uit en werkt het weer! Er staat een matige deining en de mijlen tellen snel op, we gaan vooruit. Het is een mooie zonnige dag en zetten ons al snel in zwemkledij...het gaat heerlijk. Zelfs 'Selfie' doet haar werk goed, wanneer ze in de vroege avond in control is.
Dinsdag, 27 oktober '15
The Captain gaat de nacht in, maar het gekletter van de zeilen en het aanzetten van de motor 's nachts voor een kleine twee uur, maakt het slapen moeilijk. Geert krijgt er ook nog een flinke regenbui bovenop.
Wanneer ik de wacht over neem, verbaasd het me hoe licht het buiten is, ondanks de bewolking en het verstoppertje spelen van de maan en sterren. Het is aangenaam om met dit licht en zicht te varen. Slechts een Nederlandse tanker verschijnt op de plotter en vaart een eind van ons voorbij. Ons kookwekkertje laat het na enkele keren afweten en mijn ogen proberen te vechten tegen de zware rolluiken... Maar om de paar minuten wordt ik weer wakker geschud door een golf of door een zeil dat wat klappert en probeer ik dit op te lossen. Toch maar een nieuwe kookwekker kopen bij 'the local Chinees'.
Om vijf uur neemt Geert de wacht weer over. Al snel wordt het licht en is 'Selfie' weer aan het sturen. We hebben al héél wat mijlen van ons traject afgelegd en wanneer de 'Polar' wordt geraadpleegd, ziet het er naar uit dat we veel vroeger zullen toekomen op La Graciosa, i.p.v. 's morgens om 7 of 8u, zal het een nachtelijke aankomst worden. We hebben ook een fijne wind en lopen goed op halve à ruime koers, met deining van vanachter, waardoor we van de golven surfen en soms een snelheid van meer dan 10kn halen! Super gaat het en we voelen ons goed. De Canarische eilanden komen dichterbij en we ruilen de Portugese vlag weer in voor de Spaanse. De volgende keer dat we de Portugese vlag weer hangen, is als we binnen enkele jaren op de terugweg langs de Azoren passeren.
Net voor het avondeten zien we een helikopter op de plotter verschijnen...eu...een helikopter?! We wisten niet dat we dit konden zien op de plotter. En wat komst die hier doen? Er is hier geen land of boot in de buurt. Zou die voor ons komen? Maar, we zien hem niet boven ons en op de plotter zien we dat hij verder vliegt...oef!
Voor het donker wordt reven we beide zeilen en zetten George weer in control. Ik begin de wacht, zodat Geert de laatste uren kan overnemen. Maar the Captain heeft het moeilijk met rusten op commando en na een dik uur staat ie alweer in de kuip... Nog enkele uren te gaan.
Woensdag, 28 oktober '15
De nacht is nog helderder met de volle maan. Geert vraagt zich af of hij zonnecréme op zijn gezicht moet smeren, zoveel licht geeft de maan! Land is in zicht...nog enkele mijlen te gaan. Een vissertje met zijn klein lichtje is in de verte te zien, goed zichtbaar door de heldere nacht. De donkere omlijningen van de gebergten komen dichterbij en de kaartplotter wijst ons de weg naar de ankerplek. Met onze twee paar ogen kijken we extra aandachtig mee en turen in het donker naar het onbekende terrein. We zien golven kapot slaan op rotsen en zien een lichtje. Wat is het? Telkens gaat het AIS-alarm af en verschijnt er 'gevaarlijk AIS-object' op de plotter. Inerverend, want het gaat het om de minuut af en we krijgen het niet verwijderd! Dan zien we een ander lichtje verschijnen...een ankerlicht? Op de plotter zien we een AIS-signaal van een zeilschip dat voor anker ligt...daar is de ankerbaai. We zijn vlakbij en al snel zien we meerdere ankerlichtjes, twintig tel ik er...nou, we gaan hier niet alleen liggen!
We zoeken een plekje en droppen ons anker. Het is 1u30 en we hebben 286mijl in 41uur gevaren, met een gemiddelde snelheid van 7kn. Wouw, wat een trip! Dit is SUPER goed gegaan, dankzij de goede wind en onze vinnige dame. Zo mag het altijd gaan...ik begin het zelfs graag te doen, de nachttochten en oversteken/meerdaagse trips, althans met heldere nachten en het sneller bereiken van de bestemming ;-)
Alleen de aanwezigheid van onze vrienden, de dolfijnen, zou deze etappe nog perfecter maken...want deze hebben nu niet gezien en ook nog steeds geen walvis :-(
Tevreden kruipen we samen in onze kajuit, onverwacht een nachtje eerder met elkaar herenigd!
Maandag, 26 oktober '15
De nacht verliep trekkend en sleurend: onze landvasten en fenders hadden het hard te verduren...het leek wél of de steiger elk moment zou afbreken! Was er zoveel wind of deining? Als ik het er met An 's morgens over heb, hebben ze dit ook ervaren, maar is het volgens haar omdat onze dames hier willen vertrekken en zich aan het loswrikken waren. Ja, ze liggen hier al even en Vaguebond al wat langer als Zensation, dus tijd om ze weer te laten varen en het ruime sop te kiezen!
Reddingsvesten liggen klaar, waterkoker staat aan, thermossen worden gevuld, fruit geschild en opgegeten, elektriciteitstekker uitgetrokken, verrekijker en fototoestel in de kuiptafel gelegd met een snoep/tussendoor-voorraadje.
De laatste weerbeelden en gribfiles worden binnengehaald en de 'Polar' wordt er nog eens op losgelaten. Het ziet er allemaal OK uit. We zijn er klaar voor!
Afscheid nemen...nooit niet gemakkelijk...ook hier scheiden onze wegen elkaar voor 'we weten niet hoe lang'...'zien we elkaar onderweg nog ergens?'
Het waren alvast super-leuke dagen samen, met als hoogtepunt ons Madeira-avontuur. Tnx An&Ivan, tot de volgende waskot-apo en chips-meeting en Zensationeel-kapsel-date, some where a round the world ;-)
We gooien Vaguebond haar trossen los en zwaaien hun drietjes uit en volgen. Nog even een Vaguebond-fotoshoot en daar varen ze dan richting het Zuiden, naar Tenerife en wij richting Zuidoosten, naar Graciosa, Lanzarote.
We zien in de verte Ilhas Desertas aan onze rechterkant liggen, maar laten het figuurlijk links liggen, omdat de enige ankerplek met deze wind ons geen beschutting biedt.
Bye, bye Portugal...tot de volgende keer...because we 'll be back!
Het log zit vast, ondanks het onderwater onderhoud van gisteren. Na een uurtje halen we het Log er dan maar weer langs de bilge uit en werkt het weer! Er staat een matige deining en de mijlen tellen snel op, we gaan vooruit. Het is een mooie zonnige dag en zetten ons al snel in zwemkledij...het gaat heerlijk. Zelfs 'Selfie' doet haar werk goed, wanneer ze in de vroege avond in control is.
Dinsdag, 27 oktober '15
The Captain gaat de nacht in, maar het gekletter van de zeilen en het aanzetten van de motor 's nachts voor een kleine twee uur, maakt het slapen moeilijk. Geert krijgt er ook nog een flinke regenbui bovenop.
Wanneer ik de wacht over neem, verbaasd het me hoe licht het buiten is, ondanks de bewolking en het verstoppertje spelen van de maan en sterren. Het is aangenaam om met dit licht en zicht te varen. Slechts een Nederlandse tanker verschijnt op de plotter en vaart een eind van ons voorbij. Ons kookwekkertje laat het na enkele keren afweten en mijn ogen proberen te vechten tegen de zware rolluiken... Maar om de paar minuten wordt ik weer wakker geschud door een golf of door een zeil dat wat klappert en probeer ik dit op te lossen. Toch maar een nieuwe kookwekker kopen bij 'the local Chinees'.
Om vijf uur neemt Geert de wacht weer over. Al snel wordt het licht en is 'Selfie' weer aan het sturen. We hebben al héél wat mijlen van ons traject afgelegd en wanneer de 'Polar' wordt geraadpleegd, ziet het er naar uit dat we veel vroeger zullen toekomen op La Graciosa, i.p.v. 's morgens om 7 of 8u, zal het een nachtelijke aankomst worden. We hebben ook een fijne wind en lopen goed op halve à ruime koers, met deining van vanachter, waardoor we van de golven surfen en soms een snelheid van meer dan 10kn halen! Super gaat het en we voelen ons goed. De Canarische eilanden komen dichterbij en we ruilen de Portugese vlag weer in voor de Spaanse. De volgende keer dat we de Portugese vlag weer hangen, is als we binnen enkele jaren op de terugweg langs de Azoren passeren.
Net voor het avondeten zien we een helikopter op de plotter verschijnen...eu...een helikopter?! We wisten niet dat we dit konden zien op de plotter. En wat komst die hier doen? Er is hier geen land of boot in de buurt. Zou die voor ons komen? Maar, we zien hem niet boven ons en op de plotter zien we dat hij verder vliegt...oef!
Voor het donker wordt reven we beide zeilen en zetten George weer in control. Ik begin de wacht, zodat Geert de laatste uren kan overnemen. Maar the Captain heeft het moeilijk met rusten op commando en na een dik uur staat ie alweer in de kuip... Nog enkele uren te gaan.
Woensdag, 28 oktober '15
De nacht is nog helderder met de volle maan. Geert vraagt zich af of hij zonnecréme op zijn gezicht moet smeren, zoveel licht geeft de maan! Land is in zicht...nog enkele mijlen te gaan. Een vissertje met zijn klein lichtje is in de verte te zien, goed zichtbaar door de heldere nacht. De donkere omlijningen van de gebergten komen dichterbij en de kaartplotter wijst ons de weg naar de ankerplek. Met onze twee paar ogen kijken we extra aandachtig mee en turen in het donker naar het onbekende terrein. We zien golven kapot slaan op rotsen en zien een lichtje. Wat is het? Telkens gaat het AIS-alarm af en verschijnt er 'gevaarlijk AIS-object' op de plotter. Inerverend, want het gaat het om de minuut af en we krijgen het niet verwijderd! Dan zien we een ander lichtje verschijnen...een ankerlicht? Op de plotter zien we een AIS-signaal van een zeilschip dat voor anker ligt...daar is de ankerbaai. We zijn vlakbij en al snel zien we meerdere ankerlichtjes, twintig tel ik er...nou, we gaan hier niet alleen liggen!
We zoeken een plekje en droppen ons anker. Het is 1u30 en we hebben 286mijl in 41uur gevaren, met een gemiddelde snelheid van 7kn. Wouw, wat een trip! Dit is SUPER goed gegaan, dankzij de goede wind en onze vinnige dame. Zo mag het altijd gaan...ik begin het zelfs graag te doen, de nachttochten en oversteken/meerdaagse trips, althans met heldere nachten en het sneller bereiken van de bestemming ;-)
Alleen de aanwezigheid van onze vrienden, de dolfijnen, zou deze etappe nog perfecter maken...want deze hebben nu niet gezien en ook nog steeds geen walvis :-(
Tevreden kruipen we samen in onze kajuit, onverwacht een nachtje eerder met elkaar herenigd!
maandag 26 oktober 2015
Porto Santo(PT) 4b
Zondag, 25 oktober '15
Het lijkt erop dat we morgen afscheid nemen van Porto Santo en daarmee ook van Portugal. Een gunstig weather-window/weergat=gunstige wind en stabiel weer voor ons vertrek naar de Canarische eilanden is op komst. The Captain laat de 'Polar'(=een diagram van de boot) los op de grib-files en de te varen route op een navigatie programma. A.d.h.v. krijgen we een idee hoe lang we moeten varen, over welke boeg en welke windkoers. Dit doet hij een aantal keer met verschillende vertrektijden...dit is al enkele weken zijn nieuwe speeltje ;-) Zijn we dan toch geen digi-beten meer?!
Ik haast me naar het havenkantoor, want wil er als eerste zijn om onze was verder te doen, alvorens we doorvaren en voor dat alle andere cruisers hun was komen doen. Enkele weken terug ging het er niet zo vredig aan toe in het waskot, met de Noren...dat wil ik niet meemaken. Ik wandel de hele voormiddag over en weer met en zonder was, was ophangen, wasmachine en droogkast bewaken. Maar, ze laten me allen rustig doen, waardoor ik na de siësta het laatste uit de droogkast haal en alle andere was aan de reling hangt te drogen. Natuurlijk heb ik weer wat wasspelden proberen te leren zwemmen, maar nog steeds hebben ze het niet onder de knie en duiken meteen de diepte in :-( Gelukkig heb ik een pak wasknijpers als reserve liggen!
We nemen afscheid van het havenpersoneel en melden ons vertrek bij de douane. Elke dag hebben we andere en meer personeelsleden zien rondlopen en 'werken', wél zeker tien en voor elke dag van de week een andere douanier of is het voor elke twee weken?! Allesinds, ze zijn allemaal even vriendelijk en behulpzaam. Althans als je je eerst gaat aanmelden bij de douane, anders sturen ze wél een hele brigade, inclusief drugshond op je boot af(zoals gisteren bij de Noren)!
Van de schoten die we dagelijks horen, schrikken we ook al niet meer op. We zien de jager de hele dag met zijn jachtgeweer rondlopen en horen hem schieten op konijnen, die hier een plaag zijn en alle geringe vegetatie opeten. Door die langoortjes lukt het niet om hier iets te laten groeien!
De eindfase van onze muurschildering is ook in zicht: retoucheren, schaduw aanbrengen en na uurtjes - verspreid over vier dagen - zwoegen en zweten is het eindelijk af! Belanden we hiermee in de top tien van de haven-muurschilderingen? We hebben alvast ons best gedaan! Boven ons 'patrijspoort' schijnt een zonnetje, een restant van een vroegere muurschildering, maar we vonden het een extra 'touch', die onze creatie nog meer in het daglicht zet ;-)
An en ik maken samen nog het deeg voor enkele 'Bolo do Caco'. Daar kunnen we tijdens de oversteek van smullen en hierdoor onze smaakpapillen nog een beetje in Portugal laten vertoeven. Yammie!
The Captain zwemt onder Zensation en maakt het Log los en gaat met een schuurspons over de schroefas en de schroef. Hij checkt ook nog even de bilges.
De dag vliegt voorbij: alle was laten drogen, opplooien en wegbergen is al een volledige dagtaak! Ook Zensation vertrekkensklaar maken en rust-wacht-slaapplaats opmaken, enz... vergt wel wat tijd. We wisten het al en onze vorige ervaringen hebben het bevestigd: 'keep it simpel' en voorzie iets van eten dat reeds klaar is of waar géén werk aan is, want je weet nooit hoe je je voelt of hoe het onderweg is qua wind en deining. Dus wordt er nog spaghetti gemaakt voor de oversteek...dan hebben zeker al iets om onze maagjes mee te vullen.
Graag hadden we voor de laatste keer nog wat Portugese producten en proviand aangevuld tijdens een laatste bezoek aan de 'Pingo Doce', maar dat schiet er over door tijdsgebrek (minstens een uur kwijt om er naar toe te wandelen en terug) over. Jammer, maar we kunnen met al wat we aan boord hebben zo meteen aan de 'grote' oversteek beginnen, so don't panic! En op de Canarische Eilanden zullen we weer nieuwe supermarkten en producten kunnen ontdekken.
We gaan met onze Vaguebond-vrienden voor de laatste keer in het havencafé/-restaurant dineren. Ook in ons stamkroeg kennen ze ons ondertussen al en hoeven we niet meer te zoeken naar een tafel zonder lekkende spotjes - vorige week kwam het water door het dak, langs de spotjes naar binnen...(hadden een beetje een déjà-vue met Dominicaanse tijdens orkaan 'Jane', enkele jaren geleden!)...- het dak is intussen gemaakt.
Alles komt steeds goed in Portugal, zelfs de gratis haven-wasmachine! 'It's Portugal, no problema' ;-) We love it!!! And gone miss it :-(
Na het etentje zijn we alle vier moe, morgenvroeg om 8u is ons vertrek gepland.
Ik zet de thermossen nog klaar en post nog snel de foto's van onze muurschildering, zodat jullie kunnen oordelen over onze eerste creatie en kruip dan snel onze kooi in voor de nacht.
Porto Santo(PT) 3b
Zaterdag, 24 oktober '15
Ons ontwerp heeft wat details en de oneffenheden in de muur en het werken met verf en kwasten, maken het er allemaal niet gemakkelijk op. We zijn al vroeg gestart met fase drie van onze artistieke kunst! Het begint vorm te krijgen en we vullen elkaar aan met onze ongekende schilderkunst en vormen een goed team. We hebben plezier in het creëren er van en zijn tevreden met het reeds gevormde resultaat. Tussen de regenbuitjes, van maximum zes druppels, door, worden de verschillende facetten weergegeven.
Na de middag krijgen we verrassend goed nieuws: de wasmachine is gemaakt!!! Zensation & Vaguebond worden binnen de vijf minuten met hun was in het havenkantoor verwacht. We kunnen ons geluk niet op en zijn zo blij als 'een kermisvogel'! Hier hadden we niet meer op gehoopt.
We nemen onze waszakken en tablets en haasten ons naar het kantoor. De wasmachine en droogkast bevinden zich in een opslagruimte in een hangaar. Al snel proppen we de eerste machine vol en wachten in spanning op de werking ervan. We hebben tot 17u30, dan sluit het havenkantoor, om zoveel mogelijk wasjes te doen. An heeft niet zo veel, doordat ze enkele weken geleden, net voor de machine stuk ging, nog gebruik heeft kunnen maken van de gratis wasjes. Omdat ze morgen waarschijnlijk doorvaren, doet zij eerst haar was en vult deze aan met onze was, tot de machine vol zit ;-)
De namiddag brengen we door met over en weer lopen tussen de boot en de wasserij/havenkantoor, was insteken, uithalen, ophangen, enz... We koppelen het aangename aan het onaangename en instaleren ons in het waskot met een glaasje bubbels ;-)
De laatste was van de dag loopt een kwartiertje uit en de bediende blijft speciaal even langer, zodat we deze nog kunnen afhandelen. Dit scheelt ons morgen een machine en een uur! Super!
Ondertussen loopt de haven weer vol, er komen nieuwkomers binnen, hopelijk hebben die geen was bij :-(
Na het avondeten, komen we weer samen om, tijdens het degustieven, de weerbeelden te bekijken en te bespreken...hun vertrek morgen wordt in vraag gesteld. Vannacht gaat het winteruur ook hier in en mogen we een uurtje langer slapen. Ik gebruik het extra uurtje al voor het slapen gaan, om de foto's online te zetten ;-)
Ons ontwerp heeft wat details en de oneffenheden in de muur en het werken met verf en kwasten, maken het er allemaal niet gemakkelijk op. We zijn al vroeg gestart met fase drie van onze artistieke kunst! Het begint vorm te krijgen en we vullen elkaar aan met onze ongekende schilderkunst en vormen een goed team. We hebben plezier in het creëren er van en zijn tevreden met het reeds gevormde resultaat. Tussen de regenbuitjes, van maximum zes druppels, door, worden de verschillende facetten weergegeven.
Na de middag krijgen we verrassend goed nieuws: de wasmachine is gemaakt!!! Zensation & Vaguebond worden binnen de vijf minuten met hun was in het havenkantoor verwacht. We kunnen ons geluk niet op en zijn zo blij als 'een kermisvogel'! Hier hadden we niet meer op gehoopt.
We nemen onze waszakken en tablets en haasten ons naar het kantoor. De wasmachine en droogkast bevinden zich in een opslagruimte in een hangaar. Al snel proppen we de eerste machine vol en wachten in spanning op de werking ervan. We hebben tot 17u30, dan sluit het havenkantoor, om zoveel mogelijk wasjes te doen. An heeft niet zo veel, doordat ze enkele weken geleden, net voor de machine stuk ging, nog gebruik heeft kunnen maken van de gratis wasjes. Omdat ze morgen waarschijnlijk doorvaren, doet zij eerst haar was en vult deze aan met onze was, tot de machine vol zit ;-)
De namiddag brengen we door met over en weer lopen tussen de boot en de wasserij/havenkantoor, was insteken, uithalen, ophangen, enz... We koppelen het aangename aan het onaangename en instaleren ons in het waskot met een glaasje bubbels ;-)
De laatste was van de dag loopt een kwartiertje uit en de bediende blijft speciaal even langer, zodat we deze nog kunnen afhandelen. Dit scheelt ons morgen een machine en een uur! Super!
Ondertussen loopt de haven weer vol, er komen nieuwkomers binnen, hopelijk hebben die geen was bij :-(
Na het avondeten, komen we weer samen om, tijdens het degustieven, de weerbeelden te bekijken en te bespreken...hun vertrek morgen wordt in vraag gesteld. Vannacht gaat het winteruur ook hier in en mogen we een uurtje langer slapen. Ik gebruik het extra uurtje al voor het slapen gaan, om de foto's online te zetten ;-)
Porto Santo(PT) 2b
Vrijdag, 23 oktober '15
Het zonnetje schijnt en er is bijna geen wind, het moment om kapsalon 'Zensation' te openen. The Captain zijn haar begint al redelijk te krullen, dus hoog tijd om de schaar en tondeuse erin te zetten!
Onze buren komen paparazi spelen en al snel heb ik een tweede klant: mijn eerste dameskapsel...An vertrouwt mij haar lokken toe en ik kortwiek ze enkele centimeters. Alweer een tevreden klant. Ja, ja, ze praat nog steeds met me ;-) Hmmm, zou ik een roeping gemist hebben? Ik begin er steeds meer zin en plezier in te krijgen en wordt er ook al wat handiger en vlotter in...misschien kan ik hier wat extra apo-tjes mee verdienen ;-)
Tijd om de mallen van ons ontwerp klaar te maken, zodat het op de muur komt. Maar de verf is nog niet uitgehard, nog enkele uurtjes geduld... Ondertussen is er weer inox op Zensation aan het schitteren in de zon, terwijl the Captain het opblinkt.
Nieuwe gribfiles en weersvoorspellingen worden binnen gehaald en bekeken...het weergat voor de Canarische is verschoven naar maandag...nog even zullen we hier in Porto Santo vertoeven... Gegijzeld op een prachtig eiland, met nog véél schilderwerk voor de boeg...er zijn erger dingen ;-)
In de namiddag beginnen we aan fase twee van ons kunstwerk. Geert neemt de cirkelomlijningen voor zijn rekening en ik de tekening en namen. Het is een sinecuur en precies werkje dat héél wat tijd in beslag neemt. Door de regen moeten we stoppen, morgen kunnen we hopelijk verder schilderen.
Vanavond is het al een beetje afscheid nemen van An&Ivan van Vaguebond, morgen zullen ze richting Tenerife vertrekken. Dus hebben we afgesproken om met z'n vieren te gaan dineren in het havencafé/-restaurant. maar tegen dat het zover is, is ook hun weergat veranderd en wordt hun vertrek uitgesteld. Alsnog genieten van wat lekkers en elkaars gezelschap in ons 'vaste kroeg' ;-)
Het zonnetje schijnt en er is bijna geen wind, het moment om kapsalon 'Zensation' te openen. The Captain zijn haar begint al redelijk te krullen, dus hoog tijd om de schaar en tondeuse erin te zetten!
Onze buren komen paparazi spelen en al snel heb ik een tweede klant: mijn eerste dameskapsel...An vertrouwt mij haar lokken toe en ik kortwiek ze enkele centimeters. Alweer een tevreden klant. Ja, ja, ze praat nog steeds met me ;-) Hmmm, zou ik een roeping gemist hebben? Ik begin er steeds meer zin en plezier in te krijgen en wordt er ook al wat handiger en vlotter in...misschien kan ik hier wat extra apo-tjes mee verdienen ;-)
Tijd om de mallen van ons ontwerp klaar te maken, zodat het op de muur komt. Maar de verf is nog niet uitgehard, nog enkele uurtjes geduld... Ondertussen is er weer inox op Zensation aan het schitteren in de zon, terwijl the Captain het opblinkt.
Nieuwe gribfiles en weersvoorspellingen worden binnen gehaald en bekeken...het weergat voor de Canarische is verschoven naar maandag...nog even zullen we hier in Porto Santo vertoeven... Gegijzeld op een prachtig eiland, met nog véél schilderwerk voor de boeg...er zijn erger dingen ;-)
In de namiddag beginnen we aan fase twee van ons kunstwerk. Geert neemt de cirkelomlijningen voor zijn rekening en ik de tekening en namen. Het is een sinecuur en precies werkje dat héél wat tijd in beslag neemt. Door de regen moeten we stoppen, morgen kunnen we hopelijk verder schilderen.
Vanavond is het al een beetje afscheid nemen van An&Ivan van Vaguebond, morgen zullen ze richting Tenerife vertrekken. Dus hebben we afgesproken om met z'n vieren te gaan dineren in het havencafé/-restaurant. maar tegen dat het zover is, is ook hun weergat veranderd en wordt hun vertrek uitgesteld. Alsnog genieten van wat lekkers en elkaars gezelschap in ons 'vaste kroeg' ;-)
Porto Santo(PT) 1b
Donderdag, 22 oktober '15
Wat ons vooral opviel toen we gisteren toekwamen in de haven, is dat ze bijna leeg is: alle Noren zijn vertrokken, nog drie Fransen en Twee Duitsers, waarvan één op anker, liggen er nog.
De was wordt bij elkaar gezocht, gesorteerd en staat klaar in zakken. Zo staat alles stand-by, in de hoop dat de wasmachine gemaakt is. Maar zonder succes, de technieker is op komst met de ferry, die pas om 10u30 afmeerd. Ze denken dat het in de namiddag gemaakt zal zijn en dan komen ze wél even tot aan Zensation om het goede nieuws te melden.
Ondertussen vinden we bij de weersvoorspellingen voor zaterdagmiddag een weergat=goede wind i.m.v. Richting en snelheid/aantal knopen; en stabiel weer, om te vertrekken richting Canarische eilanden.
We hebben dus nog enkele dagen tijd om de was te doen en aan onze muurschildering te beginnen. De beslissing over het ontwerp van ons muurschilderij is gevallen en de kleuren zijn bepaald. Met ons lijstje stappen we naar de verfwinkel in het dorp en komen met een gevuld zakje terug.
Het zoeken naar het juiste plekje gaat met véél inspectie en zoekwerk gepaard, want de havenmuur is al goed opgevuld en de muur is niet glad: een beetje opvullen met cement zou ons vlak vrijwaren van putten en ruwheid...Een effen plekje vinden we niet, maar we proberen het stukje muur proper en effen te maken, door de voorgaande verfresten met een beitel en stalen borstel te verwijderen.
De basis van onze creatie kan starten. The Captain tekent een cirkel en schilderd die helemaal wit. Hij heeft een goede vaste hand om cirkels te maken. Voilà, de eerste fase is voltooid, morgen kunnen we het ontwerp erop tekenen en schilderen...Spannend.
Het havenkantoor gaat bijna sluiten en ik leg voor de zoveelste keer, het hele eind af naar daar om nogmaals even te polsen hoe de reparatie van de wasmachine verloopt...Morgennamiddag...We kunnen er nog steeds om lachen en zeggen al zelf: 'It's Portugal, no problema!' we blijven in blijde verwachting, maar rekenen er niet echt meer op ;-)
Ondertussen heeft An de eerste zelfgemaakte 'Bolo do Caco' klaar en bij de aperitief krijgen we de eer om ze te proeven en goed te keuren. Goed gedaan, An! Ze zijn heerlijk en ons avondeten wordt vervangen door de apo en toebehoren ;-)
zondag 25 oktober 2015
Madeira-Porto Santo(PT)
Woensdag, 21 oktober '15
De regen is heel de nacht blijven doorgaan...we zijn al vroeg op, de taxi pikt ons op iets over zeven, want om acht uur vertrekt de ferry. We schepen in en kiezen een plek achteraan in het schip. Er zou achter de hoek een deining van 4M staan! Dan is de achterkant, waar het zelfbedieningsrestaurant zich bevind, een stabielere plaats, dan de bar vooraan. Maar ik heb voor alle zekerheid mijn voorzorgen genomen, met een half poepsnoepje ;-)
We ontbijten aan boord en de ferry zet zich in beweging...op de achtergrond zien we het eiland Madeira ontwaken met een flauw zonnetje, De bergen worden bedekt door wolken en regenbuien. Hier nemen we afscheid van dit prachtige eiland, waar we alweer een stukje van ons hart achter laten...hopelijk is ons hart groot genoeg, want er zijn al wat stukjes hier en daar achtergebleven en we gaan nog vele mooie plekken tegenkomen! En we vullen dat stukje op met Madeira erin op te sluiten, dus dat komt wél goed ;-)
Dit is ook alweer een plek waar we zeker terug naar toe willen komen, maar dan in het voorjaar, zodat we dit 'bloemeneiland' in volle bloei staat. En dan brengen we onze 'wandelschoenen' mee, om nog wat wandelingen te maken in dit wandelparadijs van ontzettend veel wandelroutes in de mooie natuur. En Monte gaan we dan ook zeker bezoeken en hopen dat het dan niet regent, zodat we de Tobaggon kunnen ervaren: in een rieten mand/slede door de smalle steile straten 2km naar beneden glijden met twee mannen die achterop m.b.v. hun schoenen en afgesleten zolen, de slede afremmen...een hele attractie!
We hebben hier leuke dagen beleefd met An & Ivan. Ons teamwork zorgde voor een geslaagde eiland-tour, ieder had zijn taak onderweg: Geert trotseerde de autorally-weggetjes, wat zeker iets voor Louis Mast is, als gewezen 'rally-piloot. An jongleerde Shumi door het landschap, d.m.v. 'bolleke pijl', want onze gps-app liet het in de bergen vaak afweten qua 'positie'. Ivan moest er over waken dat de IPad-stekker in de 12V bleef zitten, want die had veel voeding nodig tijdens het gebruiken van onze app-gps. En ikzelf las de streek-/toeristeninformatie voor van de plaatsen die we passeerden en stopten.
Het is een geluk bij een ongeluk(slechte weer en ongunstige wind), dat we het eiland op deze manier hebben bezocht. We zijn er blij om, want de havens vallen tegen en zijn duur en een auto en hotels zouden we dan alsnog moeten voorzien, om het eiland te kunnen rondtrekken, waardoor het nu voordeliger uitkomt met het maand-liggeld dat we in Porto Santo betalen. We zouden het zo weer doen en alle zeilers aanraden het op deze manier te doen. Even een andere manier van reizen tijdens onze reis ;-)
En aan iedereen die dit leest willen we nog even 'two options' geven als je meer wil weten en zien over Madeira en haar archipel.
*Option one: bekijk dit filmje en wordt betoverd door Madeira! Klik op deze link:https://youtu.be/1wMBLcWPXRo
*Option two: kom het zelf ontdekken ;-) en breng dan ook zeker een bezoek aan Porto Santo, om het contrast tussen de eilanden te zien.Ondertussen is de ferry al flink beginnen rollen en zien we weer mensen kleur verliezen, zakjes vullen, verdwijnen, enz... Een lieve dame van het personeel houdt zich full-time bezig met het uitdelen van zakjes en mensen naar buiten te brengen. Met ons vier gaat het goed: ervaren zeerotten ;-)
Porto Santo komt in zicht. Hoe zou het met onze dames zijn? Zou alles in orde zijn?We komen toe in de regen en zien onze dames door de regen-mist liggen...dat is al goed!
Nog even een tussenstop maken langs het havenkantoor, maar de wasmachine is nog steeds stuk: het onderdeel zou vandaag toekomen...ja, ja, met ons op de ferry zeker! Morgen zou ze gemaakt zijn...we blijven in hopen ;-)
Het is een fijn weerzien met ons Zensation: 'home sweet home'. Alles ziet er goed uit, uitgezonderd een fender/stootkussen die is stuk gegaan en een steiger die vermist is aan de overkant: afgebroken, horen we later vertellen! Ja, de wind heeft hier behoorlijk tekeer gegaan, tijdens onze afwezigheid. Ook nu blaast die nog goed en staan er nog golven en deining in de haven.
De buien zijn ook nog steeds afwisselend aanwezig en we maken tijd om wat te klussen: we maken de bilge al gedeeltelijk droog(andere stuk is voor van de week), draaien de schroeven van de hydrovaan aan, the Captain repareert het voorste toilet en ik sorteer de honderde foto's. De dag is zo voorbij en we nestelen ons in ons eigen zacht en warm nestje.
zaterdag 24 oktober 2015
Madeira 4(PT)
Dinsdag, 20 oktober '15
Het regent nog steeds. Ons simpel hoteletje ligt vlakbij de 'Mercado dos Lavrados': boerenmarkt. Vers, exotisch fruit is hier kleurijk uitgestald en we proeven van de eiland-specialiteiten: passievruchten met limoen, tomaat, ananas of banaan en de gewone passievrucht uiteraard. Ook een banaan-ananas, in de vorm van een maïs en ook met aparte blokjes, kunnen we proberen. Alles smaakt heerlijk en we nemen enkele stukken mee...de prijs is echter om achterover te vallen! Die avond vernemen we dat we serieus zijn afgezet met véél te dure 'toeristen-prijzen'! Tja, dat dachten we meteen, ook al was de kilo-prijs op elk kraam hetzelfde aangeduid!
Als ontbijt nemen we de 'Madeira-archipel'-specialiteit, nml. 'Bollo do Caco': een plat rond brood op basis van zoete aardappel, die meestal met lookboter geserveerd wordt...heerlijk. Ja, ja, ik hoor jullie denken: 'look als ontbijt?!' nou, het wordt zo als voorgerecht/hapje of bijgerecht aangeboden. Wij degusteren het op dit uur van de dag als een croque met... en een versgesperst appelsiensap.
Tijd om ons tuuteke gaan in te leveren. Het verhuurbedrijf ligt voorbij de haven, aan een boulevard met hotels. Zou onze 'two-options' man aanwezig zijn? We leveren de Lancia onbeschadigd en met een volle tank weer af en worden aan de receptie door een lach-grage, sympathieke collega van 'rare-tip' vlot en ongedwongen natuurlijk geholpen.
Met een stadsplan in de hand beginnen we aan de ontdekking van Funchal. Buien vergezellen ons de hele dag, maar zijn geen storend element, terrasjes bieden telkens een goede schuil- & stop-/rustplaats ;-)
De stad beschikt over verscheidene prachtige parken die je gratis kan bezoeken. In de haven wandelen we langs de muurschilderingen om nog wat inspiratie op te doen. Het is er ongezellig liggen en er is véél lawaai door werkzaamheden met kranen.
Madeira-wijn is ook een lokale specialiteit en we boeken een tour bij 'Blandy's', waar we kennis maken met de geschiedenis en het productieproces van de wijn en als afsluiter natuurlijk de wijn mogen degusteren!
Langs de kathedraal en boulevard komen we terug in de oude stad. De deur- & muurschilderingen zijn ongelooflijk knap. We rusten uit op het terras van een cocktailbar, met een cocktail van een 'Portugese-bekende-cocktail-shaker', alvorens we gaan dineren.
In het restaurant maken we kennis met een vrolijk, ongegeneerd Nederlands koppel, die ons héél intieme vragen(die alleen Nederlanders durven stellen en alle andere enkel durven denken) stelt i.v.m. onze wereldreis ;-) we palmen met onze gesprekken en lachen het hele restaurant in! Met vele sorry 's van de garçon, die steeds tussen onze tafeltjes moet passeren, hi, hi, hi,...
Tussen de buien door lopen we terug naar ons hotel. Morgenvroeg nemen we de ferry terug naar Porto Santo.
Het regent nog steeds. Ons simpel hoteletje ligt vlakbij de 'Mercado dos Lavrados': boerenmarkt. Vers, exotisch fruit is hier kleurijk uitgestald en we proeven van de eiland-specialiteiten: passievruchten met limoen, tomaat, ananas of banaan en de gewone passievrucht uiteraard. Ook een banaan-ananas, in de vorm van een maïs en ook met aparte blokjes, kunnen we proberen. Alles smaakt heerlijk en we nemen enkele stukken mee...de prijs is echter om achterover te vallen! Die avond vernemen we dat we serieus zijn afgezet met véél te dure 'toeristen-prijzen'! Tja, dat dachten we meteen, ook al was de kilo-prijs op elk kraam hetzelfde aangeduid!
Als ontbijt nemen we de 'Madeira-archipel'-specialiteit, nml. 'Bollo do Caco': een plat rond brood op basis van zoete aardappel, die meestal met lookboter geserveerd wordt...heerlijk. Ja, ja, ik hoor jullie denken: 'look als ontbijt?!' nou, het wordt zo als voorgerecht/hapje of bijgerecht aangeboden. Wij degusteren het op dit uur van de dag als een croque met... en een versgesperst appelsiensap.
Tijd om ons tuuteke gaan in te leveren. Het verhuurbedrijf ligt voorbij de haven, aan een boulevard met hotels. Zou onze 'two-options' man aanwezig zijn? We leveren de Lancia onbeschadigd en met een volle tank weer af en worden aan de receptie door een lach-grage, sympathieke collega van 'rare-tip' vlot en ongedwongen natuurlijk geholpen.
Met een stadsplan in de hand beginnen we aan de ontdekking van Funchal. Buien vergezellen ons de hele dag, maar zijn geen storend element, terrasjes bieden telkens een goede schuil- & stop-/rustplaats ;-)
De stad beschikt over verscheidene prachtige parken die je gratis kan bezoeken. In de haven wandelen we langs de muurschilderingen om nog wat inspiratie op te doen. Het is er ongezellig liggen en er is véél lawaai door werkzaamheden met kranen.
Madeira-wijn is ook een lokale specialiteit en we boeken een tour bij 'Blandy's', waar we kennis maken met de geschiedenis en het productieproces van de wijn en als afsluiter natuurlijk de wijn mogen degusteren!
Langs de kathedraal en boulevard komen we terug in de oude stad. De deur- & muurschilderingen zijn ongelooflijk knap. We rusten uit op het terras van een cocktailbar, met een cocktail van een 'Portugese-bekende-cocktail-shaker', alvorens we gaan dineren.
In het restaurant maken we kennis met een vrolijk, ongegeneerd Nederlands koppel, die ons héél intieme vragen(die alleen Nederlanders durven stellen en alle andere enkel durven denken) stelt i.v.m. onze wereldreis ;-) we palmen met onze gesprekken en lachen het hele restaurant in! Met vele sorry 's van de garçon, die steeds tussen onze tafeltjes moet passeren, hi, hi, hi,...
Tussen de buien door lopen we terug naar ons hotel. Morgenvroeg nemen we de ferry terug naar Porto Santo.
Madeira 3(PT)
Maandag, 19 oktober '15
Aan het ontbijt merken we dat we slechts met ons vier, de enige gasten in het hotel zijn. Jammer, zo'n mooie lokatie en goed hotel en vriendelijke bediening...Ja, het hoogseizoen is afgelopen en zonder auto kom je hier niet.
Het slechte weer van gisterenavond is nog steeds aanwezig en we zien langs de noordkust een wilde zee met meters hoge golven! Op dat zeetje willen we nu niet varen!
Ideaal weer om een bezoek te brengen aan de grotten van São Vincente. Hier krijgen we een rondleiding door de door lava gevormde grotten, een film over het ontstaan van het vulkanische Madeira archipel en de vier eilanden, een boeiende reis naar het middelpunt van de aarde en een 3D-film. Heel boeiend!
We vervolgen onze weg langs de noordkust, de kustweg is afgesloten door het overspattend zeewater. Langs de weg zien we hier en daar watervallen, langs het gebergte, naar beneden storten, maar stoppen voor foto's te nemen, is niet altijd mogelijk langs deze snelweg...jammer :-(
In 'Porto Moniz' nemen we een kijkje bij de natuurlijke zoutwater zwembaden. Ook hier klotsen de golven over de basins en zien we slechts één zwemmer. Het is opmerkelijk hoe de kust en het landschap en begroeïng telkens veranderen. We lijken wél in een tropisch regenwoud te rijden en stoppen om eucalyptus-bladen te plukken. Hun heerlijke geur is een goede vervanging van geurzakjes, om in de klerenkast te leggen.
Nadat we het uiterste westelijke punt bereikt hebben, verlaten we de noordkust en rijden we terug richting zuidkust. Hier stoppen we nog even in de haven van 'Calheta', die ook omgeven is door moderne appartementsblokken/resort/hotel, maar waar geen beweging is of iets te beleven valt.
Verder door, bij 'Ribeira Brava', treffen we eindelijk de terrassen met bananenplantages/-bomen. Maar ook nu is het onmogelijk om te stoppen voor foto's. An en ik maken er een spelletje van om al rijdend uit de wagen foto's te proberen nemen van de bananenplantages en van de regenbogen die we zien...dit leidt tot grappige en vaak 'vuilbak'-bestemde foto's ;-) zeker met onze chauffeur die 'à la Shumi' veel te snel rijdt, is het bijna onmogelijk iets deftigs vast te leggen met onze camera!
we zien ook nog wind- & golfsurfers langs de zuidkust, maar ook hier staan behoorlijk wat golven en een flinke deining.
We bereiken de stad 'Funchal', waar we onze eiland-tour zaterdag gestart zijn, eindigen we ook weer. Het hotel voor de komende twee nachten ligt in de oude stad, waar we nog een kleinigheid gaan eten en even doorwandelen. In de straten merken we schitterende deur-en muurschilderijen op. Maar het is al te donker en het regend nog steeds om ze te fotograferen. Morgen hebben we nog een hele dag om Funchal te verkennen.
Madeira 2(PT)
Zondag, 18 oktober '15
Vannacht heeft het geregend, maar de zon is alweer van de partij als we ontwaken. Voor het ontbijt nemen we een plons in het binnenzwembad. We kunnen er weer tegenaan! Op het rittenprogramma hebben we vandaag een deel van de noordkant staan. Deze is vooral bekend om zijn fruit en wijnranken. Onze eerste stop is 'Ribeiro Frio', waar we een forellenkwekerij bezoeken en de forellen van klein naar groot in basins met stromend water zien zwemmen. Varens in de vorm van palmbomen zorgen hier voor schaduw.
De 'Levada', is een kanaal- en irrigatienetwerk die door tunnels en aquaducten en voorziet een groot deel van Madeira van water. Langs de 'Levada' lopen onderhoudspaden, die een unieke gelegenheid bieden om het prachtige landschap te verkennen, zonder echte beklimmingen. Zo zijn er ontzettend veel wandelroutes. Hier in Ribeiro Frio is ook een vertrekpunt voor een 'Levada'-wandeling, naar Balcões. Met onze sandalen aan, volgen we de 'levada' en met hier en daar modder tussen de tenen, bereiken we het uitzichtpunt met een inmens panorama op de grillige pico's...daar wordt een mens even stil van!
Na de wandeling rijden we naar het dorp 'Santana', dat bezocht wordt voor de oude houten kleurijke huisjes met hun puntige strooien daken. Hier is er ook een lokaal groenten- en fruitmarkt, waar we al kennis maken en proeven van de mini/kleine-bananen: super lekker van smaak.
De kustweg brengt ons langs smalle tunnels, waar tweerichtingsverkeer is toegestaan, maar niet mogelijk is en geen verkeerslichten staan. Op een van de weggetjes ligt het vol takken en afgebrokkelde stenen/rotsen, van de regenval van afgelopen nacht...uitkijken geblazen!
De kerk van São Jorge is een bezoek waard, voor zijn uitbundige versieringen en plafondschilderingen, zoals in 'trompe-l'oeil.
Via de lege haven van Ponta Delgado en de knappe villa's van het dorp, rijden we naar Boa Ventura. Dit dorp ligt tussen de wijngaarden op een heuvel tussen twee valleien...knap zo'n bergje tussen twee grote bergen, het lijkt wel een eiland op een eiland ;-)
De wijnstokken van de wijngaarden, worden hier tegen de wind beschermd door bremhagen, waardoor het landschap er als een schaakbord uitziet.
In dit dorp ligt ook ons hotel voor de nacht, een Oostenrijks gevoel krijgen we bij het hotel en de omgeving... Voor het avondeten kiezen we het restaurant bij de 'miradouro' en smullen van de specialiteit van het huis en Madeira: 'Fragateira': een soort cataplana/stoofpotje met aardappelen, groenten, schaal- & schelpdieren en de fragateira-vis, een lnge smalle vis met zwarte huid, als hoofdrolspeler. Yammie, mmm... Maar o zó veel! We hadden nog wat dorpsgenoten kunnen uitnodigen ;-)
Ondertussen is het hard beginnen waaien en regenen en gaan we met een zingende wind naar bed.
Madeira 1(PT)
Zaterdag, 17 oktober '15
Het zonnetje en een prachtige 'view' over Funchal, de hoofdstad van Madeira, wachten ons op in de romantische tuin van ons hotel. Het valt ons meteen op hoe groot het contrast is met Port Santo: Madeira is véél groener en meer bevolkt. We zijn benieuwd naar dit groene 'bloemen-eiland'! Het ontbijt en de service zijn dik in orde en we zijn klaar om de huurwagen te gaan ophalen, aan de andere kant van de stad. In het verhuurkantoor worden we ontvangen door een 'rare tip'...zonder mimiek en smile...gebrain-washed door opleidingen en verkoopstechnieken met als keuze-menu en herhalings-lijn: 'you have two options'! Op deze manier probeert hij ons een duurdere, grotere en 'with more power'-wagen te verhuren en een tweede, bijkomende verzekering te nemen en een volle tank of vast bedrag voor brandstofverbruik aan te rekenen...en/of...en/of... De zeurende irritante monotome aanprijzingen beginnen ons te irriteren. Geen snelle afhandeling, zoals we gedacht hadden, wanneer we de online booking, reservation and insurance gisteren reeds voltooid hadden! Na véél geduld en tientallen 'two options' later, staan we in de parkeergarage, waar we onze vierwieler voor de komende drie dagen, eindelijk in ontvangst nemen.
Een witte Lancia Ypsilon, met/zonder motor - volgens de 'two-option'-meneer - gaat met ons de komende drie dagen dit vukanische eiland verkennen.
Onze bagage wordt in het inie-minie tuuteke gestopt en...'welle' weg. A.d.h.v een app navigeert An ons door de straten van Funchal richting het oosten. Het stuur is in handen van Geert en als een echte Shumi (once Shumi, always Shumi) jongleert hij ons tussen de smalle, steile straatjes, de bergdorpjes en kustplaatsen van Madeira. We berijden hellingen en bergflanken en slingeren de bergen op en af met scherpe, smalle haarspeldbochten. De natuur en uitzichten rondom ons zijn adembenemend en telkens anders... Mooie huizen met witte gevels en oranje daken zijn op de bergflanken en in de dalen talrijk aanwezig. Hier en daar zie je een prachtig kerktorentje er tussen uit steken. De ons bekende - van in héél Portugal en ondertussen ook PortoSanto en nu hier - 'straat-klinkertjes' liggen hier ook overal, met als 'upgrade' dat er nu tussen de witte klinkers ook zwarte zijn verwerkt, waardoor er mooie motieven waar te nemen zijn. Soms krijgen de tegels vervangers, nml. grijs-zwarte ronde kiezeltjes die omhoog geplaatst zijn en ook met motieven zijn aangelegd. De straatwerkers weten zich hier duidelijk mee te amuseren en hun creatieve 'touch' in te brengen ;-)
Verschillende bossen en boomsoorten bedekken de vukanische grond en langs de weg krijgen we begeleiding van allerlei bloemsoorten, zoals: hortensia's, anthuriums, lelies, paradijsvogelbloemen, enz... Prachtig om ze hier zo maar in de natuur tegen te komen, terwijl we ze in België enkel kunnen aankopen en/of bewust moeten planten en met fijne groene vingers moeten verzorgen om ze te laten groeien en bloeien... Heum, in mijn bloemschikverleden zou ik hier mijn stropers-gangen goed kunnen gaan met prachtige creaties als resultaat ;-) We weten niet waar eerst kijken of een foto-stopplaats in te lassen, om al deze natuurlijke pracht in ons op te nemen of op de gevoelige lens vast te leggen. Onvoorstelbaar dat het in het voorjaar nog zo véél knapper moet zijn, als alle fauna&flora volop in volle bloei staat.
We rijden langs de kust en naderen de luchthaven van 'Santa Cruz', waar we vliegtuigen net boven zee zien landen op het kunstmatige landingsplatform, waar onder een botenstalling is. We zien masten van zeilboten onder het platform naar boven reiken. Indrukwekkend, wetende dat er Jumbo-plains een 'touch-down' uitvoeren boven je boot... Er zijn minder spectaculaire winter-/bootstallingen ;-)
De kustweg brengt ons verder naar Machico, een stad die aan een baai ligt, aan het einde van een rivierdal. Het is hier, waar enkele dagen geleden een schip, onder Noorse vlag, schipbreuk heeft geleden...Nou, het is een pijnlijk zicht om het jacht met schade daar te zien staan...dit wil je zelf NIET meemaken!
Na een zonnig terrasje aan het haventje van 'Machico', brengen we een bezoek aan de haven van 'Quinta do Lorde'. Deze marina stond op ons 'afmeer'- lijstje. Niet op eigen kiel, maar wél op motor, zijn we hier dan toch toegekomen en het lijkt wel of we in Disneyland vertoeven... Rondom de haven bevind zich een prachtig resort, maar voor de rest is er niks in de omgeving, je ligt hier van alles ver af en een auto huren is hier ook een 'must' als je iets wil zien van Madeira. Wil het lukken dat we al één bezitten en we zetten verder koers naar het meest oostelijkste punt. Hier strekken we onze benen en maken een wandeling op onze sandalen! Tja, wandelschoenen zijn niet nodig...toch?! Iedere andere wandelaar die ons pad kruist is goed uitgedost en onderneemt de beklimmingingen en afdalingen op wandel-/bergbottinnen :-) We hebben de luxe dat de primaire wandelwegen aangelegd zijn met planken of natuurlijke stenen treden. Hier en daar een plasje is de grootse hindernis die we moeten overbruggen en als beloning worden we getrakteerd op 'adembenemende' panorama's, zowél aan de zuid- als aan de oostkant van deze uitstekende landtong. Wauw!!!
'Ilha Desertas', één van de andere eilanden/archipel van het Madeira archipel, zien we ons al een tijdje naast de zuid-oostelijke kant aan de kustlijn liggen. Hopelijk kunnen we deze nog even bezoeken op eigen kiel, de komende week ofzo. Aan een 'miradouro'/uitzichtpunt, krijgen we een prachtige kleurenpracht en grillige vulkanische rotsformaties te zien in het water, aan de noord-oostelijke kant. Schitterend hoe het ijzer in de lava en het vulkanisch gesteente voor dit verscheidene kleurenpalet zorgt.
De avond valt en de route naar ons hotel brengt ons op een steile, smalle weg. Als we hier stilvallen of achteruit bollen of een tegenligger kruisen....Prutprutprut...komop tuuteke, naar boven...moeten we helpen duwen? Oef, we halen het! 'You have two options'... Optie één is nog steeds goed ;-)
We arriveren in ons hotel, een golfresort...ziet er niet slecht uit! Maar het inchecken kost me bijna mijn leven en levert me bijna een nieuw wereldrecord op...Achter de hoge balie verschijnt plots een dame en ik schrik me een ongeluk en spring bijna tegen het plafond van't verschieten... Nou, amai, mijn hart! Even later bonkt het nog stevig na en ben ik nog aan het bekomen. De dame en ikzelf kunnen er wél hartelijk om lachen :-)
Tijdens de aperitef bespreken we de tochtplanning voor morgen, waarna we ons tegoed doen aan een heerlijk uitgebreid buffet en kruipen moe en tevreden in het vreemde bed.
Het zonnetje en een prachtige 'view' over Funchal, de hoofdstad van Madeira, wachten ons op in de romantische tuin van ons hotel. Het valt ons meteen op hoe groot het contrast is met Port Santo: Madeira is véél groener en meer bevolkt. We zijn benieuwd naar dit groene 'bloemen-eiland'! Het ontbijt en de service zijn dik in orde en we zijn klaar om de huurwagen te gaan ophalen, aan de andere kant van de stad. In het verhuurkantoor worden we ontvangen door een 'rare tip'...zonder mimiek en smile...gebrain-washed door opleidingen en verkoopstechnieken met als keuze-menu en herhalings-lijn: 'you have two options'! Op deze manier probeert hij ons een duurdere, grotere en 'with more power'-wagen te verhuren en een tweede, bijkomende verzekering te nemen en een volle tank of vast bedrag voor brandstofverbruik aan te rekenen...en/of...en/of... De zeurende irritante monotome aanprijzingen beginnen ons te irriteren. Geen snelle afhandeling, zoals we gedacht hadden, wanneer we de online booking, reservation and insurance gisteren reeds voltooid hadden! Na véél geduld en tientallen 'two options' later, staan we in de parkeergarage, waar we onze vierwieler voor de komende drie dagen, eindelijk in ontvangst nemen.
Een witte Lancia Ypsilon, met/zonder motor - volgens de 'two-option'-meneer - gaat met ons de komende drie dagen dit vukanische eiland verkennen.
Onze bagage wordt in het inie-minie tuuteke gestopt en...'welle' weg. A.d.h.v een app navigeert An ons door de straten van Funchal richting het oosten. Het stuur is in handen van Geert en als een echte Shumi (once Shumi, always Shumi) jongleert hij ons tussen de smalle, steile straatjes, de bergdorpjes en kustplaatsen van Madeira. We berijden hellingen en bergflanken en slingeren de bergen op en af met scherpe, smalle haarspeldbochten. De natuur en uitzichten rondom ons zijn adembenemend en telkens anders... Mooie huizen met witte gevels en oranje daken zijn op de bergflanken en in de dalen talrijk aanwezig. Hier en daar zie je een prachtig kerktorentje er tussen uit steken. De ons bekende - van in héél Portugal en ondertussen ook PortoSanto en nu hier - 'straat-klinkertjes' liggen hier ook overal, met als 'upgrade' dat er nu tussen de witte klinkers ook zwarte zijn verwerkt, waardoor er mooie motieven waar te nemen zijn. Soms krijgen de tegels vervangers, nml. grijs-zwarte ronde kiezeltjes die omhoog geplaatst zijn en ook met motieven zijn aangelegd. De straatwerkers weten zich hier duidelijk mee te amuseren en hun creatieve 'touch' in te brengen ;-)
Verschillende bossen en boomsoorten bedekken de vukanische grond en langs de weg krijgen we begeleiding van allerlei bloemsoorten, zoals: hortensia's, anthuriums, lelies, paradijsvogelbloemen, enz... Prachtig om ze hier zo maar in de natuur tegen te komen, terwijl we ze in België enkel kunnen aankopen en/of bewust moeten planten en met fijne groene vingers moeten verzorgen om ze te laten groeien en bloeien... Heum, in mijn bloemschikverleden zou ik hier mijn stropers-gangen goed kunnen gaan met prachtige creaties als resultaat ;-) We weten niet waar eerst kijken of een foto-stopplaats in te lassen, om al deze natuurlijke pracht in ons op te nemen of op de gevoelige lens vast te leggen. Onvoorstelbaar dat het in het voorjaar nog zo véél knapper moet zijn, als alle fauna&flora volop in volle bloei staat.
We rijden langs de kust en naderen de luchthaven van 'Santa Cruz', waar we vliegtuigen net boven zee zien landen op het kunstmatige landingsplatform, waar onder een botenstalling is. We zien masten van zeilboten onder het platform naar boven reiken. Indrukwekkend, wetende dat er Jumbo-plains een 'touch-down' uitvoeren boven je boot... Er zijn minder spectaculaire winter-/bootstallingen ;-)
De kustweg brengt ons verder naar Machico, een stad die aan een baai ligt, aan het einde van een rivierdal. Het is hier, waar enkele dagen geleden een schip, onder Noorse vlag, schipbreuk heeft geleden...Nou, het is een pijnlijk zicht om het jacht met schade daar te zien staan...dit wil je zelf NIET meemaken!
Na een zonnig terrasje aan het haventje van 'Machico', brengen we een bezoek aan de haven van 'Quinta do Lorde'. Deze marina stond op ons 'afmeer'- lijstje. Niet op eigen kiel, maar wél op motor, zijn we hier dan toch toegekomen en het lijkt wel of we in Disneyland vertoeven... Rondom de haven bevind zich een prachtig resort, maar voor de rest is er niks in de omgeving, je ligt hier van alles ver af en een auto huren is hier ook een 'must' als je iets wil zien van Madeira. Wil het lukken dat we al één bezitten en we zetten verder koers naar het meest oostelijkste punt. Hier strekken we onze benen en maken een wandeling op onze sandalen! Tja, wandelschoenen zijn niet nodig...toch?! Iedere andere wandelaar die ons pad kruist is goed uitgedost en onderneemt de beklimmingingen en afdalingen op wandel-/bergbottinnen :-) We hebben de luxe dat de primaire wandelwegen aangelegd zijn met planken of natuurlijke stenen treden. Hier en daar een plasje is de grootse hindernis die we moeten overbruggen en als beloning worden we getrakteerd op 'adembenemende' panorama's, zowél aan de zuid- als aan de oostkant van deze uitstekende landtong. Wauw!!!
'Ilha Desertas', één van de andere eilanden/archipel van het Madeira archipel, zien we ons al een tijdje naast de zuid-oostelijke kant aan de kustlijn liggen. Hopelijk kunnen we deze nog even bezoeken op eigen kiel, de komende week ofzo. Aan een 'miradouro'/uitzichtpunt, krijgen we een prachtige kleurenpracht en grillige vulkanische rotsformaties te zien in het water, aan de noord-oostelijke kant. Schitterend hoe het ijzer in de lava en het vulkanisch gesteente voor dit verscheidene kleurenpalet zorgt.
De avond valt en de route naar ons hotel brengt ons op een steile, smalle weg. Als we hier stilvallen of achteruit bollen of een tegenligger kruisen....Prutprutprut...komop tuuteke, naar boven...moeten we helpen duwen? Oef, we halen het! 'You have two options'... Optie één is nog steeds goed ;-)
We arriveren in ons hotel, een golfresort...ziet er niet slecht uit! Maar het inchecken kost me bijna mijn leven en levert me bijna een nieuw wereldrecord op...Achter de hoge balie verschijnt plots een dame en ik schrik me een ongeluk en spring bijna tegen het plafond van't verschieten... Nou, amai, mijn hart! Even later bonkt het nog stevig na en ben ik nog aan het bekomen. De dame en ikzelf kunnen er wél hartelijk om lachen :-)
Tijdens de aperitef bespreken we de tochtplanning voor morgen, waarna we ons tegoed doen aan een heerlijk uitgebreid buffet en kruipen moe en tevreden in het vreemde bed.
maandag 19 oktober 2015
Porto Santo & Madeira(PT)
Vrijdag, 16 oktober '15
Gisterenavond zagen we ineens veel mensen op de steiger voor ons zenuwachtig over en weer lopen en landvasten verleggen en bij leggen, enz...Die verwachten duidelijk iets, toch nog maar even de weerberichten bekijken. Ja, er wordt véél wind voorspelt voor komende nacht. We horen en voelen het nu al. Onze landvasten zitten reeds goed en met wat snokken en stoten en kletsend water tegen de hekspiegel, vertrekken we naar droomland.
De ochtend begint grijs en alles is nat van de regen van vannacht. En...niet veel later begint het weer te gieten. De komende dagen blijft het weerbeeld schommelen en staat de wind niet gunstig om door te varen naar Madeira. Ik ga naar het havenkantoor om te informeren of de wasmachine reeds gemaakt is, want de wasstapel wordt behoorlijk groot en een handwas of iets te drogen hangen is niet aan de orde met dit weer. Spijtig genoeg is de wasmachine, die we trouwens 'gratis' mogen gebruiken, nog kapot :-( Voor onze komst hebben andere cruisers, vooral Nooren(het ligt hier vol met Noorse vlaggen/boten/bemanning) ze naar de filisteinen geholpen...dus géén wasdag voor ons!
Iets voor de middag komen onze buren, An & Ivan op bezoek om te horen wat onze plannen zijn en dat zij het overwegen om met de ferry naar Madeira te varen en daar enkele dagen te verblijven, om het eiland te bezoeken en of we zin hebben om mee te gaan. We hadden dit ook al overwogen, want nu we hier zijn, willen we dat niet links laten liggen. Morgen kunnen we eventueel met véél deining en tegenwind naar daar varen, maar is er plaats in de Marina? Dit is zowiezo onzeker en doorvaren of ankeren is géén optie en de havens liggen allemaal aan de zuidkant van het eiland en bieden ook niet de beste beschutting voor de wind die nog gaat komen... En hier is ons liggeld voor een hele maand betaald: 4 dagen liggeld is zelfs iets duurder/meer, dan het liggeld voor een maand! Onlogisch, maar geweldig voor ons! Dus Zensation haar overnachtingen en plaats is nog enkele weken verzekerd hier. Maar we willen natuurlijk verder en nog dingen zien.
Met onze tablets, adaptors en stekerdoos, bloknoot en schrijfgerief trekken we met z'n vier naar het havencafé/-restaurant. Hier hebben we redelijke WiFi en starten we onze zoektocht elk op ons tablet naar: ferry, auto, hotels(voor elke nacht een andere bestemming), route en 'things to do&see'. Plannen worden gemaakt en boekingen geplaatst...Na enkele uren is alles geregeld. Vanavond stappen we de ferry op en varen we naar Madeira. We hebben een retour-ticket met open retour, maar normaal keren we woensdagmorgen terug naar Porto Santo en onze boten.
Onze dames worden extra gechecked en al het materiaal weggeborgen, bakskisten afgesloten, enz.. Havenkantoor wordt op de hoogte gebracht van onze afwezigheid voor enkele dagen. Bagage wordt gepakt en van het eten en drinken dat kan bederven wordt nog een maaltijd gemaakt en het overige wordt meegenomen en aan andere cruisers gegeven. We zijn er klaar voor.
Gepakt en gezakt wandelen we naar de andere kant van de haven, waar de ferry ligt en schepen in. We zoeken ons een plekje in de bar op het vijfde verdiep, vooraan van het ship. Om 22u30 varen we uit. Er staat véél wind, het regent en er staat veel diening, waardoor we stevig rollen en botsen...niet echt een aangename trip. Gelukkig heb ik mijn voorzorgen genomen en vooraf een half poepsnoepje opgestoken. Rondom ons zien we de andere passagiers van kleur en houding veranderen, verdwijnen of ter plaatse zakjes vullen... De ene na de andere passagier wordt getroffen door zeeziekte en al snel loopt de bar bijna volledig leeg...Wij vier hebben er geen last van en genieten van de kriebels in onze buik, die we voelen door het op en neer van de ferry, we lijken wél in een attractie te zitten in een pretpark ;-)
Na een uurtje wordt de rit rustiger en iets over half één meren we af in Madeira. We zien héél véél lichtjes op de heuvels, het is hier duidelijk meer bewoond dan Porto Santo.
Na het uitschepen gaan we op zoek naar een taxi, die ons naar het hotel brengt. We treffen een niet zo'n eerlijke taxichauffeur. We merken al snel dat hij rondrijdt en verkeerd rijdt(An had de weg vooraf bekeken), waardoor onze rit langer duurt en de taximeter blijft oplopen... Wanneer we eindelijk arriveren aan het hotel en hartelijk worden ontvangen en naar onze kamer worden geleid, is het net geen twee uur. Dit wordt een kort nachtje... Morgen beginnen we aan onze excursie-vier-daagse van het eiland. Joepie!
Gisterenavond zagen we ineens veel mensen op de steiger voor ons zenuwachtig over en weer lopen en landvasten verleggen en bij leggen, enz...Die verwachten duidelijk iets, toch nog maar even de weerberichten bekijken. Ja, er wordt véél wind voorspelt voor komende nacht. We horen en voelen het nu al. Onze landvasten zitten reeds goed en met wat snokken en stoten en kletsend water tegen de hekspiegel, vertrekken we naar droomland.
De ochtend begint grijs en alles is nat van de regen van vannacht. En...niet veel later begint het weer te gieten. De komende dagen blijft het weerbeeld schommelen en staat de wind niet gunstig om door te varen naar Madeira. Ik ga naar het havenkantoor om te informeren of de wasmachine reeds gemaakt is, want de wasstapel wordt behoorlijk groot en een handwas of iets te drogen hangen is niet aan de orde met dit weer. Spijtig genoeg is de wasmachine, die we trouwens 'gratis' mogen gebruiken, nog kapot :-( Voor onze komst hebben andere cruisers, vooral Nooren(het ligt hier vol met Noorse vlaggen/boten/bemanning) ze naar de filisteinen geholpen...dus géén wasdag voor ons!
Iets voor de middag komen onze buren, An & Ivan op bezoek om te horen wat onze plannen zijn en dat zij het overwegen om met de ferry naar Madeira te varen en daar enkele dagen te verblijven, om het eiland te bezoeken en of we zin hebben om mee te gaan. We hadden dit ook al overwogen, want nu we hier zijn, willen we dat niet links laten liggen. Morgen kunnen we eventueel met véél deining en tegenwind naar daar varen, maar is er plaats in de Marina? Dit is zowiezo onzeker en doorvaren of ankeren is géén optie en de havens liggen allemaal aan de zuidkant van het eiland en bieden ook niet de beste beschutting voor de wind die nog gaat komen... En hier is ons liggeld voor een hele maand betaald: 4 dagen liggeld is zelfs iets duurder/meer, dan het liggeld voor een maand! Onlogisch, maar geweldig voor ons! Dus Zensation haar overnachtingen en plaats is nog enkele weken verzekerd hier. Maar we willen natuurlijk verder en nog dingen zien.
Met onze tablets, adaptors en stekerdoos, bloknoot en schrijfgerief trekken we met z'n vier naar het havencafé/-restaurant. Hier hebben we redelijke WiFi en starten we onze zoektocht elk op ons tablet naar: ferry, auto, hotels(voor elke nacht een andere bestemming), route en 'things to do&see'. Plannen worden gemaakt en boekingen geplaatst...Na enkele uren is alles geregeld. Vanavond stappen we de ferry op en varen we naar Madeira. We hebben een retour-ticket met open retour, maar normaal keren we woensdagmorgen terug naar Porto Santo en onze boten.
Onze dames worden extra gechecked en al het materiaal weggeborgen, bakskisten afgesloten, enz.. Havenkantoor wordt op de hoogte gebracht van onze afwezigheid voor enkele dagen. Bagage wordt gepakt en van het eten en drinken dat kan bederven wordt nog een maaltijd gemaakt en het overige wordt meegenomen en aan andere cruisers gegeven. We zijn er klaar voor.
Gepakt en gezakt wandelen we naar de andere kant van de haven, waar de ferry ligt en schepen in. We zoeken ons een plekje in de bar op het vijfde verdiep, vooraan van het ship. Om 22u30 varen we uit. Er staat véél wind, het regent en er staat veel diening, waardoor we stevig rollen en botsen...niet echt een aangename trip. Gelukkig heb ik mijn voorzorgen genomen en vooraf een half poepsnoepje opgestoken. Rondom ons zien we de andere passagiers van kleur en houding veranderen, verdwijnen of ter plaatse zakjes vullen... De ene na de andere passagier wordt getroffen door zeeziekte en al snel loopt de bar bijna volledig leeg...Wij vier hebben er geen last van en genieten van de kriebels in onze buik, die we voelen door het op en neer van de ferry, we lijken wél in een attractie te zitten in een pretpark ;-)
Na een uurtje wordt de rit rustiger en iets over half één meren we af in Madeira. We zien héél véél lichtjes op de heuvels, het is hier duidelijk meer bewoond dan Porto Santo.
Na het uitschepen gaan we op zoek naar een taxi, die ons naar het hotel brengt. We treffen een niet zo'n eerlijke taxichauffeur. We merken al snel dat hij rondrijdt en verkeerd rijdt(An had de weg vooraf bekeken), waardoor onze rit langer duurt en de taximeter blijft oplopen... Wanneer we eindelijk arriveren aan het hotel en hartelijk worden ontvangen en naar onze kamer worden geleid, is het net geen twee uur. Dit wordt een kort nachtje... Morgen beginnen we aan onze excursie-vier-daagse van het eiland. Joepie!
vrijdag 16 oktober 2015
Porto Santo(PT) 3a
Donderdag, 15 oktober '15
Tegen de morgen horen we regen en wind en golven beuken stevig op ons Zensation in. De lucht is grijs en het mooie weer is ver zoek. Poets- en klusdag is aangebroken... Al de plakkerige zout-restanten worden weggeveegd en spullen weggeborgen. The Captain wordt nog even de mast ingetrokken om ons vlaggenlijntje te herstellen, dat tijdens de overtocht geknakt is.
De dag vliegt terwijl de blog wordt bijgeschreven, en ik me volop bezig houd met photoshoppen...neen, neen, niet aan onze foto's! Ik probeer een afbeelding/sjabloon te ontwerpen van Zensation en onszelf om een muurschildering aan te brengen. Dat is één van de tradities als je hier afmeerd en verder trekt...de havenmuur staat vol met prachtige muurschilderingen van crew dat hier voor ons geweest is. Ook onze Vaguebond-vrienden hebben reeds een kunstwerk aangebracht. Hier zijn we niet op voorbereid. Wat gaan we schilderen/tekenen? Mijn tekentalent reikt zo ver als mijn lichtbak en het kopieerapparaat ;-)
Uren ben ik er mee bezig. Wat willen we? Wat kunnen we zonder hulpmiddelen tekenen. Twee ontwerpen komen uit de printer en ik vergroot ze tijdens het kopiëren, want een A4-tje is te klein voor die grote muren en om tussen al die andere kunstwerken te zetten. Hoe gaan we dit ooit met de losse hand op dat ruwe vlak kunnen aanbrengen? In onze stockageruimte, ver van hier, in het ondertussen koude Belgenlandje, heb ik schatten van creatief materiaal en handige hulpmiddelen, 'tools', sjablonen, enz, die ik nu wél zou kunnen gebruiken...
We kunnen nog even bezinnen, want het weer is te slecht en verf hebben we ook nog niet...
Porto Santo(PT) 2a
Woensdag, 14 oktober '15
Onze nachtrust deed deugd en we zijn uitgerust en weer helemaal in vorm. De weersvoorspellingen voor de komende dagen zien er niet rooskleurig uit. Maar vandaag is nog een prachtige dag. Eigenlijk moeten we schoon schip maken en al het zout binnen en buiten wegpoetsen, maar we gaan dit houden voor de slecht-weer-dagen en profiteren van het mooie weer om kennis te maken met dit eiland.
Porto Santo wordt het 'gouden eiland' genoemd, naar het 8km lange gouden zandstrand dat aan zuidkust ligt. Dit maakt dit vulkanische eiland in dit archipel zo uniek en populair als vakantiebestemming voor de inwoners van Madeira, het grootste eiland van dit Archipel, dat hier achter ligt of er voor, het is te zien hoe je het bekijkt en van welke richting je komt of waar je je bevindt. De ferry brengt ook dagelijks dagjes-toeristen/mensen vanuit Madeira naar hier. Het eiland is klein, maar heeft toch veel wandelwegen naar en langs de verschillende pico's/bergen.
De hoofdweg vanuit de haven, brengt ons naar de hoofdplaats, Vila Baleira. Het is hier even kleinschalig als het eiland en we slenteren wat rond. Het eiland verkennen we verder met de open-tourbus, die langs de bergen en kustlijn rijdt. Langs de kust zien we de grillige uitgesleten kliffen en landinwaarts krijgen we prachtige uitgesleten vulkanische grond te zien met verschillende kleuren. Dit doet ons een beetje denken aan de 'Charamel-zeven kleuren- landen', die we in Mauritius gezien hebben. Hier geen zeven kleuren, maar toch ook wél knap en de moeite om te zien wat voor unieke dingen de natuur creëert! Over heel het eiland worden we getrakteerd op indrukwekkende, fantastische uitzichten. Zelfs ons Zensation kunnen we vanuit de hoogte bewonderen en met onze vinger aanwijzen ;-)
Dit kleine eiland heeft gouden schatten. Wij zijn alvast gecharmeerd door dit archipel...
Tegen de avond steken de buren de BBQ aan en we smullen met z'n viertjes van al het lekkers in onze kuip en sluiten de dag/avond af met een plaatselijk 'night-capje' ;-)
Porto Santo(PT) 1a
Dinsdag, 13 oktober '15
Het eerste dat ons opvalt is de kleur van het water...dat is 'hel' blauw! Hoe dichter we kwamen, hoe blauwer het werd. De havenmeester komt nog even kijken of we goed liggen en ons vragen of we ons straks willen aanmelden bij de douane en in het havenkantoor. Na een verfrissende duik in het warme hel blauwe water en een zoet-water-buiten-douche, zijn we opgefrist om met onze documenten naar de plaatselijke instanties te gaan.
De Vaguebond-crew waarschuwt ons dat we onze tijd er moeten voor nemen...Ja, dat hoort nu eenmaal bij onze manier van reizen. Je moet het allemaal zelf regelen, terwijl je een reis boekt en aankomt op je bestemming en alles al voor je geregeld is door het reisbureau of -organisatie. En we weten uit verhalen dat de autoriteiten hun tijd kunnen nemen of al eens vervelend doen. Maar geduld en kalmte kan je dan redden...
We treffen een ontzettend sympathieke douanier en staan binnen de tien minuten alweer buiten aan zijn container-kantoor, waar hij ons de weg wijst naar het havenkantoor. Ook daar worden we hartelijk ontvangen door twee dames en ook hier gaat het inchecken snel. In minder dan twintig minuten is ons papierwerk in orde en begeven we ons naar het Havencafé/-restaurant. Onze eerste ontbijt-gang was wat fruit en een peperkoek, net voor aankomst. Onze magen rammelen en we willen nog wél een tweede gang verorberen. Terwijl we gebruik maken van de WiFi en de kaart bekijken, zien we dat het toch al bijna middag is...dan maar ineens brunchen ;-)
An & Ivan komen erbij zitten en we hebben héél wat bij te praten. De namiddag vliegt voorbij en we krijgen bezoek van 'die met z'n houten hamer' ;-)
We besluiten even een dutje te gaan doen en wat bij te rusten. Ja, ja, zo'n oversteek is best vermoeiend, je bent dag en nacht alert en het slapen op een stampend, rollend schip is net iets anders en het lopen van de wachten en in het ritme komen van het wachtlopen zit er nog niet helemaal in.
Het is alweer donker als we wakker worden...oeps! Net iets te lang geslapen...ik zou best nog verder kunnen slapen, maar the Captain is streng en wil dat we vannacht nog kunnen slapen en geen 'Ship-Lag' hebben. Onze buren, waar we mee hadden afgesproken, dachten al dat ze ons niet meer zouden zien verschijnen.
We tatteren nog wat over onze avonturen en prachtige dingen die we reeds gezien en gedaan hebben en kruipen tegen middernacht weer in onze kooi.
dinsdag 13 oktober 2015
Baleeira-Porto Santo, Madeira Archipel(PT)
Zaterdag, 10 oktober t.e.m. dinsdag, 13 oktober '15
Zaterdag, 10 oktober '15
Wanneer de wekker afloopt, zijn we al half wakker...in de loop van de nacht is de wind toegenomen en lag Zensation flink te rollen achter haar anker. Het regent ook al eventjes. The Captain checkt nog even de allerlaatste weerberichten en Gribfiles en het weer buiten.
Het ziet er allemaal gunstig uit, behalve dan de regen, die we er voor de eerste uren moeten bijnemen. Anker op en daar gaan we dan. Ingeduffeld in onze thermische kledij en zeilpakken en -laarzen staan we aan dek en sturen we Zensation de baai van Baleeira, Sagres uit. Portugal, omhult door een mistig-regenachtig deken, verdwijnt langzaam uit ons zicht... Hier nemen we afscheid van het prachtige vaste land van Portugal, het zit volledig in ons hart en laten een stukje van ons hart hier achter. Vanaf de eerste kennismaking met dit land, in Viana do Castelo, kregen we warm gevoel en werden we hartelijk onthaald. De bevolking is vriendelijk en behulpzaam, het land heeft een prachtige kustlijn en zoveel cultureel te biede. We hebben hier schitterende dingen gezien en fijne weken beleefd. Ooit komen we hier terug... Nu zeggen we ook 'bye' tegen het vaste land van Europa! Water scheidt ons van de grote brok 'Europa', dat we op de landkaart zien en enkel nog bereikbaar is via boot of vliegtuig...Ja, vanaf nu zijn het eilanden en daarna andere continenten, die we gaan ontdekken.
Met de ijskast goed gevuld, een volle kelder met allerlei proviand en drank, een vriezer met zelfgevangen visjes en een 'home-made'-cake van Heidi à la 'Casa Dois Mastros', zijn we goed voorzien en lijkt het wél of we aan de grote oversteek van drie weken beginnen ;-)
Deze oversteek van ongeveer 450mijl is ook een grote test, uitdaging, voorbereiding op wat nog komen gaat. The Captain is er helemaal klaar voor, ikzelf heb nog een 'ei' te verwerken! Minstens drie dagen en nachten gaan we non-stop moeten varen, alvorens we ergens kunnen ankeren of afmeren. Minstens 72uur gaan we niet even kunnen stoppen aan een haven of een benzine-station om even bij te tanken, benen te strekken, of wat dan ook! Zensation, the Captain and myself, wij met z'n drietjes, een speldekopje groot, of zelfs nog kleiner...dobberend op die grote Atlantische Oceaan, waarvan we slechts een klein stukje moeten van overbruggen en bevaren om het Madeira Archipel te bereiken. Dit archipel behoort ook tot Potugal, dus we gaan toch nog even verder van Portugal proeven, al ligt er ontelbare liters water en 450zeemijlen tussen hen. Het lijkt niks, maar toch is het groots en dat 'ei' zit er vooral door het 'onbekende' en het 'onzekere'. Hoe gaat de trip en vooral de nachten verlopen? Hoe gaat het gaan qua energie en wachten lopen? Wat gaan we onderweg tegen komen? En? En? En? Spannend!!! Ook voor onze dame is het de eerste langere oversteek. Is zij zenuwachtig? Heeft zij goed geslapen? Is ze er klaar voor? Ze heeft in ieder geval de beste zorgen gehad en is veilig uitgerust. Dus ze gaat de uitdaging aan!!!
De twee tot vier meter hoge deining die op de Atlantische Oceaan beweegt, zorgt ervoor dat Zensation, aan de wind, behoorlijk moet opboksen tegen de golven, deining en wind. Ze hotst en klotst en valt telkens weer in de diepe putten die tussen de golven ontstaan. Ze heeft het zwaar, maar gaat kranig en gestaag door! Voorzeil en grootzeil zijn gereefd. Liters zout water komen over Zensation en onszelf heen, telkens we tegen of in de golven botsen. Onze zeilpakken houden onze lichamen droog, lippen en handen proeven zout. Terwijl ik even de trap afdaal om iets te gaan halen en het bovenluik weer toeschuif, is een overkomende golf mij te snel af en donderen er vele liters water de kajuit binnen! Ik probeer meteen alles met handdoeken op te slorpen, maar enkele salonkussens hebben ook reeds liters over zich heen gekregen en opgevangen... Gelukkig is de 'oversteek-slaapplek' bespaard. De regen verlaat ons na enkele uren, maar het blijft grijs en zout water blijft over ons heen spatten. Ook ikzelf verlaat na enkele uren de kuip, leg me al in de 'leefruimte-rust-kooi' en probeer nog een uiltje te vangen. Maar de geluiden die door de romp galmen van de boeg die telkens in een golf valt of er tegen stampt, de giek en de zeilen die al klapperend de schokken steeds mee opvangen, maken het niet makkelijk om het verstand en het gehoor uit te schakelen en te slapen. Het is pijnlijk om onze dame te horen beuken en het interieur te horen kraken... Ik voel me ook niet helemaal lekker en het is pas een hele tijd later, als Geert even naar beneden komt en mij een half poepsnoepje kan geven, dat ik me al snel beter voel en de slaap vat.
Dolfijnen zorgen, tijdens mijn afwezigheid (verneem ik achteraf), even voor een fijne show en gezelschap voor mijn twee geliefden, die genieten van de Oceaan en bewoners.
Wanneer we enkele uren later de traffic lane passeren, zit ik weer fit aan dek. De motor wordt bijgezet, om de prefecte verplichte 90° dwarse oversteek te kunnen varen. Op AIS zijn er verschillende schepen aanwezig en in de verte zien we enkele cargo's er gedaante aan geven. De rest van de dag zijn we met zijn drie alleen op de grote plas, althans, voor zo ver we kunnen zien...
Af en toe valt er een buitje over ons heen en zien we prachtige regenbogen aan de horizon of in wolken verschijnen.
Koken onder een hoek van 30° is geen sinicure en zeker niet met een deining tot vier meter...al je materiaal en eten vliegt van links naar rechts en van achter naar voor! Gevaarlijk keukengereedschap wordt in de spoelbak gelegd, want een rondvliegend mes is enkel voor in't circus ;-) Gelukkig hebben we vanmorgen al een thermos warm water in de kuiptafel gezet en kunnen we voor de eerste keer, het beroemde 'vertrekkers/slecht weer'-gerecht proeven: noedels/-soep. Met wat verse omelet en groentjes (ook reeds voor vertrek bereid) erin en extra kruiding, smaakt het best. We worden zelfs door onze dolfijnen-vrienden beloond, voor onze noedel-beproeving, door prachtige natuur-dolfijnen-show. Vier keer op een uur tijd worden we getrakteerd met hun aanwezigheid en show. Het is een kleine, schattige dolfijnensoort, er zijn enkele exemplaren bij, die duidelijk een prachtig nummer hebben ingestudeerd en per vijf of vier synchroon boven komen...Schitterend!!! Dit maakt het allemaal waard :-)
Voor de avond valt, is de wind al enkele uren afgenomen en zeilen we weer onder vol tuig. Het eerste sms- bericht wordt naar het thuisfront gestuurd, we hebben afgesproken elke dag iets te laten weten om ongeveer 08.00 & 20.00 LT(lokale tijd). Na een stukje lasagne (ook makkelijk tijdens deze omstandigheden...oven warmt hem op) als avondeten voor Geert, begin ik aan mijn rust-/slaapmoment en vaart the Captain de nacht in.
Tegen 23u neemt de wind weer toe tot 20 knopen en meer. Ik ga aan dek helpen om de zeilen te reven en kruip nog even terug.
Zondag, 11 oktober '15
Iets na middernacht neem ik de wacht over en zie ik dat de wind weer afgenomen is en de zeilen volledig staan. Het is de eerste keer dat ik al zeilend de wacht loop 's nachts, de vorige twee nachtelijke oversteken, waren door gebrek aan wind, op motor. Nu is het extra opletten: staan de zeilen goed, is de koers goed, moet ik iets bijstellen? Gelukkig heb ik hulp van onze 'George', automatische stuurautomaat. Hij houdt de koers aan die ik aangeef. Aan de wind sturen is zijn specialiteit en ook nu in de nacht doet hij z'n job fantastisch. Samen zijn we een goed team. Maar nog géén uur later moet ik the Captain uit z'n bed halen...er staat weer meer dan 20kn wind en het ziet zwart voor me...een bui is op komst. De sterren spelen verstoppertje achter de bewolking en de maan is de grote winnaar van dit spel, want ze is niet te zien. Het zou fijner zijn moesten ze net nu niet spelen, maar zich laten zien, zodat ik wat meer zie. Veel is er niet te zien, slechts een enkel schip verschijnt er op AIS en de cargo die dichterbij komt, maakt een grote boog om ons heen. Geen vissers of visnetten...dat is al een geruststelling. In het water zijn er kleine lichtjes, die lijken op glimwormpjes of een sterrenhemel met duizenden fonkelende lichtjes, die zich door de algen achter en naast Zensation, in ons vaarwater verschijnen. Prachtig! In mijn rust-tijd heb ik nog geen oog toegedaan en nu ik wacht loop, kan ik mijn ogen amper open houden. The Captain heeft het ook moeilijk om de slaap te vatten en staat alweer aan het dek, voor mijn wacht afgelopen is. Hij neemt de wacht over en ik kruip lekker onder de dons. Al snel vallen mijn ogen toe. Pas vijf uur later wordt ik gewekt om weer wacht te lopen. Het is bijna acht uur en de zon is aan het opkomen, terwijl de maan nog maar net verschenen is. George heeft plaats moeten ruimen voor 'Selfie', onze windvaansturing. Zij stuurt ook geweldig aan de wind en zo besparen we energie, want zij heeft enkel de wind nodig om te sturen, in tegenstelling van 'George', die elekriciteit nodig heeft om zijn koers aan te houden.
Geert heeft toch enkele uurtjes kunnen slapen en in de loop van de dag knikken we met z'n twee al eens in het zonnetje. 'Selfie' stuurt vlot door en de reven kunnen er weer uit. Onze koers en windrichting is niet ideaal...we komen dichter en dichter bij Marokko. De wind zou draaien, maar de gunstigere windrichting laat op zich wachten, dus maken we een slag naar de andere kant en enkele uren later gaan we terug over stag.
De deining zorgt nog steeds voor een rommelige tocht en ik voel me nog steeds niet 'op en top', maar na een wonderbaarlijk half poepsnoepje, gaat het steeds ok en kan ik weer wat lezen in de kuip. Maar echt koken is er ook vandaag niet bij... De dag verloopt goed en vlot en de afgelegde mijlen bouwen zich op. Voor het donker wordt, reven we de zeilen en kruip ik op ons 'rust-kooi'.
Maandag, 12 oktober '15
De wind is wat gedraaid en staat gunstiger voor de richting die we uit moeten. Om half twee neem ik de wacht over en zie ik dat de sterren helderder staan, dan vorige nacht. Die extra verlichting is fijn, ook al ligt de maan nog in zijn bed... Een kookwekkertje staat bij me en laat ik om de vijftien minuten aflopen, moest ik in slaap dommelen en zodat ik even kijk of er iets te zien is en de zeilen en koers nog juist is. 'Selfie' is mijn stuurmaatje en ze heeft weinig of geen begeleiding of correctie nodig. Om vijf uur wisselen we van wacht om drie uurtjes later terug te wisselen. Het regent als ik weer in de kuip kom en krijg meteen een ochtendvertoning van onze dolfijn-vrienden.
We geraken door onze elektriciteit heen en zetten daarom de motor bij en geven 'George' weer het roer. Onze koers is goed, we kunnen stilletjes aan met een knik in de schoot varen en de deining is minder. Dit maakt het ook aangenamer leven aan boord. Kookplannen worden gesmeed.
In de namiddag zorgt het zonnetje voor een aangename temperatuur in de kuip. Ik lees in het tijdschrift 'Flow' dat dagromen en mijmeren, je brein verfrist. 'Durf wat vaker uit het raam te staren'_Daniel Levitin. Wél wij kijken dagelijks in de kuip door ons 360° natuur-venster en we mijmeren steeds weg bij al het prachtigs wat we steeds opnieuw mogen aanschouwen. Ook al zijn of liggen we op dezelfde plaats, toch is onze omgeving en uitzicht altijd NET iets anders...de ene minuut/seconde is het zus...en de andere zo: water, de lucht, de zon, de maan, de sterren, het strand, de baai, de andere boten, de haven, enz...ze zijn nooit hetzelfde. We geraken nooit uitgekeken door 'ons' raam! En hier zo midden op de Atlantische Oceaan is het ook puur genieten van alle natuurpracht.
De wind draait verder in de late namiddag en neemt weer toe, waardoor we terug reven.
Als avondeten wordt de tonijn van enkele weken geleden op de grilpan gelegd. We leven nog steeds onder een helling van ongeveer 15°, waardoor ik nog steeds schuin in de kombuis sta. Het fornuis staat los en beweegt mee met Zensation, en probeert zichzelf waterpas te houden. De kookpotten staan vast tussen klemmen, zodat ze niet van het fornuis glijden. Maar de grilpan is rechthoekig en kan ik niet vastklemmen. Ik moet de pan goed vasthouden tijdens het grillen van onze tonijnsteaks. Niet handig terwijl ik nog in de kookpot moet roeren of de filets moet omdraaien. Het is een zware beproeving om mijn evenwicht te bewaren voor het fornuis en de pan vast te houden. Tijdens een deining en golf-val van Zensation, heb ik de pan vast, maar vliegen de tonijnfilets achter het fornuis...nou die pan heb ik in handen, maar wat de filets doen...tja zwemmen kunnen ze daar wel niet. Ik vis ze achter en onder het fornuis vandaan en leg ze weer te grillen. Het zware klus, maar het is gelukt...diner is served ;-)
We gaan met een gevuld buikje de avond in. Het blijft flink waaien.
Dinsdag, 13 oktober '15
Ons doel komt dichter bij, onze snelheid is de afgelopen dag flink toegenomen, alsook onze afgelegde mijlen...
Mijn laatste nachtwacht vat ik aan vol goede moed. In de loop van de voormiddag denken we Porto Santo te bereiken. Nog enkele uren doorbijten en oeps...we moeten de snelheid er wat proberen uit te halen of we dreigen voor zonsopgang toe te komen. En dat willen we vermijden. Daglicht is fijner om een nieuwe bestemming en haven aan te lopen.
Buien blijven af en toe enkele minuten voor gezelschap zorgen en die worden steeds begeleid van extra knoopjes wind. The Captain neemt de laatste uurtjes van de nachtwacht voor zijn rekening en heeft de afgelopen rust-wachten eindelijk goed kunnen slapen, maar die enkele uren halen de vorige gemiste nachtrusten niet in. Maar de motivatie wint van de vermoeidheid en het kookwekkertje helpt om de vijftien minuten bij het indommelen tijdens de wacht zelf.
Bij zonsopgang zien we land: gebergten. Joehoe, we zijn er bijna!
Om half negen zien we de eerste vogel sinds dagen...nog vijftien mijl te gaan en nog geen visser of visvlaggetjes te zien. Net voor we de zeilen toe doen en de haven invaren van Porto Santo, krijgen we van onze dolfijnen-vrienden nog even een 'goeie morgen' en 'welkom in het Madeira Archipel'-begroeting.
Op AIS zien we dat de 'Vaguebond' nog in de haven ligt. We hebben An & Ivan, sinds ons vertrek in Blankenberge nog niet gezien. En daar staan ze nu te zwaaien bij de backboord-haven-ingang-toren van Porto Santo. Ze haasten zich naar de steiger om ons lijntje aan te nemen. Wat een leuke ontvangst. Na 74u20' en 437 mijl varen, voelen we weer grond onder onze voeten, of om te beginnen toch al een steiger ;-)
We zijn blij dat we er zijn en we zijn SUPER-trots ons drie, vooral op onze Zensation. Ze is een kranige, rotsvaste, knappe dame en heeft ons veilig en wél tot hier gebracht...well done!