vrijdag 19 oktober 2018

Trip: Île de Wallis - Tonga: Niuas Groep: Niuatoputapu, Falehau

Maandag, 10 september ‘18, 16u - woensdag, 12 september ‘18, 11u30
(UTC +13u = +11u tijdsverschil met BE(=UTC +2u)!)

Totaal trip:
Resultaten na 42u30’:
Afgelegde afstand: 190NM
Gemiddelde snelheid: 4,47 kn

Nadat we de onderwaterwereld uitgebreid afgesnorkeld hebben, ons avondmaal klaar staat en alles zeevast gezet & opgeborgen is, halen we het anker op. Om 16u verlaten we met een klein knoop stroom mee de ‘Honikulu’ pas van ‘Îles de Wallis’ buiten.
De nacht is heiig en het kleine sikkeltje maan (het is net nieuwe maan geweest) dat weinig bijlicht, blijft maar even. Enkele regendruppels zijn van de partij, gelukkig verdwijnen ze voor we er nat van worden!
De dag verloopt rustig en de tweede nacht wordt het zicht belemmerd door de heiige vochtige lucht.
Bij het opkomen van de zon gaat de vislijn uit voor de laatste mijlen voor aankomst. Al snel hangt er wat aan de haak en tijdens het inrollen zien we de geelvin tonijn aan de vislijn surfen op het wateroppervlak. Maar hij vindt een ontsnappingsroute of spuwt de haak uit... plots is onze beet weg! Jammer...
De lijn en haak worden gecontroleerd en weer uitgehangen. De volgende beet laat niet lang op zich wachten. Een skipjack tonijn van 70cm geeft ons dikke lekkere filets. De wind zakt in en de motor gaat aan.
Wanneer we de slachtbank hebben opgeruimd en de stukken tonijn verpakt hebben, passeert er een squall, die de kuip extra schoonspoelt. De hemel trekt open en de kegelvormig contouren van het buureiland ‘Tafahi’ doemen op aan de horizon.
Even later zien we ook ‘Niuatoputapu’ met spuitende fonteinen in de verte en een splash en nog en nog, voor, naast en achter ons, wat een verwelkomende show van walvissen!
De pas is moeilijk te zien, ook al staan er bakens. Het rif en het eiland is zwaar getroffen door de tsunami van 2009 (die ook Amerikaans Samoa trof!). We arriveren net na hoog water en met een kleine 0,4knopen stroom mee varen we de pas in.
In de lagoon zien we twee zeeschildpadden laten, ze zich meedrijven en steken meerdere malen hun kopje boven om even snel verschrikt weer onder te duiken als ze onze dame zien aankomen.
Voor het dorp droppen we het anker op 9m diepte.
De boordklok wordt weer een uurtje verder gezet.